ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 191

ประตูหนาสีแดงเข้มของจวนแม่ทัพค่อยๆปิดมาประกบกัน เรื่องราววันนี้ก็ปิดฉากลงอย่างช้าๆ

หลังจากกลับมาถึงสวนสระวสันตฤดู อากาศหนาวเย็น แม่นมซุยรีบบอกกล่าวให้เฉินเสียนเข้ามาอุ่นร่างกาย

ภายในห้องติดเตาไฟไว้ เฉินเสียนยืนอยู่ด้านข้างแล้วยื่นมือไปผิงไฟนั้น อวี้เยี่ยนก็นำน้ำอุ่นมาให้เฉินเสียนล้างหน้าบ้วนปาก

เรื่องของวันนี้ตอนเย็น แม่นมซุยกับอวี้เยี่ยนรู้สึกว่าสะใจเป็นอย่างมาก

อวี้เยี่ยนกล่าวระบายความโกรธว่า“ดูว่าต่อไปนางยังจะกล้าก่อกรรมทำชั่วหรือไม่ นี่ก็นับว่านางทำกรรมสิ่งใดก็ได้รับสิ่งนั้นตอบแทนแล้วแหละ สมน้ำหน้า！”

อนาคตฉินหรูเหลียงจะลงโทษเช่นไร เฉินเสียนก็ไม่ได้ใส่ใจแล้ว

ถึงอย่างไรเรื่องจริงได้แสดงอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉินหรูเหลียงจะทิ้งหลิ่วเหมยอู่ก็ดี เก็บไว้ดูแลรักใคร่ต่อไปก็ช่างเถิด ไม่เชื่อหรอกว่าภายในใจของเขานั้นจะไม่รังเกียจเลย

เพียงแต่ว่าตอนหลิ่วเหมยอู่โวยวายอยากตาย ตั้งแต่ฉินหรูเหลียงเข้าไปในสวนดอกพุดตานก็ยังไม่ออกมาอีกเลย อันนี้ฉินเสียนก็รู้ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางออกมาจากที่สวนสระวสันตฤดูเพื่อมาจัดการปัญหาหรอก

เมื่อคืนฉินหรูเหลียงดุร้ายทารุณมาก ครั้งแรกที่หลิ่วเหมยอู่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่สุด นางเข้าใจความเจ็บปวดทรมานของเซียงซั่นอย่างลึกซึ้ง

ไม่ว่านางจะขอร้องอ้อนวอนเช่นไร ฉินหรูเหลียงก็ไม่ได้สนใจเลย กลับยิ่งทรมานนางมากขึ้น

จนถึงตอนฟ้าสาง ถึงค่อยลดลง

วันต่อมาหลิ่วเหมยอู่ลงจากเตียงไม่ไหว นอนกลืนน้ำตาบนเตียง

ก่อนที่เซียงหลิงจะเข้ามาปรนนิบัติ มองเห็นบนตัวของหลิ่วเหมยอู่มีร่องรอยน่าหวาดกลัวละลานสายตา นางตาแดงน้ำตาไหลพรากลงมาแล้วกล่าวว่า“ท่านแม่ทัพโหดร้ายจริงๆ รู้อยู่แล้วว่าร่างกายนายหญิงบอบบาง เมื่อก่อนท่านแม่ทัพตัดใจไม่ลงที่จะใช้กำลังกับนายหญิงสักหน่อยเลยนะเจ้าคะ”

หลิ่วเหมยอู่ฝืนยิ้มแล้วกล่าวว่า“เขาเป็นท่านแม่ทัพ ข้าเสมือนว่าเป็นโสเภณี”

ผ่านความทรมานเมื่อคืนนี้แล้ว ต่อให้หลิ่วเหม่ยอู่โง่อีก นางก็น่าจะได้สติสะท้อนความจริงกลับมาแล้ว

เมื่อวานตอนเย็นนางดื่มเหล้านิดหนึ่งแล้วเมาทันทีที่ไหนกัน ชัดเจนว่าเป็นการวางแผนทำร้าย และผู้ที่วางแผนทำร้ายนาง นอกจากเฉินเสียน นางก็คิดเป็นผู้อื่นไม่ได้แล้ว

หลิ่วเหมยอู่จิกเล็บเข้าไปในเนื้อ แรงจนเลือดไหลออกมา นางพยายามดันตัวลุกขึ้น มองเซียงหลิงที่ร้องไห้ตาแดงน้ำตาไหลพราก ทันใดนั้นได้ตบลงที่แก้มของเซียงหลิงอย่างแรง

เซียงหลิงไม่ทันตั้งตัว ถูกตบล้มลงอยู่ที่พื้น กุมหน้าไว้ตกใจเป็นอย่างมาก กล่าวขึ้นว่า“นายหญิง?”

