ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 153

"ขโมย?"

หญิงสาวเดินลงมาแล้วถามพร้อมขมวดคิ้ว

“ฉันนี่แหละขโมยที่เขาว่า” เจียงเฉิงกล่าวทันทีเมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่เดินลงมา

“คุณเจียง” เซียวเย่หรันเห็นเจียงเฉิงแล้วจึงก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็วและถาม

“คุณเซียว เจอกันอีกแล้วนะ ไม่คิดว่าคุณจะมีร้านเครื่องประดับเพชรพลอยด้วย” เจียงเฉิงกล่าว

เซียวเย่หรันเป็นตัวแทนฝ่ายจีนของแบรนด์จิวองชี่ก็จริง แต่งานของเธอไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ ด้วยความบังเอิญ เธอได้แหวนเพชรกาแล็กซี่มา และด้วยความที่เธอหลงใหลในความงามของเพชรนี้ จึงได้เปิดร้านเครื่องประดับนี้ขึ้นมา

“แค่เปิดไว้เล่นๆเท่านั้นเอง” เซียวเย่หรันพูดด้วยรอยยิ้ม “ นี่คือภรรยาของคุณใช่ไหม เธอดูดีมากจริงๆ!”

เซียวเย่หรันมองไปที่สวี่ฉิงและพูด

ผู้จัดการร้านตกตะลึงเมื่อเห็นเจียงและเซียวเย่หรัน คุยกันอย่างคนรู้จักกันดี

“บอ.....บอสครับ เขาอาจจะเป็นโจรที่ขโมยแหวนเพชรของบอสไป?” ผู้จัดการร้านก้าวไปข้างหน้าและพูดกับเซียวเย่หรัน

“ขโมยอะไรกัน? ฉันให้แหวนเพชรนั้นแก่เขาเอง” เซียวเย่หรันมองผู้จัดการร้านอย่างเย็นชาและพูด

“แต่… แต่ตอนที่คุณกลับมา คุณบอกผมว่าคุณทำแหวนเพชรหาย” ผู้จัดการร้านมึนงงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เขาเห็นเซียวเย่หรัน รีบกลับมา เขาเห็นว่าแหวนเพชรในมือของเธอหายไป เขาจึงถาม และเซียวเย่หรันบอกว่าแหวนหายไปแล้ว

เมื่อเซียวเย่หรันได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จริง ๆ แล้วเหตุผลที่เธอกลับมาอย่างเร่งรีบ ก็เพราะถุงน่องของเธอถูกเจียงเฉิงฉีกจนขาด เธอรีบกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า

เพราะเธอไม่ใส่ถุงน่องอยู่ ก็เลยอายและร้อนรนนิดหน่อย เมื่อถูกถามว่าแหวนในมือหายไปไหน เธอจึงพูดไปพลางๆว่าหายไปแล้ว แต่ใครจะคิดว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้ ที่เจียงเฉิงมาที่ร้านของตนพร้อมเพชรนั้นอีกครั้ง

“ใช่ ฉันบอกว่ามันหาย แต่ไม่ได้บอกว่าโดนขโมยไป นายเองที่ใจแคบเกินไป เห็นว่าเขาใส่เสื้อธรรมดา ก็คิดว่าอีกฝ่ายเป็นขโมย ที่ร้านของฉันไม่ต้องการคนที่ดูถูกคนแบบนายมาเป็นผู้จัดการ ไปรับเงินเดือนที่ฝ่ายการเงินเถอะ” เซียวเย่หรันพูดอย่างเย็นชา

“อย่าครับบอส ผมผิดไปแล้ว ผมจะไม่ทำอีก ผมยังมีพ่อแม่มีลูกที่ต้องดูแล ผมเสียงานนี้ไปไม่ได้ครับ” ผู้จัดการร้านรู้สึกเสียใจในทันที เขารีบอ้อนวอนขอความเมตตา

“รปภ. ไล่มันออกไป!”

เซียวเย่หรันเกลียดคนประเภทที่ตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกมากที่สุด เธอเร่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

จากนั้นรปภ.รีบเข้ามา และพาผู้จัดการร้านออกไปทันที

“สองท่านนี้คือ?”

เซียวเย่หรันเห็น ชุยยี่และตู้ปิงจึงถามทันที

“สวัสดี เถ้าแก่เซียว ฉันเป็นเพื่อนสนิทของสวี่ฉิงและนี่คือสามีของฉัน” ชุยยี่กล่าวอย่างรวดเร็วและมองที่เซียวเย่หรันอย่างประจบสอพลอ

“ที่แม้ก็เป็นเพื่อนสนิทของภรรยาคุณเจียงนี่เอง ดูท่าทีของพวกคุณแล้ว เหมือนว่ามาดูแหวนเพชรที่ร้านฉันใช่ไหม เอาอย่างนี้แล้วกัน ไม่ว่าเป็นแหวนรุ่นไหน ถ้าพวกคุณชอบ ก็รับส่วนลดไปทันที 50%” เซียวเย่หรันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"50%?"

ตู้ปิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง คราวนี้เขาประหยัดเงินได้ 100,000 หยว

“ขอบคุณค่ะเถ้าแก่เซียว” ชุยยี่รีบพูดกับเซียวเย่หรันด้วยรอยยิ้ม

ชุยยี่ มองไปที่สวี่ฉิงอย่างเขินอายเล็กน้อย เธอกอดแขนของสวี่ฉิงอย่างสนิทสนมและพูดว่า "ฉิงฉิง สามีของเธอเก่งจัง ฉันว่าแล้วว่าเธอเลือกไม่ผิดแน่ๆ”

เมื่อสวี่ฉิงได้ยินคำพูดของชุยยี่ เธอเอาแขนของชุยยี่ ออกแล้วพูดว่า "ฉันขอโทษนะ เราคงไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”

“ฉิงฉิง...เราเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ....แก”