ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 239

เมื่อเซียวเย่หรันมองเจียงเฉิงออก เธอจึงรีบเอามือกุมปากแถมยิ้มเยาะ และพูดว่า "ดูออกแล้วหรอ? ถูกต้อง ใช้คำขึ้นในชื่อของเราสองคนไง ใครใช้ให้คุณเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ล่ะ?

เมื่อเจียงเฉิงเห็นแบบนี้แล้วในใจเขารู้นึกรู้สึกวางตัวไม่ถูกจริงๆ ถ้าเกิดภรรยาของเขาได้ยินชื่อที่คลุมเครือของสินค้าตัวนี้เข้า เธอคงจะอิจฉาจนล้มตัวลงนอนบนพื้นอีกแน่ไหมนะ?

"เอาเถอะ" เจียงเฉิงก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว เขาลงทะเบียนอะไรไปหมดแล้ว เขาคัดค้านไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมา

"ยังไม่มีอีกเรื่องที่ฉันมาหาคุณ" เซียวเย่หรันพูดอย่างลำบากใจ

"เรื่องอะไรงั้นเหรอ?" เจียงเฉิงถามกลับไปด้วยหน้าคิ้วขมวด

"เรื่องที่เราอยู่ในห้องด้วยกันสองคนนั่นไง" เซียวเย่หรันพูดออกมาอย่างไม่ทันระวัง

"ครั้งที่แล้วที่พวกเธออยู่ในห้องด้วยกันสองคนพวกเธอทำอะไรกัน?"

จู่ๆก็มีน้ำเสียงที่เย็นชาของสวี่ฉิงลอยมา

เมื่อเจียงเฉิงได้ยินคำนี้ หัวใจของเขาก็หยุดเต้นไปชั่วขณะ และเมื่อเขามองไปที่ประตูทางเข้าคลินิก เขาก็เห็นสวี่ฉิงในชุดเดรสที่กำลังเดินตรงมาทางนี้

ในเวลานี้เองสีหน้าของสวี่ฉิงเย็นยะเยือกราวกับเธอจับได้ว่าสามีกำลังนอกใจอย่างงั้นแหละ

นี่คุณมาได้ยังไงกัน?" เจียงเฉิงเห็นสวี่ฉิงที่กำลังเดินมาเลยรีบถามอย่างโดยไว

"คุณไม่ต้องยุ่งหรอกว่าฉันมาได้ยังไง ไหนพูดซิ ว่าพวกเธอทำอะไรในห้องด้วยกันสองคน?"

เดิมสวี่ฉิงมีธุระเลยมาหาเจียงเฉิง แต่นึกว่าไม่ถึงว่าพอเข้ามาปุ๊บก็ได้ยินเซียวเย่หรันพูดถึงเรื่องทำอะไรอยู่ในห้องด้วยกันสองคนพอดี

ครั้งก่อนที่เซียวเย่หรันนัดเจียงเฉิงออกไปเจอคนเดียว สวี่ฉิงก็สงสัยมาตลอดว่าสองคนนี้เล่นชู้กัน แต่คราวนี้เธอจับได้คาหนังคาเขา

"นี่คุณ ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะ ครั้งที่แล้วผมไปรักษาเขา ผมฝังเข็มให้เขาในห้องนอน" เจียงเฉิงรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว

"ไปฝังเข็มให้ในห้องนอน แล้วทำไมไม่พูดให้มันตรงๆล่ะ? แล้วยังมาพูดทำอะไรทำนองนั้นในห้องอีก?" สวี่ฉิงมองไปที่เซียวเย่หรันในชุดกี่เพ้าด้วยสายตาอันเลือดเย็น

เมื่อเธอเห็นว่าเซียวเย่หรันแต่งตัวอย่างประณีตสวยงาม เธอจึงคิดว่าเขาจะมาแย่ผู้ชายของเธอ

"คุณสวี่ คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ ฉันกับเจียงเฉิงก็แค่รักษาอาการป่วยในห้องก็เท่านั้นเองค่ะ" เซียวเย่หรันพูดอธิบายแล้วมองไปที่สวี่ฉิง

"ใครจะไปรู้ว่าพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่" สวี่ฉิงพูดอย่างตั้งใจ

เซียวเย่หรันไม่ได้สนใจอะไร และมองไปที่เจียงเฉิงแล้วพูดว่า "ในเมื่อเซ็นเอกสารสัญญาเรียบร้อยแล้ว งั้นฉันขอตัวกลับก่อนแล้วกันค่ะ ไว้ครั้งหน้ามีเวลาอีกมาตรวจอาการป่วยที่บ้านฉันอีกนะคุณหมอเจียง"

เซียวเย่หรันพูดพร้อมกับเดินออกไป แต่ว่าเจียงเฉิงสัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องเขม็งของสวี่ฉิง และเขาก็รีบเรียกให้เซียวเย่หรันหยุดก่อน

"อะไรเหรอ?" เซียวเย่หรันถามด้วยความสงสัย