ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 523

เหล่าทหารกลุ่มหนึ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็วดั่งสายฟ้าผ่า ทหารผู้พิทักษ์ประตูเมืองนั้นเสียชีวิตลง แม่ทัพหนานเจิงจึงรีบร้อนสั่งทหารให้ไปประจำที่ประตูเมืองเพื่อป้องกันประตูเมืองเอาไว้

การป้องกันประตูเมืองเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุด ถ้าประตูเมืองขุยถูกทำลาย ในสถานการณ์เช่นนั้น ผู้บังคับบัญชาการไม่สามารถที่จะส่งทหารใหม่ออกไปสู้รบได้ แต่กลับระดมพลทหารเก่าที่มากประสบการณ์ในการรบ นำโดยรองแม่ทัพสองคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาการของแม่ทัพให้นำกำลังทหารเก่าออกไปกองเสริม

กำแพงเมืองถูกย้อมสีไปด้วยแสงเพลิงไฟจนสุดขอบปลายฟ้า ท้องฟ้าในยามราตรีราวกับถูกเพลิงไฟเผาไหม้ปกคลุมไปทั่ว เสียงร้องโห่อย่างโหดร้ายดังมาจากฝั่งตรงข้าม ทำให้เหล่าทหารใหม่ที่อยู่ในค่ายนั้นต่างก็รู้สึกตื่นตกใจหวาดกลัว

เฉินเสียนและซูเจ๋อยืนอยู่ในค่ายทหาร เงยหน้ามองเปลวไฟที่กำลังลุกวาบอยู่ สำหรับประชาชนส่วนใหญ่ของต้าฉู่แล้วนั้น นั่นคือแสงสว่างแห่งความหวังที่มาทำลายความมืดมิด

การที่กองทัพใหญ่จะเข้าโจมตีบุกทำลายเมืองขุยนั่นเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ไม่ช้าก็เร็ว ทั้งสองฝ่ายนั้นมีกองกำลังทหารที่แตกต่างกันอยู่มาก ทางฝ่ายราชสำนักเพิ่งสูญเสียนายทหารและผู้พิทักษ์เมืองไป เป็นช่วงจังหวะที่จิตใจของเหล่าทหารนั้นกำลังว้าวุ่น

แต่ทว่า เมื่อแม่ทัพหนานเจิงได้ส่งพลทหารนั้นออกไปได้ไม่นาน ก็ต้องพบกับความเสียใจ

เขาเพิ่งมาถึงที่นี่ได้ไม่นานเลยยังไม่เข้าใจกับสถานการณ์ความเป็นจริงของเมืองขุย จึงส่งเหล่าทหารนั้นออกไปตายอยู่ที่ประตูเมืองด้วยความสะเพร่า กำลังพลทหารที่มีอยู่ในมือของเขาตอนนี้เมื่อเทียบกับกำลังพลกี่แสนคนของกองทัพใหญ่ที่อยู่ด้านนอกเมือง นั่นเหมือนกับเอาไข่ไปทุบกับก้อนหินอย่างไม่ต้องสงสัย แม้จะรักษาป้องกันประตูเมืองได้อีกสักระยะหนึ่งมันจะมีประโยชน์อะไร ไม่ต้องพูดถึงการสูญเสียที่จะตามมาอย่างร้ายแรง ภายในค่ายเหลือเพียงแต่เหล่าทหารใหม่ พวกเขาจะมีกำลังแรงอะไรที่จะไปต่อต้านกับกองทัพใหญ่ได้หรือ？

เวลานั้นแม่ทัพหนานเจิงกำลังเลือดร้อน หลังจากที่ได้สติกลับมานั้น เขาก็รู้สึกเย็นวูบวาบที่หลังขึ้นมาทันที

เขาวางยุทธวิธีการรบที่ผิดพลาด——ความเร่งรีบที่อยากจะประสบความสำเร็จในระยะเวลาอันสั้น มองเห็นแก่ประโยชน์เพียงด้านเดียวเลยทำให้เกิดการสูญเสียเกิดขึ้น เมื่อเมืองขุยรับมือไม่ไหว เขาควรที่จะตัดสินใจให้ทันท่วงทีในช่วงเวลาที่วิกฤติ และไม่ควรที่จะส่งกองกำลังทหารเก่าที่มากประสบการณ์ออกไปต้านอยู่ที่ประตูเมือง คนที่ควรส่งไปนั่นก็คือเหล่าทหารใหม่

แม่ทัพหนานเจิงจึงมีคำสั่งให้รองแม่ทัพเพิ่มกำลังพลทหารใหม่ไปปกป้องที่ประตู แล้วนำพลทหารเก่ากลับมา

