ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 993

บนเรือสำราญ

ยังไงเย่เทียนก็เป็นถึงแดนระดับฟ้าแห่งแดนสามยอดรวมเกล้า แม้ว่าขณะนี้?ทั่วทั้งบ่อนคาสิโนจะแน่นไปด้วยผู้คนก็ตาม แต่ในขณะที่เย่เทียนก้าวเดินไปข้างหน้า ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะหลีกทาง

ไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงทางแยกระหว่างห้องวีไอพีในบ่อนคาสิโนและห้องโถงทั่วไป เย่เทียนมีสีหน้าผ่อนคลายมาก ราวกับว่าเขาได้รับเชิญจากเพื่อน ให้มาทานอาหาร ถ้าจะให้เขาพูด คนที่ควรตื่นเต้นไม่ใช่เขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า น้องเย่ เมื่อคืนพักผ่อนได้สบายไหม? เมื่อเห็นเย่เทียนปรากฏตัว จ้าวเกาหมิงก็เดินมาทักทายด้วยรอยยิ้ม ถ้าใครไม่รู้ถึงความบาดหมางระหว่างสองคน คงจะเข้าใจว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันด้วยซ้ำ

เมื่อมองไปที่จ้าวเกาหมิงที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ตัวเอง เย่เทียนเอียงหัวเล็กน้อย กระซิบบอกช่ายเหมยเป่าว่า “คุณรู้ไหม ตอนนี้ผมอยากทำอะไร?”

“อะไร?” ได้ยินเช่นนี้ ช่ายเหมยเป่าชะงัก คงมีแต่ผีเท่านั้นที่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่

“จ้าวเกาหมิงคนนี้เจ้าเล่ห์มาก ผมรู้สึกอดไม่ได้ที่อยากทุบหน้าเขาให้บวม!” เย่เทียนมองไปที่จ้าวเกาหมิงด้วยรอยยิ้ม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมานั้นเกือบจะทำให้ช่ายเหมยเป่าหัวเราะออกมา

“เป็นไงบ้าง เถ้าแก่จ้าวผู้ช่วยที่คุณเชิญมาจากต่างประเทศมาถึงหรือยัง?” เย่เทียนไม่อยากดูการเสแสร้งของอีกฝ่าย เลยถามตรงๆ

“พี่เย่น้องเย่ ไม่ต้องรีบร้อน นี่ก็ยังไม่ถึงเวลาเลย” สำหรับท่าทีของเย่เทียนจ้าวเกาหมิงไม่สนใจแม้แต่น้อย และหัวเราะทันที

“เถ้าแก่จ้าวคุณได้แทงให้ผมชนะหรือเปล่า?” เย่เทียนรีบถามต่อ

รอยยิ้มบนใบหน้าของจ้าวเกาหมิงไม่ได้ลดลง และส่ายหัวเล็กน้อย “เรื่องนี้ไม่มีจริงๆ”

“ไม่ใช่มั้ง? เถ้าแก่จ้าวไม่มั่นใจในตัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” เย่เทียนถามทั้งๆที่รู้

จ้าวเกาหมิงหัวเราะเยาะในใจ แกมาทำบ่อนคาสิโนฉันพัง ยังจะต้องการให้ฉันแทงฝ่ายแก ประสาทหรือเปล่า!

แต่ว่าณ.ตอนนี้มีคนดูอยู่มากมาย เพื่อไม่ให้ชื่อเสียงของเรือสำราญต้องเสื่อมเสีย จ้าวเกาหมิงยังคงยิ้มอย่างมืออาชีพ “นั่นไม่ใช่แน่นอน พูดจากจุดยืนของการเป็นคนจีน แน่นอนผมก็หวังให้น้องเย่ชนะอยู่แล้ว เพื่อช่วยกู้หน้าให้พวกเราชาวจีนหน่อย!”

ได้ยินเช่นนี้ เย่เทียนก็ถอนหายใจลึกๆ ไม่เสียแรงที่ถูกส่งตัวมาเป็นกัปตันเรือ บุคคลนี้มีมนุษยสัมพันธ์ไม่ธรรมดาจริงๆ ความเจ้าเล่ห์ที่เดาใจยากเช่นนี้ และทักษะการแสดงนี้ ถ้าไม่ไปชิงรางวัลถ้วยทองออสการ์ถือเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

“เถ้าแก่จ้าวไม่ต้องกังวล คุณจะต้องสมหวังดังใจหมาย!” เย่เทียนมองไปที่จ้าวเกาหมิงด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมจะรอน้องเย่สร้างปาฏิหาริย์แล้วนะ!” คำพูดต่อหน้าใครก็พูดได้ จ้าวเกาหมิงผู้ซึ่งเป็นมืออาชีพ เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกเย่เทียนยั่วยุได้ง่ายๆ

“แต่ว่า เถ้าแก่จ้าว ผมมีคำถามที่อยากจะถามคุณ ถ้าหากผมสามารถสร้างปาฏิหาริย์จริงๆ คุณคิดว่าสีหน้าของคุณจะเปลี่ยนเป็นสีหมองคล้ำไหม?” เย่เทียนถามด้วยรอยยิ้ม แต่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชัน

“อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของน้องเย่แล้ว” จ้าวเกาหมิงยิ้มและพูดอย่างสบายๆ ราวกับว่าในสมองของเขาไม่เคยคิดอยู่เลยว่าเย่เทียนจะชนะ

ความจริงก็เป็นเช่นนี้จริงๆ นอกจากจิ่วเจี้ยกับคนอื่นๆที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเย่เทียนแล้ว เกือบทุกคนบนเรือไม่มีใครเชื่อมั่นในตัวเย่เทียนเลยสักคน!