คนอื่นๆ ที่เคยใช้คำพูดดูถูกเหยียดหยามเจียงเฉิงล้วนรู้สึกเสียใจมาก เดิมทีพวกเขาควรจะได้เพลิดเพลินกับใช้จ่ายระดับหรูหราแบบนี้ฟรีๆ แต่ตอนนี้กลับต้องมาสมทบเงินจ่ายกับซุนเส้าหลง
หยูตานเห็นดังนั้นจึงรีบคว้าแขนของสวี่ฉิงเอาไว้ เธอเอ่ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความวิงวอนว่า “ฉิงฉิง เราเป็นเพื่อนซี้กันมานาน เรื่องวันนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย เธอช่วยขอร้องแทนฉันหน่อยนะ!”
หยูตานยังคงมีความหวังรำไร ถึงอย่างไรเธอก็เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสวี่ฉิงสมัยอยู่มหาวิทยาลัย
แต่เมื่อสวี่ฉิงได้ยินคำพูดของหยูตานเธอก็หันกลับมาอย่างเย็นชา จากนั้นจึงยกมือขึ้นตบหน้าหยูตานอย่างแรง
เพียะ!
เสียงอันคมชัดดังก้องไปทั่วห้อง
หยูตานถูกตบจนหน้าหัน ผมเผ้ายุ่งเหยิงตกลงมาปรกหน้าผาก
หยูตานมองสวี่ฉิงด้วยความชะงักงัน เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าสวี่ฉิงจะตบเธอ นอกจากนี้สิ่งที่เธอเห็นจากแววตาของสวี่ฉิงยังมีแต่ความเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง
“ตั้งแต่วินาทีที่เธอตัดสินใจว่าจะทำให้สามีของฉันขายหน้า เธอก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนซี้ของฉันอีกต่อไป” สวี่ฉิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เยียบเย็น
เจียงเฉิงประหลาดใจเหมือนกันเมื่อได้ยินดังนั้น เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าสวี่ฉิงจะปกป้องเขาแบบนี้ เพื่อเขา แม้แต่เพื่อนสนิทเธอก็ไม่เอาด้วย
ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มาถึงและพาซุนเส้าหลงกับคนอื่นๆ ออกไปจากห้อง แม้แต่ซุนเส้าหลงในเวลานั้นก็นึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ว่าทำไมตัวเองจะต้องรนหาที่ตายไปล่วงเกินคนที่น่ากลัวเช่นนี้
ติงเจิ้งหมิงเอ่ยกับเจียงเฉิงอย่างนอบน้อมว่า “คุณเจียง ด้วยฐานะของคุณ คุณควรจะรับประทานอาหารในห้องพิเศษที่ดีที่สุดของเรา จะให้ผมจัดเตรียมให้คุณใหม่ตอนนี้เลยไหมครับ”
“ไม่เป็นไร เรากินเรียบร้อยแล้ว” เจียงเฉิงว่าแล้วจึงออกไปจากที่นี่พร้อมกับสวี่ฉิง
แขนอันเรียวยาวของสวี่ฉิงคล้องไปที่แขนของเจียงเฉิงอย่างนุ่มนวล มีเสียงที่นอบน้อมอย่างหาใดเปรียบดังมาจากด้านหลังของพวกเขา “ขอส่งคุณเจียงกับคุณหญิงเจียงด้วยความเคารพครับ”
หลังจากเข้าไปในรถ เจียงเฉิงซึ่งนั่งที่เบาะข้างคนขับจึงมองสวี่ฉิงและถามว่า “เป็นยังไงบ้าง วันนี้ผมไม่ได้ทำขายหน้าต่อหน้าเพื่อนของคุณใช่ไหม”
เจียงเฉิงเองก็รู้เหตุผลที่สวี่ฉิงพาเขามาในงานนัดรวมตัวของเพื่อนร่วมชั้นในวันนี้ ก่อนหน้านี้เจียงเฉิงงุ่นง่านเกินไป แม้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันแค่ในนาม แต่ในใจของเธอก็ยังหวังว่าสามีจะสร้างเกียรติให้เธอได้
ด้วยเหตุนี้เจียงเฉิงจึงหยิบบัตรใบนั้นออกมาเพื่อตบหน้าคนที่ดูถูกเขา และก็เพื่อสลัดตัวตนของลูกเขยที่งุ่นง่านไม่เอาไหนของเจียงเฉิงคนก่อนออกไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง