ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 12

เดิมทีหลี่ซินเยว่สองแม่ลูกคิดว่าหัวหน้าแผนกเฉินจะต้องตำหนิดุด่าว่ากล่าวเจียงเฉิง แต่เมื่อหันกลับไปกลับพบว่าหัวหน้าแผนกเฉินมองมาที่พวกเธออย่างโกรธเคือง

“พวกคุณเป็นใครกัน กล้าคุยแบบนี้กับน้องเจียงเฉิงงั้นหรอ？”หัวหน้าแผนกเฉินพูดกับหลี่ซินเยว่สองแม่ลูกด้วยเสียงเย็นชา

จากนั้นหัวหน้าแผนกเฉินก็รีบพูดกับเจียงเฉิงอย่างประจบประแจงว่า“น้องเจียงเฉิง ฉันไม่รู้จักทั้งสองคนนี้เลยนะ มาถึงก็พูดจาไม่ดีใส่นาย นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะ”

เมื่อเห็นหัวหน้าแผนกเฉินที่เย่อหยิ่งมีท่าทีเกรงใจเจียงเฉิงขนาดนี้ หลี่ซินเยว่สองแม่ลูกถึงกับอ้าปากค้าง

นี่มันเกิดอะไรขึ้น？เจียงเฉิงเป็นแค่บุรุษพยาบาลในโรงพยาบาลที่หนึ่งไม่ใช่หรอ？ได้ข่าวมาว่าตอนที่อยู่โรงพยาบาลเขามักจะถูกคนอื่นรังแก แต่ทำให้แม้แต่หัวหน้าแผนกศัลยแพทย์ ถึงได้เกรงใจเจียงเฉิงขนาดนี้ล่ะ？

“คุณมาหาผมมีเรื่องอะไรหรอครับ？”เจียงเฉิงพูดอย่างเรียบเฉย

หัวหน้าแผนกเฉินจึงรีบกล่าวว่า“น้องเจียงเฉิง วันนี้นายสุดยอดไปเลย เคสที่แม้แต่ปรมาจารย์เชวี่ยยังไม่สามารถทำสำเร็จ นายช่วยชีวิตลูกสาวของประธานฟาง คณบดีเสิ่นเป็นปลื้มมากเลยนะ เธออยากจะเชิญนายไปเป็นแพทย์ประจำบ้านที่แผนกของเรา ให้นายไปหาเธอที่ห้องทำงานน่ะ ส่วนฉันน่ะ ก่อนหน้านี้เสียมารยาทกับนาย คณบดีเสิ่นได้ลงโทษให้ฉันพักงานแล้วล่ะ บอกว่าฉันจะกลับเข้าไปทำงานได้เมื่อไร ขึ้นอยู่กับนาย นายว่าพรุ่งนี้ฉันไปทำงานได้ไหม？”

หลี่ซินเยว่ที่กับโจวหลินที่อยู่ข้างๆเมื่อได้ยินสิ่งที่หัวหน้าแผนกเฉินพูด พวกเขาก็ตกตะลึงงันอยู่กับที่ทันที

ปรมาจารย์เชวี่ยยังไม่สามารถผ่าตัดได้？เขาช่วยชีวิตลูกสาวประธานฟาง？แถมคณบดีเสิ่นยังลงโทษหัวหน้าแผนกเฉิน และยังจะช่วยเลื่อนตำแหน่งให้เจียงเฉิงขึ้นเป็นแพทย์ประจำบ้านอีก？

สมองของโจวหลินสับสนวุ่นวายมาก แม่งเอ้ย ไอ้หมอนี่มันฆ่าตัวตายไม่ใช่หรอ？ทำไมจู่ๆระหว่างนึ้ถึงมีเรื่องน่าทึ่งเกิดขึ้นเยอะแยะมากมายขนาดนี้？

หลี่ซินเยว่ตกใจจนอึ้ง ถ้าเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้ที่เจียงเฉิงดูอาการของลูกชายตนเองออกก็ไม่ใช่การพูดมั่วๆน่ะสิ เขาอาจจะรักษาลูกชายของตนหายก็เป็นได้

เจียงเฉิงไม่อยากยุ่งกับหัวหน้าแผนกเฉิน ถ้าตนไม่ตอบตกลงล่ะก็ เขาจะต้องหน้าด้านยุ่งวุ่นวายกับตัวเองไม่จบไม่สิ้นเป็นแน่ ดังนั้นเจียงเฉิงจึงพูดเบาๆว่า“ได้ครับ คุณไปเถอะ”

“ถ้างั้นก็ดี ขอบใจนะน้องเจียงเฉิง ขอบใจนะ”หัวหน้าแผนกเฉินรีบตอบรับ อย่างมีความสุข

คราวนี้หัวหน้าแผนกเฉินถือว่าวางใจแล้ว ถ้าตนต้องงานไปจริงๆ คงจะต้องจบเห่แน่

ในตอนที่หัวหน้าแผนกเฉินเดินจากไปยังหันไปถลึงตาใส่หลี่ซินเยว่แม้ลูก ไอ้บ้าสองคนนี้เกือบจะทำให้เขาลำบากแล้วไหมล่ะ

เจียงเฉิงเห็นหัวหน้าแผนกเฉินเดินจากไป จึงเตรียมจะรีบปิดประตู แต่หลี่ซินเยว่รับเข้ามาขวางประตูไว้ แล้วกล่าวว่า“อย่าปิดประตูสิ อย่าพึ่งปิด”

เจียงเฉิงถามอย่างเรียบเฉยว่า“มีเรื่องอะไรไหม？”

“เจียงเฉิง เอ่อคือ ก่อนหน้านี้ฉันผิดเอง ความจริงแล้วลูกชายฉันป่วยจริงๆนั่นแหละ”หลี่ซินเยว่พูดอย่างอับอาย

“อ๋อหรอครับ？เขาป่วย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ？”เจียงเฉิงเลิกขึ้นขึ้น อยากจะปิดประตู

ในเวลานี้เองหลี่ซินเยว่ไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง เธอใช้ร่างขวางประตูไว้ ด้วยอาการป่วยของลูกชายเธอแล้ว เธอได้หาหมอมามากมาย แต่ล้วนไม่สามารถรักษาได้ ตอนนี้เป็นโอกาสเดียวที่จะรักษาโรคของลูกชายให้หาย

“เจียงเฉิง ขอโทษนะ เราผิดเอง เราไม่น่าพูดกับนายอย่างนี้ ตอนนี้มีแค่นายเท่านั้นที่จะรักษาลูกชายฉันให้หายได้ ฉันขอร้องล่ะนะ”หลี่ซินเยว่เป็นกังวลจนแทบจะร้องไห้