ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 172

หลิ่วเหมยอู่ได้ยินเรื่องนี้ทั้งหมด แต่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์อย่างละเอียดเป็นอย่างไร

หลิ่วเหมยอู่มองเซียงหลิง เซียงหลิงก็กล่าวอธิบายอย่างละเอียดว่า“บ่าวไปไถ่ถามมาแล้วเจ้าค่ะ เห็นบอกว่าแม่บ้านจ้าววางยาองค์หญิงโดยเฉพาะเพื่อต้องการให้ท่านแม่ทัพกับองค์หญิงอยู่ด้วยกัน ผลสรุปหลังจากที่องค์หญิงรู้เลยอับอายโมโหมาก ถึงได้ลงโทษแม่บ้านจ้าวเจ้าค่ะ”

อีกด้านเซียงหลิงปิดม่านลง อีกด้านกล่าวว่า“เห็นได้ว่าเรื่องจริงกับที่เซียงซั่นกล่าวมานั้นมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมากเจ้าค่ะ ถ้าหากภายในใจขององค์หญิงมีความอยากล่อลวงอยู่ จะลงโทษแม่บ้านจ้าวได้อย่างไรเจ้าคะ”

“เซียงซั่นเป็นบุคคลเช่นไร นายหญิงรู้ดีกว่าบ่าวนะเจ้าคะ เมื่อก่อนนางก็ทรยศนายหญิงถึงมีวันนี้ ไม่แน่ว่าครั้งนี้กลับมาอีกคงอยากยุยงนายหญิงให้ไปจัดการองค์หญิงนะเจ้าคะ นางจะได้นั่งดูนายหญิงกับองค์หญิงกัดกัน นายหญิงยังไงต้องอย่าให้นางหลอกได้นะเจ้าคะ”

หลิ่วเหมยอู่คิดไปมาอย่างละเอียด รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง

ตอนแรกเฉินเสียนเกลียดชังฉินหรูเหลียงเกลียดจนใช้กริชกรีดแขนของฉินหรูเหลียง จะมาคิดล่อลวงฉินหรูเหลียงได้อย่างไร?

หลังจากผ่านเรื่องราวมามากมาย หลิ่วเหมยอู่ถึงได้นับว่าดูออกอย่างชัดเจนทุกประการ โดยประมาณแล้วเฉินเสียนไม่มีทางกลับมาชอบฉินหรูเหลียงอีกแล้วจริงๆ

หลิ่วเหมยอู่กล่าวว่า “เช่นนั้นแล้วข้าควรจะทำอย่างไร?”

เซียงหลิงคุกเข่าลงบนพื้นทันที แล้วกล่าวว่า“บ่าวยังได้ยินข่าวบางอย่างมาเจ้าค่ะ ไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือไม่ พวกคนใช้ของจวนแม่ทัพไม่กล้าที่จะพูดโดยพลการเจ้าค่ะ ถึงอย่างไรก็.....เป็นข่าวฉาวหนึ่งเรื่อง”

“ข่าวอันใดหรือ?”

“เกี่ยวกับเซียงซั่นเจ้าค่ะ”

หลิ่วเหมยอู่มีความตื่นเต้นอยากรู้ กล่าวว่า“ยังไม่รีบพูดอีก”

เซียงหลิงก็นำเรื่องเมื่อก่อนที่เซียงซั่นวางยามั่วโลกีย์กับท่านแม่ทัพและเข้าใกล้ชิดเด็กโรงม้าที่ยังไม่โตนั่นบ่อยครั้งเล่าให้กับหลิ่วเหมยอู่ฟัง

หลังจากเกิดเรื่องนั้นแล้ว ตอนดึกเงียบสงัดไม่มีผู้คน เซียงซั่นก็นัดพบกับเด็กรับใช้ที่ยังไม่โตเป็นการส่วนตัวที่กลางป่าไม้หลายครั้ง บางครั้งร้องจนคนที่ผ่านไปพบเห็น

หลิ่วเหมยอู่ไม่รู้ว่าตื่นเต้นหรือว่าอย่างไร ลุกจากเตียงแล้วนั่ง ความง่วงนอนสลายไปสิ้น

เซียงหลิงเล่าต่อว่า“และหลังจากนั้น ถึงวันที่ท่านแม่ทัพจะไล่เซียงซั่น ก็มีข่าวลือว่าเซียงซั่นนางตั้งครรภ์เจ้าค่ะ นายหญิงคิดอย่างละเอียดนะเจ้าคะ เซียงซั่นตั้งครรภ์ได้ไม่นานก็ใส่ร้ายป้ายสีนายหญิงว่าทำให้นางแท้ง วันนี้คิดขึ้นมารู้สึกว่ามีลับลมคมในมากเจ้าค่ะ”

หลิ่วเหมยอู่กล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “เจ้าหมายความว่า…...ทั้งหมดนี้เดิมนางได้วางแผนไว้ดีแล้วอย่างนั้นหรือ?นางจงใจยั่วข้าให้ข้าผลักนางลงไปในน้ำ จงใจทำให้ตัวเองแท้งแล้วบอกว่าข้าเป็นผู้ที่ทำอย่างนั้นหรือ?”

