ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 35

เจียงหลายใช้สองมือถือถุงเสื้อผ้าไว้ด้านหน้า จากนั้นจึงถามเจียงเฉิงอย่างประหม่าว่า “ทำไมพี่ถึงใจดีกับฉันขนาดนี้เหรอคะ”

เจียงหลายรู้ แม้ว่าเจียงเฉิงจะบอกว่าเขาปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาว แต่เธอกับเขาเพิ่งจะเจอกันเป็นครั้งที่สองเจียงเฉิงก็ดีกับเธอขนาดนี้ นอกจากนี้ยังช่วยเธอไว้ พาเธอไปกินข้าว ทั้งยังซื้อเสื้อผ้าราคาแพงให้เธออีก

คนที่เพิ่งเจอกันเพียงสองครั้งแต่กลับใจดีกับเธอขนาดนี้ เจียงหลายรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ ดังนั้นเธอจึงอยากจะถามเรื่องนี้ให้ชัดเจน

เจียงเฉิงยิ้มและบอกว่า “เด็กโง่ พี่ดีกับเธอขนาดนี้ก็เพราะว่าพี่คิดว่าเธอเป็นน้องสาวน่ะสิ”

“แต่เราไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ ซะหน่อยนี่คะ” เจียงหลายบอก “พี่ชายของฉันเคยบอกว่า ถ้าอยู่ๆ มีคนมาทำดีกับฉันผิดปกติ ฉันควรจะระวังตัวไว้”

เจียงเฉิงได้ยินดังนั้นจึงหัวเราะออกมาทันที เป็นเรื่องจริงที่เจียงเฉิงเคยพูดแบบนี้กับน้องสาวของเขา

ถึงอย่างไรน้องสาวของเขาก็หน้าตาดีมากจริงๆ เป็นคนแบบที่ถ้าผู้ชายเห็นเป็นต้องรู้สึกสนใจ ดังนั้นเจียงเฉิงจึงบอกกับเจียงหลายไปแบบนั้น แต่นึกไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะนำคำนี้กลับมาใช้กับเขา

“เจียงหลาย อันที่จริงที่พี่ดีกับเธอเป็นเพราะพี่ของเธอเคยคุยกับพี่ เขาบอกว่าเขามีเธอเป็นน้องสาวคนเดียว และเขาก็ห่วงครอบครัวของเขามากที่สุด ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว พี่ก็เลยอยากจะช่วยดูแลเธอแทนเขา” เจียงเฉิงบอกพลางเอื้อมมือไปลูบศีรษะเจียงหลาย

พอเจียงหลายได้ยินเจียงเฉิงพูดดังนั้น นัยน์ตาของเธอก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาพร่างพราว ที่แท้พี่ชายเธอก็ยังห่วงใยเธอมากที่สุด

ทันใดนั้นเจียงหลายก็โผเข้าไปในอ้อมกอดของเจียงเฉิงและกอดเขาไว้แน่น เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้านเล็กน้อยว่า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ต่อไปฉันจะทำเหมือนว่าพี่คือพี่ชายแท้ๆ ของฉัน”

“มีอะไรก็โทรหาพี่นะ” เจียงเฉิงทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้เจียงหลาย เขาตบบ่าเธอพร้อมกับยิ้มให้และบอกว่า “เอาละ กลับไปเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวพ่อแม่จะเป็นห่วง”

เจียงหลายพยักหน้าจากนั้นจึงปล่อยเจียงเฉิง หลังจากโบกมือให้เขาเธอจึงกลับเข้าไปในแฟลตพักอาศัยโทรมๆ

เมื่อเห็นเจียงหลายกลับเข้าบ้านไปแล้ว เจียงเฉิงจึงยิ้มและหันหลังจากไป

ที่บ้านของสวี่ฉิง

“ทำไมกลับมาดึกจังขนาดนี้ล่ะเจียงเฉิง” สวี่จื้อจุนขมวดคิ้วถามเมื่อเห็นเจียงเฉิงเข้ามาในบ้าน

สวี่จื้อจุนสังเกตเห็นว่าสองวันมานี้ท่าทีของเจียงเฉิงดูผิดแปลกไป ก่อนหน้านี้เขามักจะกลับบ้านมาพร้อมกับสวี่ฉิงและไม่เคยออกไปไหนคนเดียว แต่ตอนนี้เจียงเฉิงกลับออกไปคนเดียวตลอดทั้งวัน

สวี่จื้อจุนรู้เหมือนกันว่าเรื่องระหว่างเจียงเฉิงกับลูกสาวของเขายังไม่มีความคืบหน้ามากนัก ดังนั้นเขาจึงตั้งใจว่าจะพูดคุยกับเจียงเฉิงให้เรียบร้อยในวันนี้ แต่ไม่คิดว่าวันนี้เจียงเฉิงจะกลับบ้านดึก

“คุณพ่อ ผมมีธุระต้องออกไปทำข้างนอกนิดหน่อยน่ะครับ คืนนี้เลยกลับดึก” เจียงเฉิงเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้ม

สวี่จื้อจุนส่ายหน้าและเอ่ยอย่างจริงจังว่า “พ่อหมายถึง ผู้หญิงก็เหมือนเม็ดทราย ต้องหาวิธีทำให้พวกเธอชื้น แบบนั้นถึงจะยึดกุมไว้ได้ดียิ่งขึ้น”

พรวด!

เจียงเฉิงที่กำลังดื่มน้ำพ่นน้ำออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เขาคิดว่าสวี่จื้อจุนกำลังจะพูดถึงหลักปรัชญาอะไรกับเขาเสียอีก คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดเรื่องลามกแบบนี้

แต่คิดไปคิดมาก็ถูกเหมือนกัน สิ่งที่พ่อตาของเขาพูดมาก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี ถ้าคิดวิธีทำให้ผู้หญิงเปียกได้ จะควบคุมอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น แต่พ่อตาของเขาจะโหดร้ายกับลูกสาวเกินไปแล้ว

“คุณพ่อ พูดไร้สาระอะไรอีกแล้วน่ะ!”

สวี่ฉิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

เมื่อเจียงเฉิงเงยหน้าหันไปมอง เขาจึงเห็นสวี่ฉิงที่เส้นผมเปียกชื้นและกำลังห่อตัวด้วยผ้าขนหนู จ้องมองมาทางนี้ด้วยความโกรธ

สวี่จื้อจุนไม่คิดว่าสวี่ฉิงจะได้ยินเรื่องที่คุยกัน ตอนแรกเขาตั้งใจจะบอกเจียงเฉิงให้แข็งข้อกับลูกสาวของเขาขึ้นหน่อยและอย่าตามใจเธอมากเกินไป ตอนนั้นเขาคิดหาคำอุปมาดีๆ ไม่ได้ ดังนั้นก็เลยพูดออกไปแบบนี้