“เซียงหลิง เจ้ากล้าร่วมมือกับเฉินเสียนหญิงต่ำช้านั่น มาหักหลังข้าใช่หรือไม่?！”

เซียงหลิงคลานเข้าหา ร้องห่มร้องไห้กล่าวว่า“นายหญิงโปรดมองให้ทะลุปรุโปร่ง！บ่าวไม่กล้าอย่างเด็ดขาดเจ้าค่ะ ！นายหญิงคือเจ้านายของบ่าว ทำเช่นนี้มีประโยช์อันใดกับบ่าวล่ะเจ้าคะ บ่าวก็มีส่วนร่วมด้วย จะกล้าขายนายหญิงได้อย่างไรเจ้าคะ！”

คิดไปคิดมาก็ใช่ ไม่ว่าหลิ่วเหมยอู่จะทำสิ่งใดก็ลากเซียงหลิงมาร่วมด้วยเสมอ นางคิดว่าเซียงหลิงไม่มีความกล้านี้หรอก

ครั้นแล้วหลิ่วเหมยอู่ได้กล่าวขึ้นว่า“เจ้าพูดให้ข้าฟังทีละคำๆอย่างชัดเจน สรุปมันเกิดอะไรขึ้น！”

เซียงหลิงก็เล่าเรื่องราวเมื่อคืนนี้อย่างละเอียดยิบ

นางไปทำตามคำสั่งของหลิ่วเหมยอู่ทั้งหมด วางยาในน้ำชาให้กับเฉินเสียน หลังจากนั้นอาศัยตอนหลิ่วเหมยอู่ยกน้ำชาหลอกล่อให้เธอดื่มมันลงไป

หลังจากนั้นตอนเฉินเสียนกลับสวนสระวสันตฤดูพักผ่อน เซียงหลิงได้ไปประตูหลังแอบเปิดให้คนเข้ามา

เพราะว่าเซียงหลิงกังวลใจหลังจากที่หลิ่วเหมยอู่ดื่มเหล้าเมามายกลับไปที่สวนดอกพุดตานเพียงลำพังไม่มีผู้ดูแล นางก็ได้นำทางชายผู้นั้นมาที่ด้านหลังเรือน แต่ไม่ทันที่จะพาไปถึงสวนสระวสันตฤดู นางเพียงชี้ทิศทางไปสวนสระวสันตฤดูให้ชายผู้นั้น อีกทั้งเรียกให้แม่เฒ่าไปที่สวนสระวสันตฤดูพาอวี้เยี่ยนกับแม่นมซุยออกไป ตัวเองก็รีบโค้งกลับมา

แต่ที่คาดไม่ถึงอย่างมากคือเส้นทางไปที่สวนสระวสันตฤดูนั้นต้องผ่านสวนเซียงเสวี่ยด้วย ชายผู้นั้นกระโจนเข้าไปในสวนเซียงเสวี่ยได้อย่างไรกันนะ

ยิ่งคาดไม่ถึงคือหลิ่วเหมยอู่ไม่ได้กลับสวนดอกพุดตาน กลับกันนางได้ไปนอนอยู่ในสวนเซียงเสวี่ยนั่น

รอเซียงหลิงกลับมาสวนดอกพุดตานหาทั้งด้านนอกด้านในก็หาหลิ่วเหมยอู่ไม่เจอ ตื่นตระหนกตกใจเลยได้ไปขอร้องท่านแม่ทัพให้ช่วยตามหา

คำอธิบายนี้ฟังแล้วสมเหตุสมผล

หลิ่วเหมยอู่โมโหโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมาก อยากจะตำหนิเซียงหลิงก็ตำหนิออกมาไม่ได้

เซียงหลิงกล่าวทั้งน้ำตาอีกว่า“เห็นชัดว่านายหญิงกลับสวนดอกพุดตานแล้ว กลับไปที่สวนเซียงเสวี่ยได้อย่างไรเจ้าคะ?บ่าวก็ไม่ทราบว่าสรุปมันเกิดสิ่งใดขึ้นเจ้าค่ะ ใช่หรือไม่ใช่ว่า.......องค์หญิงทราบอะไร เพราะฉะนั้นเลยได้จัดการกับนายหญิงเช่นนี้?”

หลิ่วเหมยอู่กล่าวด้วยเสียงแหบแห้งว่า“นอกจากองค์หญิงแล้วยังจะมีผู้ใด！เป็นหญิงต่ำช้านั่นแน่นอน！”

คิดอย่างถี่ถ้วนอีก หลิ่วเหมยอู่นึกได้ทันที เมื่อวานช่วงงานเลี้ยงตอนเย็น อวี้เยี่ยนบ่าวข้างกายเฉินเสียนเตือนนางว่ากระโปรงด้านหลังขาดเป็นรูแล้ว