ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 665

เฉินเสียนฐานะเป็นจักรพรรดินี ไม่ควรเข้าไปในห้องคลอดของประชาชน แต่นางฟังแล้วก็ยังเข้าไปกับฝูหลิง

ในเวลานั้นหว่านเอ๋อร์กรีดร้องอย่างเจ็บปวด และหมอตำแยก็พูดอย่างกังวลว่า "ตำแหน่งของทารกในครรภ์ไม่ถูกต้อง และเด็กจะไม่สามารถออกมาได้! หากเป็นเช่นนี้ทั้งแม่และเด็กก็จะเข้าสู่อันตราย!"

นิ้วที่บิดเบี้ยวของหว่านเอ๋อร์จับที่มุมแขนเสื้อของเฉินเสียน น้ำตาคลอ นางกัดฟันด้วยความเจ็บปวดและกล่าวว่า "ช่วยลูกของข้าด้วย.......ต้องช่วยเขาให้ได้......."

เฉินเสียนเงียบไปครู่หนึ่ง สีหน้าของนางกระชับเข้มขรึมขึ้น และกล่าวว่า "หากข้าจะเปิดท้องของเจ้าเพื่อช่วยลูกเจ้า เจ้าจะกลัวหรือไหม?"

หว่านเอ๋อส่ายหัว น้ำตาไหลพราก และกล่าวว่า "ไม่กลัว ข้าไม่กลัว เพียงแค่สามารถช่วยชีวิตเขาได้......."

เฉินเสียนกล่าวว่า "ดีมาก สมควรที่ได้เป็นภรรยาของเหลียนชิงโจว เจ้ายึดมั่นในข้า หากไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เจ้าจะยอมแพ้ไม่ได้ เข้าใจหรือไม่?"

หว่านเอ๋อร์กัดริมฝีปากของนางจนเลือดออกและพยักหน้าอย่างแรง

เฉินเสียนถอดเสื้อคลุมที่เกะกะออก มัดผมของนางแล้วล้างมือ นางไม่ค่อยที่จะแน่ใจ แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่อาจจะรอช้าได้ หากไม่รีบ ทั้งแม่และลูกอาจจะตายได้

แม้ว่าฝูหลิงจะเป็นหมอและมีทักษะทางการแพทย์ที่ดี แต่นางก็ไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ในมือได้ถือมีดบางๆ แต่ลงมือไม่ได้สักที และหลังมือที่เปื้อนเลือดก็เช็ดเหงื่อไปที่หน้าผากอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า กล่าวว่า "หม่อมฉันทำไม่ได้..........."

เฉินเสียนหยิบเอามีดบางๆ สั่งให้ฝูหลิงใช้เข็มเงินฝังเข็มไปที่จุดต่างๆ เข็มเงินที่เจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มจะชุบด้วยยา ซึ่งมีฤทธิ์ในการห้ามเลือดและบรรเทาอาการปวด

ยาละลายเข้าสู่กระแสเลือดของหว่านเอ๋อร์โดยตรง เนื่องจากความเจ็บปวดเบาลง ทำให้นางรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน และกลิ่นคาวเลือดในห้องก็แรงมาก

เหลียนชิงโจวกลับเรือนก่อนพระอาทิตย์ตก ทันทีที่เข้าไปในเรือนก็ได้ยินว่าหว่านเอ๋อร์กำลังคลอดลูก แต่นางมีอาการผิดปกติ และถึงตอนนี้ยังไม่มีใครออกจากห้อง

เหลียนชิงโจวเป็นกังวลมาก ถ้าไม่ใช่เพราะถูกพ่อบ้านหยุดยั้งไว้ เกรงเขาอาจจะรีบเข้าไปในห้องทันที

เมื่อเด็กออกมา ก็ได้ส่งเด็กให้หมอตำแยทันที และล้างด้วยน้ำอุ่น แล้วตีไปหลายครั้ง เด็กถึงได้ร้องไห้ออกมา เมื่อเห็นเด็กร้องไห้ หมอตำแยก็โล่งใจในที่สุด และห่อด้วยผ้าห่อตัวอย่างรวดเร็ว

เมื่อหมอตำแยอุ้มทารกออกมา เหลียนชิงโจวเพิ่งเดินเข้ามา ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาและเข้มงวดดังออกมาจากห้อง "บอกเหลียนชิงโจว ให้ล้างตัวเองให้สะอาดก่อนถึงจะสามารถอุ้มลูกชายของเขาได้"

เหลียนชิงโจวตกตะลึง ที่เขาได้ยินเสียงนั้น เป็นเสียงของเฉินเสียน

หมอตำแยบอกว่า ภรรยาของเขามีคลอดบุตรยาก เด็กออกมาไม่ได้ เป็นหมอหญิงสองคนที่อยู่ข้างในที่ได้ผ่าคลอดให้แก่นายหญิงและเอาทารกออกมา

การผ่าคลอดบุตรนั้น สำหรับหมอตำแยนั้น ยังคงเป็นเรื่องที่คิดไม่ถึงและมีความเสี่ยงสูงมาก

เหลียนชิงโจวถามว่า "แล้วภรรยาของข้าล่ะ?"

หมอตำแยกล่าว "นายหญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ ตอนนี้กำลังเย็บบาดแผล หากไม่ใช่เพราะหมอท่านนั้นที่ตัดสินใจทำอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด กลัวแต่ผลลัพธ์ที่จะตามมาอย่างคาดไม่ถึง"

เมื่อเฉินเสียนและฝูหลิงจัดการบาดแผลของหว่านเอ๋อร์เสร็จแล้ว หว่านเอ๋อร์ก็เหนื่อยมากและผล็อยหลับไป เมื่อคนใช้เข้ามาในห้อง และเปลี่ยนที่นอนอย่างเบาๆ เพื่อให้หว่านเอ๋อร์นอนที่สะอาดและสบายขึ้น

เฉินเสียนและฝูหลิงมีเลือดติดบนร่างกายของพวกนางไม่น้อย เมื่อออกจากห้องฟ้าก็มืดแล้ว นี้ยังเป็นสถานการณ์ที่อันตรายที่ฝูหลิงต้องเผชิญกับมันเป็นครั้งแรก ตอนนี้คนทรุดตัวลงเล็กน้อย เฉินเสียนช่วยพยุงนางด้วยคิ้วที่อ่อนล้า แต่ก็ยังยิ้มแล้วพูดว่า "ทนไม่ได้แล้วหรือ?"

ฝูหลิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "หม่อมฉันหิวเพคะ หิวจนไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว"

พ่อบ้านรีบให้คนไปจัดเตรียมอาหาร

เหลียนชิงโจวยืนอยู่ในชานเรือนและมองไปที่เฉินเสียน แสงไฟในห้องสะท้อนเลือดบนร่างกายของนาง ดูไม่เหมือนว่านางจะมีสภาพที่ไม่ดี แต่เป็นผู้สูงศักดิ์และบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้ราคี