เซียงหลิงกล่าวว่า “บ่าวก็เพียงแต่คาดเดาเจ้าค่ะ นายหญิงคิดดู ถ้าหากว่าเซียงซั่นตั้งครรภ์ลูกของท่านแม่ทัพจริง อนาคตหลังจากคลอดลูกออกมาแล้วมีโอกาสมากที่แม่จะได้ดีเพราะลูก นางก็ควรที่จะระวังตัวอย่างรอบคอบสิเจ้าคะ ต่อให้เวลานั้นนายหญิงเชื้อเชิญ ถ้าหากนางกลัวลูกมีภัย ก็ไม่ควรที่จะไปริมทะเลสาบนั้นอย่างผ่อนคลายไม่ระวังตัวนะเจ้าคะ”

หลิ่วเหมยอู่คิดตามแล้วกล่าวว่า“เพราะฉะนั้นเด็กที่อยู่ในท้องมีความเป็นไปได้ที่จะไม่ใช่ลูกของท่านแม่ทัพ และเป็นนางกับคนใช้โรงม้านั่นมีความสัมพันธ์กันจนตั้งครรภ์ ตอนนั้นนางต้องการยืมลูกมาแล้วทำให้ตัวเองอยู่ในจวน แต่อนาคตหากคลอดเด็กออกมาแล้วถูกท่านแม่ทัพรู้เข้าว่าไม่ใช่ลูกของตน เช่นนั้นนางก็พบความหายนะแล้วสิ นางถึงได้จงใจฆ่าเด็กคนนี้ในท้อง！”

“ดีจริงนะเซียงซั่น คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีความคิดที่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ ”หลิ่วเหมยอู่กล่าวด้วยความโมโห

เซียงหลิงกล่าวว่า“เพราะฉะนั้นบ่าวเลยจำใจต้องบังอาจเกลี้ยกล่อมนายหญิง เซียงซั่นยิ่งมีน้ำใจไมตรี นายหญิงยิ่งต้องระวังนะเจ้าคะ อย่าเข้าไปในแผนการของนาง กลับจะถูกนางหลอกใช้นะเจ้าคะ”

หลิ่วเหมยอู่คิดอยู่สักพักหนึ่ง กล่าวว่า“ใครจะหลอกใครยังไม่แน่นอนเลย！ วันนี้พวกเราเรียนรู้จุดอ่อนของเซียงซั่นแล้ว ถ้าหากให้นางไปจัดการกับเฉินเสียนผู้หญิงต่ำช้านั่น มันน่าสะใจเสียจริง！”

“ตามที่บ่าวดู อยากจะเอาเรื่องนี้ไปบีบบังคับเซียงซั่นล่ะก็ ยากที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องราวที่ยึดเยื้อ อาจเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ดีได้นะเจ้าคะ”เซียงหลิงกล่าวอย่างกังวล

“เซียงซั่นเป็นบุคคลที่โหดเหี้ยมอำมหิต ถ้าหากนายหญิงข่มขู่นางเช่นนี้ อาจจะข่มขู่ได้ชั่วขณะ แต่ทว่าทางกลับกันจะทำให้นางมีเวลามาจัดการความหายนะเจ้าคะ”

ไม่ดีเท่ากับนายหญิงตัดสินใจเด็ดขาดในยามวิกฤตนะเจ้าคะ รอเซียงซั่นทำเพื่อปกป้องตัวเองจนจำใจจะต้องกำจัดเด็กรับใช้โรงม้านั่นล่ะก็ คนตายไม่สามารถให้การได้นะเจ้าคะ บนมือของนายหญิงจะไม่เพียงแต่สูญเสียจุดอ่อนอย่างทำอะไรไม่ได้เลย มันไม่เอื้อผลต่อตัวเองเลยนะเจ้าคะ！

นายหญิงอยากมีศัตรูน้อยลงหนึ่งคนหรือว่าอยากเก็บบุคคลที่เป็นหายนะไว้เจ้าคะ？