ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 235

“โอเค ไม่มีปัญหา” เจียงเฉิงตกลงทันที

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นเจียงเฉิงไปหาเหลียงหัวแล้วมอบยาเม็ดที่เตรียมมาให้เขา และกล่าวว่า "ยานี้ กินครั้งละ 2 เม็ด วันละ 3 ครั้ง ภายในสองวัน จะช่วยบรรเทาอาการของผู้ป่วยได้อย่างมาก"

เหลียงหัวเปิดฝาขวด ดมอย่างระวัง และพบว่ามีกลิ่นยาที่หอมแบบแปลกๆ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าทำมาจากยาจีนทั้งหมด "โอเค เข้าใจแล้ว"

หลังจากที่เจียงเฉิงออกไป เหลียงหัวก็ไปที่ห้องคนไข้สตีเว่น ตอนนี้เจนล่ากำลังเฝ้าพ่อของเธออยู่

“เหลียงหัวจะผ่าตัดให้พ่อพ่อฉันแล้วใช่ไหม?” คุณเจนล่าถามขณะมองเหลียงหัวอย่างกังวล

“คุณเจนล่า การผ่าตัดครั้งนี้เป็นงานที่ซับซ้อนมาก เราต้องคุยกันถึงรายละเอียดของการผ่าตัด” เหลียงหัวมองไปที่เจนล่าคุณเจนล่าแล้วพูด

“ได้เลย”ตอนนี้ เจนล่าเป็นห่วงพ่อของเธอมาก แธอกลัวอย่างมากว่าเขาจะผ่านครั้งนี้ไปไม่ได้

“คุณเจนล่า ผมมียาพิเศษชนิดใหม่ และมันได้ผลดีมาก ผมให้คุณสตีเว่น ทานก่อนดีกว่า” เหลียงหัวก้าวเข้าไปและพูด

“ได้” คุณเจนล่าเชื่อใจเหลียงหัวอย่างมาห ตราบใดที่ไม่ให้พ่อของเธอกินยาแผนโบราณก็พอแล้ว

เหลียงหัวเรียกพยาบาลทันทีและสั่งให้นำยานี้ให้คุณสตีเว่นกิน

ส่วนเจียงเฉิงก็มาช่วยงานที่คลินิกของแม่หยุนเอ๋อ เขาเพิ่งเดินไปถึงหน้าประตู ก็ได้ยินเสียงประทัดดังมาจากฝั่งตรงข้าม

“เจียงเฉิง มาแล้วเหรอ?” หลินหยุนเอ๋อทักทายอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็มองไปฝั่งตรงข้ามด้วยความไม่พอใจและกล่าวว่า “คลินิกเดิมที่อยู่ตรงนั้นปิดไปแล้ว ตอนนี้เปิดใหม่อีก1แห่ง ก็เพื่อจะแย่งลูกค้ากับแม่ฉัน”

หลินหยุนเอ๋อดูไม่พอใจมากและกล่าวว่า

“มองเข้า เดินเข้ามากันเร็วเข้า โปรโมชั่นเปิดร้านใหม่ ยาทุกตัวลด50% ซื้อยาได้คะแนนสะสม แล้วเอามาแลกข้าวสารได้อีกด้วย” ชายวัยกลางคนสวมชุดกราวนสีขาวแล้วห้อยสร้อยทองคำเอาไว้กำลังตะโกนเรียกลูกค้า

ข้างๆชายวัยกลางคนมีพยาบาลสาวยืนอยู่ ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่คลินิก

“ดูสิ ยายังเอามาขายลดราคาเลย ใช่คลินิกไหมล่ะ ขายของกันชัดๆเลย” หลินหยุนเอ๋อพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก

แต่ความจริงก็เป็นไปตามนั้น เจียงเฉิงเองก็เห็น ทางเข้าคลินิกนี้มีของวางกองเต็มไปหมด มีทั้งข้าวสาร ไข่ไก่ และน้ำมันถั่วเหลือง แต่อย่างไรก็ตาม วิธีการขายแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติไปแล้ว พวกเขาให้ลูกค้าซื้อของเยอะๆเพื่อที่จะได้คะแนนสะสมแล้วนำมาแลกรางวัล

แต่การที่คลินิกใช้วิธีนี้ดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ ใครจะตั้งใจป่วยหลายครั้งเพื่อซื้อยาเยอะ แล้วมาแลกของพวกนั้นกัน?

“เอาล่ะ ต่างคนต่างทำการค้าขายของตัวเอง แข่งขันกันด้วยความสามารถของตัวเอง” เจียงเฉิงพูดกับหลินหยุนเอ๋อด้วยรอยยิ้มโดยไม่สนใจมากเกินไป