ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 710

สุดท้ายเฉินเสียนมองจักรพรรดิเป่ยเซี่ยด้วยความกล้าหาญ กล่าวว่า "งั้นข้าไปแล้วนะ?"

จักรพรรดิเป่ยเซี่ยอยากคัดค้าน สุดท้ายก็ข่มกลั้นความรู้สึก สีหน้าแปรเปลี่ยนหลากหลายรูปแบบ ได้แต่ทนมองเฉินเสียนเดินออกไปอย่างนั้น

เฉินเสียนเหินเดินมาถึงลานบ้านของซูเจ๋อก็เห็นนางกำนัลกำลังรวมกลุ่มกันซุบซิบนินทา เมื่อเห็นเธอออกมา พวกนางก็รีบเข้าประจำที่โดยพลัน

เธอทำหน้าเฉื่อยชาไร้ความรู้สึกเดินผ่านนางกำนัลพวกนั้น นาทีนี้เธอควรรีบเผ่นกลับไปแช่ถังอาบน้ำแล้วไม่ออกมาอีก

เมื่อคืนซูเจ๋อจูบเธอกลางท้องพระโรงชนิดที่อยากให้คนอื่นรู้แทบแย่ ยามนี้สมปรารถนาแล้ว ราชนิเวศน์นี้มีคนอยู่ตั้งมากมาย ไม่เท่ากับล่วงรู้กันหมดแล้วหรือ

เหล่าขุนนางเป่ยเซี่ยยังตั้งหน้าตั้งตารอความเคลื่อนไหวของวันนี้อยู่

นางกำนัลกระจายข่าวอย่างรวดเร็ว โดยเนื้อหามีอยู่ว่าท่านอ๋องมู่ลากตัวจักรพรรดิแห่งต้าฉู่ไปร่วมหลับนอนด้วยกัน

บรรดาขุนนางเป่ยเซี่ยทั้งตะลึงงันทั้งทอดถอนหายใจปะปนกันไป ขุนนางนายหนึ่งระแคะระคายใจ ท่านอ๋องรุ่ยตอนอยู่ในเมืองหลวงไม่ใช่ไม่ชมชอบสตรีหรอกหรือ เหตุใดยามนี้ถึงแสดงท่าทีเปิดเผยอย่างเอิกเกริกต่อจักรพรรดิแห่งต้าฉู่เยี่ยงนี้? ใครจักรพรรดิต้าฉู่เอาเรื่องขึ้นมา เป่ยเซี่ยย่อมเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่

ซูเจ๋อกับจักรพรรดิเป่ยเซี่ยไม่มีสิ่งใดให้น่าเสวนาด้วย พอจักรพรรดิเป่ยเซี่ยเสด็จกลับไป เขาก็ชำระล้างเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปยังเรือนที่เฉินเสียนกับอาเซี่ยนพักอาศัย

เมื่อมาถึงที่หมายก็เห็นอาเซี่ยนนั่งอยู่ในระเบียงทางเดิน แสงอาทิตย์ส่องเต็มลานบ้าน เขากำลังแกว่งเท้าถือหนังสืออ่านตำราอยู่

ประตูห้องอาบน้ำปิดสนิท

ซูเจ๋อเดินเข้าไปถาม "ท่านแม่เจ้าล่ะ?"

อาเซี่ยนตอบ "หลังกลับมาก็เข้าห้องอาบน้ำแล้ว ตอนนี้ยังไม่ออกมา"

ซูเจ๋อเก็บแขนเสื้อนั่งที่ระเบียงกับเขา รอให้เฉินเสียนอาบน้ำเสร็จ

ผ่านไปสักพัก ซูเจ๋อหรี่ตากล่าว "อาเซี่ยน ใครเป็นคนจัดสนมชายให้ท่านแม่เจ้า?"

มือที่ถือตำราของอาเซี่ยนหยุดชะงัก เงยหน้าเล็กๆมองบิดาของเขา ถามว่า "ท่านแม่บอกท่านว่ามีคนช่วยท่านจัดหา แต่ไม่บอกว่าเป็นใครหรือ?"

ซูเจ๋อมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาคู่โตประสานกับคู่เล็ก กล่าวว่า "คำถามเช่นนั้นไม่จำเป็นต้องถามนางหรอก"

ทันใดนั้นอาเซี่ยนก็เข้าใจว่าท่านพ่อต้องได้ยินคณะวังหลังจากที่อื่นเป็นแน่ อาเซี่ยนปิดหนังสือ ก้มหน้าจัดปลายเสื้ออย่างไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น กล่าวเป็นการเป็นงานว่า "ออ เป็นฝีมือเย่ซวิ่น"

พร้อมกันนั้นเย่ซวิ่นที่อยู่ในเรือนของตนจามหนึ่งครั้งกะทันหัน รู้สึกเย็นเสียวอย่างแปลกประหลาด

ซูเจ๋อกล่าวแบบไม่กระจ่าง "ที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง"

ซูเซี่ยนกล่าว "ใช่ เป็นเขา เขาชอบยุ่งไปเสียทุกอย่าง ชอบแทรกแซงเรื่องส่วนตัวของท่านแม่ ครั้งนี้จัดหาบุรุษรูปงามมากมายก็เพื่อแยกท่านกับท่านแม่จากกัน"

หยุดสักพักก็เสริมอย่างไม่รีบร้อนว่า "เขามีอิสระในวังหลังมาก ขอเพียงไม่กระทำอะไรที่เลยเถิด ท่านแม่ก็ไม่สนใจเขา เขายังมีบริวารจากเย่เหลียงหลายคน การจัดหาบุรุษรูปงามจึงไม่ได้เรื่องยากอะไร ซึ่งคนพวกนั้นล้วนฟังคำสั่งจากเขา มาหว่านเสน่ห์ท่านแม่ด้วยร้อยเล่ห์พันเหลี่ยม"

ซูเจ๋อยกคิ้ว กล่าวว่า "ฟังจากเจ้าเล่าแล้ว เหมือนเขาจะมีเป้าหมายและอุบายมากที่สุด"

ซูเซี่ยนพยักหน้าหงึกๆอย่างจริงจัง "ใช่แล้ว" เขาดึงชายเสื้อซูเจ๋อ พลางถามว่า "ท่านกลับไปจัดการเขาที่ต้าฉู่เมื่อไหร่ จัดการสักหน่อยเขาก็เชื่อฟังแล้ว"

ซูเจ๋อลูบศีรษะเขา กล่าวอย่างครุ่นคิดว่า "ก่อนตรุษจีนเป็นไง"

ซูเซี่ยนยิ้มเบิกบานด้วยความใสซื่อและสดใสยิ่ง กล่าวว่า "งั้นข้ากับท่านแม่รอท่านกลับไปฉลองตรุษจีนด้วยกัน"

"ได้"

"เริ่มเดินทางวันนี้เวลาไหน?" ซูเจ๋อถาม