ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 132

“ฉันต้องทำยังไงต่อ?”

สวี่ฉิงพูดอย่างลอบตื่นเต้นในใจเล็กน้อย แม้จะไม่ได้แสดงออกมา ทว่าร่างกายที่แข็งเกร็งของเธอกลับทรยศเธอ

“ตอนนี้เธอต้องผ่อนคลายร่างกายให้ได้มากที่สุด เงยหน้าขึ้น จากนั้นก็งอขาแหวกว่ายจากด้านในไปด้านนอก พยายามบาลานซ์ร่างกายตัวเองให้ดี” เจียงเฉิงโอบร่างกายของสวี่ฉิงไว้เบาๆ พลางอธิบายอย่างใจเย็น

สวี่ฉิงเองก็เป็นผู้หญิงที่ฉลาด ทำตามที่เจียงเฉิงพูดอย่างตั้งใจ จนสักพักก็ค่อยๆลืมเรื่องที่ตัวเองใกล้ชิดกับเจียงเฉิง

“ดี ดีมาก แบบนี้แหละ” เจียงเฉิงพบว่าสวี่ฉิงเรียนรู้ไวมาก ก็พลันพูดอย่างให้กำลังใจทันที

เจียงเฉิงสอนสวี่ฉิงไปพลาง มองเจียงหลายที่กำลังว่ายน้ำอย่างสนุกสนานไปพลาง เขายังจำได้ว่าที่เจียงหลายว่ายน้ำเป็นก็เพราะเขาเป็นคนสอน

เจียงหลายว่ายวนไปไม่กี่รอบ ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ เรือนร่างที่เซ็กซี่มีหยดน้ำเกาะพราว ยิ่งทำให้ดูยั่วยวนใจเป็นพิเศษ ร่างกายหุ่นนาฬิกาทรายนอนอยู่บนเก้าอี้ริมสระ รูปร่างที่โค้งเว้าได้รูปอย่างไร้ที่ติยิ่งดูเด่นชัด

เจียงเฉิงหันกลับมามองสวี่ฉิงที่อยู่ในน้ำ จู่ ๆในใจก็เกิดความคิดบางอย่าง ก่อนจะปล่อยมือออกอย่างฉับพลัน

“อะ--!”

สวี่ฉิงกำลังสนุกกับการว่ายน้ำ ทว่าจู่ ๆรู้สึกว่าร่างกายจมลงไป พลันรีบอุทานเสียงตกใจ เธอดิ้นรนไปพลาง ยื่นมือจะจับอะไรสักอย่างไปพลาง

ทันใดนั้น สวี่ฉิงก็จับโดนแขนของเจียงเฉิง ก่อนจะกอดเจียงเฉิงไว้ทันที กลัวว่าตัวเองจะจมน้ำ

“สวี่ฉิง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ฉันแค่ล้อเล่นกับเธอ” เจียงเฉิงกอดเอวของสวี่ฉิง พลางเอ่ยอย่างเป็นห่วง

“คนนิสัยไม่ดี!”

สวี่ฉิงได้ยินดังนั้นก็ทุบอกของเจียงเฉิง พลันเอ่ยเสียงตำหนิ

“เอาล่ะ เราขึ้นไปกันเถอะ ฝึกมานานขนาดนี้แล้ว” เจียงเฉิงอุ้มสวี่ฉิงแล้วว่ายไปยังริมสระ

แม้เมื่อกี้สวี่ฉิงจะสะดุ้งตกใจ ทว่าตอนที่ถูกเจียงเฉิงอุ้มแบบนี้ ในใจเธอก็รู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เจียงเฉิงล้อเล่นกับเธอแบบนี้ ลึกๆแล้วเธอก็รู้สึกดีใจอยู่เหมือนกัน

“พี่ พี่ติดพี่สะใภ้เกินไปแล้ว ขึ้นมาแล้วยังจะอุ้มอยู่อีกเหรอ?”

เจียงหลายพูดกลั้วขำกับเจียงเฉิง

“เมื่อกี้ไม่ระวังทำให้พี่สะใภ้เธอเผลอตกใจน่ะ” เจียงเฉิงยิ้มเอ่ย

“เป็นเพราะนายไม่ใช่หรือไง!” สวี่ฉิงลงมาจากตัวเจียงเฉิง แล้วกลอกตาบนใส่เขา

สวี่ฉิงนอนลงข้างเจียงหลายแล้วเอ่ยว่า “พี่นายนิสัยไม่ดีชะมัด”

“ไม่เป็นไร ผู้ชายไม่ร้าย ผู้หญิงไม่รักไงล่ะ!”

เจียงหลายเองก็พูดกลั้วหัวเราะ

“ฉันไม่ได้ร้าย ก็แค่อยากลองดูว่าเธอว่ายน้ำเป็นหรือยัง” เจียงเฉิงยิ้มเอ่ยแล้วนั่งลงตรงข้างๆ

“จริงสิ พ่อแม่เราไปอยู่ที่บ้านใหม่แล้วเป็นไงบ้าง?” เจียงเฉิงรีบถามเจียงหลายอย่างเปลี่ยนเรื่องคุย

“เรา?”

เจียงหลายขมวดคิ้วมองเจียงเฉิง

“ก็เธอเป็นน้องสาวฉันไม่ใช่หรือไง พ่อแม่เธอก็ย่อมเป็นพ่อแม่ฉันสิ” เจียงเฉิงจึงจะเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเผลอหลุดปาก

“พวกเขาออกไปกันแต่เช้าเลย อยากจะดูว่ามีที่ไหนเหมาะกับตั้งแผงลอยหรือเปล่า” เจียงหลายเอ่ย

เจียงเฉิงพยักหน้าเบาๆ ดูเหมือนว่าพ่อแม่เขาก็คงเป็นเหมือนเดิม ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ไม่ชอบอยู่ว่างๆ

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

จู่ ๆตรงริมสระก็มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังลั่นขึ้น

เจียงเฉิงรีบหันไปดูทันที ก็เห็นในสระน้ำมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนจะไปที่โซนน้ำลึก ว่ายน้ำไม่ค่อยเป็นแล้วจมน้ำ ตอนนี้กำลังดื้นรนอยู่ในน้ำ

เจียงเฉิงไม่กล้าช้า รีบวิ่งไปทันที ทว่าเขายังไม่ทันได้กระโดดลงน้ำ ก็มีเงาร่างหนึ่งกระโดดลงไปในสระน้ำทีเดียว

“ผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว!”