ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 535

เฉินเสียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยและกล่าวว่า "เกาเหลียง การใช้ชีวิตในกองทัพไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ หากจะเป็นทหาร ต้องอดทนกับความยากลำบากได้ ออกไปฆ่าศัตรูในสนามรบ เจ้าต้องอยู่ข้างหน้า และมีโอกาสตายได้ทุกเมื่อ"

"หากข้าห่วงหน้าพะวงหลัง รักตัวกลัวตาย ชีวิตนี้ก็คงไม่มานั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ!"

สิ่งที่เธอรอคอยคือ คำตอบความมุ่งมั่นของเกาเหลียง

เฉินเสียนหันกลับมา และกล่าวว่า "ในเมื่อเจ้ามีความกล้าหาญต้องการให้ข้าขอบใจเจ้า งั้นข้าก็จะให้โอกาสเจ้า เริ่มจากการยกแผ่นไม้ สร้างบ้านเรือนที่อยู่อาศัย หากไม่เป็นไปตามที่ข้าคาดหวังไว้ เจ้ามีโอกาสถูกขับไล่ออกจากค่ายทหารได้ทุกเมื่อ เจ้าพร้อมไหม? เจ้าเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบข้า"

เกาเหลียงเงยหน้าขึ้นอย่างกล้าหาญ มองไปที่ผู้หญิงที่ตรงไปตรงมาและใจกว้างต่อหน้าเธอด้วยดวงตาที่แผดเผา และตอบด้วยความมั่นใจ "หม่อมฉันจะไม่ทำให้องค์หญิงผิดหวังอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ"

เฉินเสียนกล่าวอย่างเย็นชาและไร้ความปรานี "เหลียนชิงโจว นำเขาไปหาแม่ทัพโฮ้ว มีงานหนักงานเหนื่อยก็ให้เขาทำ หากเขาทนไม่ได้ก็ให้เขาออกจากค่ายทหารไปซะ"

เหลียนชิงโจวพาเกาเหลียงออกไปจากค่ายทหาร

เฉินเสียนเอนกายลงบนโต๊ะทรายและมองไปที่ซูเจ๋อที่ไม่พูดอะไรเลยก่อนหน้านี้ เธอเอื้อมมือไปถูที่กระเป๋าเสื้อของซูเจ๋อด้วยความคุ้นเคย และกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา "มองลักษณะของเกาเหลียงแล้ว ดูเหมือนคนที่ทำอะไรไม่เป็น ที่ข้าทำไปนั้น ดูเหมือนข้าไม่มีความปรานีเลยใช่ไหม?"

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เฉินเสียนก็กล่าวอีกว่า "แต่ข้ากลับรู้สึก เขามีความอยากจะเอาชนะอยู่ในตัวเขา ยิ่งขัดเกลาเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสามารถกระตุ้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาได้มากเท่านั้น เขาไม่อาจยอมแพ้ง่าย ๆ ความคิดของเขาไกลเกินทหารธรรมดา มีมุมมองของตนเองเกี่ยวกับสถานการณ์ในสนามรบ และอาจจะทำอะไรบางอย่างได้ในอนาคต"

ซูเจ๋อกล่าว "แม่ทัพโฮ้วก็อายุมากแล้ว ในไม่ช้าก็ต้องถอยออกจากสนามรบไป ขุนนางเก่าในราชสำนักต่างก็ต้องถูกแทนที่ ไม่ว่าจะเป็นสนามรบหรือราชสำนัก ต้าฉู่จะต้องเปลี่ยนแปลงไปในอนาคต"

เฉินเสีนจับกระเป๋าเสื้อของซูเจ๋อ เธอยิ้มและกล่าวว่า "ท่านตกลงให้ข้ารับเกาเหลียงไว้ใช้ประโยชน์แล้วใช่ไหม"

ซูเจ๋อกล่าว "แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หากเขาอดทนต่อความลำบากนี้ไม่ได้ ต่อไปก็ไม่ต้องเหนื่อยมาคอยฝึกฝน"

แม่ทัพโฮ้วถนัดมากในการขัดเกลาทหาร นอกเมืองขุยต่างกระตือรือร้นที่จะจัดสรรที่ดินและสร้างบ้านที่อยู่อาศัยให้กับทหารราษฎร เกาเหลียงมีแม่ทัพโฮ้วเป็นผู้ควบคุมสั่งการ และเขาได้รับคำสั่งให้แบกโคลนไม้อย่างไม่หยุดหย่อน ในตอนท้ายของวันหลังของเกาเหลียงเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำผสมกับรอยแผล

