ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 154

เมื่อได้ยินคำพูดเซียวเย่หรัน เจียงเฉิงตงิดใจเล็กน้อย นี่เธอกำลังจะบอกอะไรกับตนรึเปล่า?

“อย่ากังวลไปเลย ผมจะคืนถุงน่องที่ติดคุณไว้อย่างแน่นอน” เจียงเฉิงตอบอย่างจริงจัง

“ฉันแค่ล้อเล่นเอง ตอนนั้นคุณทำไปก็เพื่อปกป้องฉัน ไม่ให้ฉันเกิดอันตรายอีกไม่ใช่เหรอ” เซียวเย่หรันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

พนักงานขายเร่งนำสร้อยจี้รูปหัวใจมาให้สวี่ฉิง เธอดูดีและสง่าขึ้นอย่างมาก

เจียงเฉิงขอบคุณเซียวเย่หรันอีกครั้ง จากนั้นก็ออกจากร้านขายเครื่องประดับกับสวี่ฉิวไป

“สวยจัง” เจียงเฉิงมองดูสร้อยคอที่อยู่ตรงหน้าอกของสวี่ฉิง จี้สีเงินห้อยอยู่ตรงร่องอกของสวี่ฉิงพอดี ซึ่งยิ่งทำให้มันดูสะดุดตากว่าเดิม

“จริงเหรอ? สร้อยสวยเหรอ? หรือว่าอย่างอื่นสวย?” สวี่ฉิงมองไปที่เจียงเฉิงด้วยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้ม

เจียงเฉิงเข้าใจในทันทีว่าสวี่ฉิงหมายถึงอะไร เห็นได้ชัดว่าเธอบอกว่าตนมองดูหน้าอกของสวี่ฉิง

“สวยหมดเลย สวยทุกอย่าง!” เจียงเฉิงจับจมูกของตัวเอง เขายิ้มและพูด

“ลามก!”

สวี่ฉิงมองบนใส่เจียงเฉิง จากนั้นก็ควงแขนเจียงเฉิง

เจียงเฉิงไม่เคยให้ของขวัญใดๆ กับตัวเองเลย ตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ สวี่ฉิงดีใจอย่างมากที่วันนี้ได้รับของขวัญล้ำค่าแบบนี้ เธอรู้สึกว่าระยะทางของเธอและเจียงเฉิง เข้าใกล้กันอีกเล็กน้อยแล้ว

ณ สโมสรเขาชิงเฉิน ติงหวู่ตี๋ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“พี่อู๋ตี้ คนที่ชื่อจี้เจ๋อโทรมาอีกแล้ว” ผู้หญิงที่สวมชุดนอนสุดเซ็กซี่ถือโทรศัพท์เอาไว้และบอกกับติงหวู่ตี๋ที่อยู่ข้างๆ

“ไอ้คนนี้มันไม่จบไม่สิ้นสักทีนะ” ติงหวู่ตี๋รู้สึกหงุดหงิดมา จี้เจ๋อโทรมาทุกวัน

ตั้งแต่ที่ติงหวู่ตี๋รู้ภูมิหลังของเจียงเฉิงแล้ว เขาก็ไม่ค่อยติดต่อกับจี้เจ๋อเท่าไหร่แล้ว ไม่ค่อยรับโทรศัพท์เขาเท่าไหร่ด้วยซ้ำ แต่จี้เจ๋อกลับโทรกาเขาไม่หยุด

แต่ติงหวู่ตี๋เองก็รู้ว่าจี้เจ๋อพึ่งพาครอบครัวหนึ่งของตระกูลฮั่วในเจียงหนาน และเขาไม่ควรทำเขาขุ่นเคือง สายที่ควรรับจึงต้องรับ

เมื่อคิดอยู่ ติงหวู่ตี๋รับโทรศัพท์มาจากสาวเซ็กซี่ที่อยู่ข้างๆ แล้วรับสาย

“ติงหวู่ตี๋ ทำไมเพิ่งรับสายฉัน ช่วยนี้นายยุ่งอะไรอยู่?”เสียงที่ไม่พอใจอย่างมากของจี้เจ๋อดังมาจากทางโทรศัพท์

“คุณชายจี้ ทำไมถึงโกรธขนาดนี้ ฉันก็มีงานของฉันเอง อาจจะเผลอไม่ได้รับสายไปบ้าง” ติงหวู่ตี๋พูดด้วยรอยยิ้ม

“เรื่องนี้ค่อยว่ากัน เรื่องที่ฉันขอให้ทำเป็นยังไงบ้าง”

"คือว่า...ฉันเจอปัญหานิดหน่อย” ติงหวู่ตี๋ กล่าวอย่างเขินอาย

“ปัญหา? ฝีมือของผึ้งนักฆ่าแย่ขนาดที่ว่าแค่ผู้หญิงคนเดียวก็จัดการไม่ได้เหรอ?” จี้เจ๋อรู้สึกไม่พอใจทันที

“คุณชายจี้ คุณเองก็รู้ว่าผึ้งนักฆ่าถูกตามหาตัวมาตลอด แน่นอนว่ามันจะเป็นปัญหาขัดขวาง” แม้ว่าติงหวู่ตี๋จะตู่ต้านเขามาก แต่เขาก็แสร้งพูดด้วยความสุภาพ

จี้เจ๋อเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาละ เรื่องผู้หญิงคนนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้นายฆ่าเจียงเฉิงให้ฉันก่อน”

เมื่อติงหวู่ตี๋ ได้ยินสิ่งนี้ เขาพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง บัดซบ ก็เพราะภารกิจของเจียงเฉิงที่ไปจับสวี่ฉิง ภารกิจมันถึงล้มเหลวไงล่ะ

“มันอาจจะยากนิดหน่อย ช่วงนี้มีคนคอยจับจ้องเยอะ ลงมือลำบาก”

"นาย……"

“แค่นี้นะ คุณชายจี้ ผมมีธุระต่อ ไว้เจอกัน” ติงหวู่ตี๋วางสายลงทันที