ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 34

“นะ... นั่นคือบัตรทองของฟางหยวนกรุ๊ปเหรอคะ” เจิ้งห่าวอดอุทานออกมาไม่ได้

เจียงเฉิงงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบบัตรสีทองออกมา ทันทีที่เจิ้งห่าวเห็นมันอย่างชัดเจน เธอก็รีบโค้งทำความเคารพเจียงเฉิงอย่างนอบน้อมหาใดเปรียบ “ไม่ทราบเลยว่าคุณเจียงมาเยือนพร้อมกับบัตรทอง ขอคุณเจียงโปรดยกโทษให้ด้วยค่ะ”

เสี่ยวหลานตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นว่าผู้จัดการร้านของตนแสดงความนอบน้อมต่อเจียงเฉิงเช่นนี้ นอกจากนี้เธอเองยังเคยเห็นผู้หญิงคนหนึ่งถือบัตรแบบนี้เข้ามาในร้านเหมือนกัน และเธอคนนั้นก็เป็นคนใหญ่คนโตมากๆ ของเมืองหลูหยาง

ผู้ที่ครอบครองบัตรแบบนี้ได้จะต้องเป็นขาใหญ่ของเมืองหลูหยางจนทำให้คนทั้งหลูหยางตัวสั่น แต่ทำไมคนที่ถือบัตรนี้ถึงได้สวมชุดมอซอแบบนี้

ทันใดนั้นเสี่ยวหลานก็นึกเสียใจขึ้นมาที่เธอล่วงเกินคนที่น่ากลัวแบบนี้ แบบนี้เธอจะไม่จบเห่หรอกหรือ

“คุณเจียง ร้านของเราทำธุรกิจในหลูหยาง ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นตัวแทนของฟางหยวนกรุ๊ป ในเมื่อคุณมีบัตรทอง ดังนั้นเงินที่จ่ายมาก่อนหน้านี้ ทางเราจะคืนให้ทั้งหมดค่ะ นอกจากนี้คุณยังไม่จำเป็นต้องจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น” เจิ้งห่าวกล่าวกับเจียงเฉิงด้วยความนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง

เจียงเฉิงเองก็ตกใจเล็กน้อยเหมือนกัน เขาไม่คิดว่าร้านเสื้อผ้าของจิวองชี่จะอยู่ในความดูแลของฟางหยวนกรุ๊ปด้วย

“ขอโทษค่ะคุณเจียง มะ... เมื่อครู่นี้ฉันแสดงท่าทีแย่ๆ ออกไป ฉันต้องขออภัยด้วยค่ะ คุณเป็นคนใหญ่โต โปรดอย่าถือสาคนต่ำต้อยอย่างฉันเลยนะคะ” เสี่ยวหลานรีบก้าวเข้ามาขอโทษเจียงเฉิง เธอไม่อยากเสียงานดีๆ แบบนี้ไป

“ขอโทษที พอดีฉันผมเป็นคนต่ำต้อย” เจียงเฉิงเก็บบัตรของเขา เขามองเสี่ยวหลานด้วยแววตาที่เรียบเฉยและเอ่ยว่า “เสื้อผ้าที่คุณใส่อยู่ ผมอยากได้เดี๋ยวนี้!”

เจียงเฉิงเกลียดคนที่ชอบตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกมากที่สุด เป็นแค่พนักงานร้านหรู แต่ทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นคนเป็นคนชั้นสูง ดูถูกคนที่แต่งตัวธรรมดาๆ คนแบบนี้ถ้าไม่ให้บทเรียนเสียบ้างก็คงไม่รู้จักแก้ไขข้อบกพร่องนี้

ทันใดนั้นเสี่ยวหลานก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เธอรีบหันไปมองเจิ้งห่าว หวังว่าผู้จัดการร้านของเธอจะช่วยเธอได้บ้าง

แต่เจิ้งห่าวกลับเอ่ยอย่างเย็นชาไม่ต่างกันว่า “ในเมื่อเธอตกลงกับลูกค้าไว้แล้ว ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้”

เสี่ยวหลานรู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างสุดขีด ตอนแรกเธอคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงบุรุษพยาบาลกระจอกๆ เป็นผู้ชายไม่ได้เรื่องที่แต่งงานเข้าบ้านผู้หญิง ใครจะไปรู้ว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับกลุ่มคนที่ยิ่งใหญ่แห่งเมืองหลูหยางอย่างฟางหยวนกรุ๊ป

คิดว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคุณชายจากตระกูลใหญ่ด้วย เพียงแต่เขาดูซ่อมซ่อและแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ธรรมดามาก

เมื่อคิดได้ว่าตัวเองล่วงเกินคนแบบนี้อย่างไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด เสี่ยวหลานก็แทบจะตบหน้าตัวเองสักทีสองที

คนแบบนี้ เสี่ยวหลานไม่มีทางล่วงเกินได้เลย ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเอื้อมมือขึ้นมาปลดกระดุมชุดที่ใส่อยู่อย่างจำยอม จากนั้นจึงเริ่มปลดเสื้อผ้าทีละชิ้น จนคนที่เดินผ่านไปมาข้างนอกได้แต่มองเธออย่างอยากรู้อยากเห็น

เสี่ยวหลานถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดจนเหลือแต่เสื้อชั้นในและกางเกงใน ส่วนเสื้อผ้าที่ถอดออกถูกใส่เก็บไว้ในถุงใบหนึ่ง ในขณะที่ชุดที่เจียงหลายชอบถูกเก็บใส่ไว้ในถุงอีกใบ เจียงเฉิงไม่ได้เหลือบมองเสี่ยวหลานเลยด้วยซ้ำ เขาแค่รับถุงมาหิ้วไว้และพาเจียงหลายออกไปจากที่นี่ หลังจากเดินไปได้ไม่ไกลเจียงเฉิงก็โยนเสื้อผ้าของเสี่ยวหลานทิ้งลงถังขยะ

เสี่ยวหลานโอบหน้าอกของตัวเอง น้ำตาแห่งความคับข้องใจเป็นประกายวับอยู่ในแววตาของเธอ ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยขายหน้าขนาดนี้มาก่อน