คำสั่งนี้แพร่กระจายอยู่ในค่ายทหาร เกิดเสียงเกรียวราวไปทั่วกองกำลังทั้งสามเหล่า

ในเวลานี้เมืองขุยไม่สามารถที่จะต่อต้านไว้ได้แล้ว การที่ส่งทหารใหม่ไปนั้นก็คือการส่งทหารเหล่านี้ให้ไปเป็นเกาะปกป้องแทนกำแพงเมือง เพื่อที่จะยืดเวลาให้กับเหล่านายทหารคนอื่นๆได้ถอยทัพได้

พูดตามตรงก็คือส่งพลทหารใหม่ให้ไปตายที่ประตูเมืองนั่นเอง

เหล่าทหารใหม่นั้นก็คิดไม่ถึง เพราะมันเป็นการออกสนามรบครั้งแรกของพวกเขา นึกไม่ถึงว่าวิธีนี้จะถูกกำหนดสถานการณ์เอาไว้อยู่แล้ว ท่านแม่ทัพไม่เคยคิดว่าชีวิตของพวกเขาเป็นชีวิต แล้วก็ไม่คาดหวังให้พวกเขาสามารถจะฆ่าศัตรูได้มากน้อยแค่ไหน เพียงแค่ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ ให้พวกเขาทั้งหมดไปเป็นด่านหน้า แล้วตัวเองก็ใช้ช่วงเวลานี้หนีหายไป

รองแม่ทัพรับคำสั่งแล้วสั่งการลงไปที่เหล่าทหาร ความหวาดกลัวที่สะสมอยู่ในจิตใจของเหล่าทหารใหม่ก็ได้กลายเป็นความโกรธแค้น จึงทำให้ภายในค่ายทหารนั้นเกิดความวุ่นวายเกิดขึ้น

ถ้าเกิดว่าไม่ใช้ช่วงเวลานี้ในการต่อต้าน ก็จะไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว

ซูเจ๋อพาเฉินเสียนไปๆมาๆในใช้ช่วงเวลาที่ค่ายทหารนั้นเกิดความชุลมุนวุ่ยวาย เฉินเสียนรู้ว่าจุดประสงค์ของพวกเขาทั้งสองคนนั้นยิ่งใหญ่ สำหรับซูเจ๋อแล้วมันจะเป็นอุปสรรค

เธอจึงปล่อยมือออกจากซูเจ๋อทันที ซูเจ๋อหยุดเดินแล้วหันกลับมามองเธอด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด

เฉินเสียนเม้มปากยิ้มให้เขา แล้วพูดว่า“ท่านไปเถิด ไปทำเรื่องที่ท่านต้องการจะทำ ข้าจะอยู่ในกระโจมนี้เพื่อรอท่าน”

ซูเจ๋อขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า“ที่นี่วุ่นวายมาก ท่านคนเดียวจะไม่เกิดปัญหาอะไรหรือ？”

เฉินเสียนพูด“ ข้าจะไปเป็นภาระของท่าน จัดการปิดล้อมให้ดี ท่านรีบกลับมา ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่”

ช่วงเวลาเช่นนี้เฉินเสียนจะไปเป็นตัวถ่วงของซูเจ๋อได้อย่างไร เฉินเสียนรู้ว่าการที่จะทำอะไรนั้นต้องนึกถึงความสำคัญไว้ก่อนเสมอ เรื่องนี้ซูเจ๋อสามารถจัดการคนเดียวได้ ถ้าเธอตามไปด้วยมันก็จะเป็นส่วนเกิน เธอรู้ว่าซูเจ๋อนั้นไม่วางใจให้เธออยู่ในที่ที่ชุลมุนวุ่ยวายเช่นนี้ ถ้าเกิดถูกจับได้ขึ้นมา เขาคนเดียวก็สามารถที่จะหนีไปได้ง่ายกว่าที่จะพาเธอหนีไปด้วยกัน

ในกรณีที่ถ้าทั้งสองคนถูกจับได้และถูกรุมโจมตีไว้ ต้องกลายเป็นจุดเป้าหมายของทุกคนอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นพวกเขาต้องถูกกำหนดว่าเป็นใส้ศึกอย่างไม่ต้องสงสัย และเป็นไปได้ที่จะเบี่ยงเบนความขัดแย้งระหว่างทหารเก่าและทหารใหม่ ทำให้พวกเขาเปลี่ยนเป้าหมายมาที่เธอและซูเจ๋อได้

ซูเจ๋อมองใบหน้าของเฉินเสียนภายใต้แสงไฟที่ส่องสว่างเข้ามาที่ดวงตาของเขา อย่างลึกซึ้งและไร้ขอบเขต