ให้เวลาเขาพักสักครู่ เขาพิงกองหญ้าแห้ง และเขาอาจจะเป็นลมจากอาการอ่อนเพลีย

มีหลายสิ่งอยากอย่างให้ทำเหลือเกิน เกาเหลียงทำงานหนักมาก จนไม่มีเวลาคิดว่าทำไมต้องทำอย่างนี้

เฉินเสียนและซูเจ๋อก็ไปสำรวจที่ชานเมืองเช่นกัน ภายในระยะเวลาสามวัน บ้านเรือนต่าง ๆ ก็ตั้งเต็มอยู่ในเขตชานเมือง และดินแดนที่รกร้างก่อนหน้านี้ก็ถูกใช้เพาะปลูก ทหารราษฎรก็ได้ตั้งรกรากกันชั่วคราว

ราชสำนักได้ส่งกำลังเสริมมาหลายครั้งอย่างต่อเนื่อง

ในเวลานี้ ทหารที่มาสมทบก็มาถึงเมืองขุยแล้ว ในขณะนี้ ภายในและภายนอกเมืองได้สงบลงแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้สถานที่แห่งนี้เป็นสนามรบ แม่ทัพโฮ้วโบกธงและกองทัพไปทางเหนือเพื่อเดินทัพต่อไป

กองทัพของราชสำนักคุ้มกันในทางเหนือของเมืองขุยที่อยู่ติดกับเมืองฮุย ส่วนกองทัพชายแดนใต้จัดตั้งค่ายทหารอยู่ที่นอกเมืองฮุยออกไปประมาณห้ากิโลเมตร

แรกที่มีข่าวแพร่ออกไปว่ากองกำลังเสริมที่เมืองขุยถูกตีแตก ตอนนี้ทหารราชสำนักถูกโจมตีอย่างหนัก ทหารในกองทัพก็ตื่นตระหนก ตราบใดที่กองทัพชายแดนใต้ไม่ริเริ่มโจมตีพวกเขานี่ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว เพราะพวกเขาไม่มีความกล้าขนาดนั้นที่จะไปบุกโจมตีกองกำลังชายแดนใต้แน่นอน เพียงแค่คุ้มกันตัวเมือง และปกป้องเมืองฮุย

เมื่อกองกำลังชายแดนใต้มาจัดตั้งค่ายทหารอยู่ที่เมืองฮุย ได้จัดการอย่างเรียบง่าย ในค่ายทหารก็ไม่ต่างไปจากทหารกองกำลังเสริมของราชสำนัก หนึ่งกองกำลังต่อหนึ่งกระโจม แม่ทัพระดับกลางสี่คนต่อหนึ่งกระโจม และแม่ทัพระดับสูงสองคนต่อหนึ่งกระโจม

แม่ทัพโฮ้วก็ไม่ได้ถูกจัดพิเศษแตกต่างออกไป เขาและเหลียนชิงโจวอยู่กระโจมเดียวกัน เพื่อปกป้องคุ้มครองเหลียนชิงโจว และทหารคนอื่นก็ไม่มีอะไรจะพูดได้

ในเวลากลางคืน กองไฟถูกจุดขึ้นในค่ายทหาร ทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสีเทาดำสว่างไสวขึ้นเล็กน้อย มีดวงดาวอยู่เต็มท้องฟ้า สายลมและแมลงต่างส่งเสียงร้องบนภูเขา

แม่ทัพโฮ้วและเฉินเสียนซูเจ๋อ ได้หารือเกี่ยวกับการทำการรบในวันพรุ่งนี้ จากนั้นแยกย้ายกลับค่ายเพื่อพักผ่อน

เมื่อออกมาจากกระโจมแม่ทัพ เฉินเสียนและซูเจ๋อเดินออกมา เฉินเสียนกล่าวว่า "ท่านก็รีบกลับเข้าไปพักผ่อนในกระโจมเถอะ ไม่ต้องไปส่งข้าหรอก" เธอชี้ไปที่ค่ายไม่ไกลข้างหน้า "กระโจมของข้าไม่ได้ไกลเลย"