ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 36

“แค่กๆ ไม่มีอะไรๆ” สวี่จื้อจุนไอแห้งๆ และจิบน้ำดื่ม จากนั้นจึงบอกว่า “ฉิงเอ๋อร์ ลูกมาพอดีเลย พ่อมีเรื่องอยากจะคุยกับลูกเหมือนกัน”

“หนูไม่อยากฟังค่ะ!” สวี่ฉิงว่าแล้วก็รีบเดินเข้าไปในห้องทันที

สวี่จื้อจุนเห็นท่าทางของลูกสาวและเอ่ยอย่างจนปัญญาว่า “ฉิงเอ๋อร์ ต่อไปลูกต้องสนิทสนมกับเจียงเฉิงให้มากกว่านี้นะ วันนี้โจวหลินทรมาหา เขาบอกว่าเจียงเฉิงรักษาอาการป่วยเรื้อรังของคุณชายตระกูลจ้าวจนหาย เขาพยายามหนักขนาดนี้ก็เพื่อลูกไม่ใช่หรือ ลูกอย่าเอาแต่ยึดติดกับเรื่องในอดีตเลย”

สวี่ฉิงปิดประตูห้องและยังคงพิงตัวอยู่กับบานประตู เธอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ นับตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นขึ้นเมื่อนานมาแล้ว เธอก็มีอาการป่วยทางจิตใจและมีอาการต่อต้านผู้ชาย

ดังนั้นเธอจึงเลือกแต่งงานกับเจียงเฉิงเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ต้องกังวล แต่ถึงอย่างนั้นอาการป่วยของเธอก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลย

บางทีเธอควรจะทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายให้มากกว่านี้จริงๆ แบบนี้อาจจะดีก็ได้กระมัง?

แม้ว่าจะคิดแบบนี้ แต่เมื่อคิดว่าต้องปล่อยให้ผู้ชายคนหนึ่งมานอนข้างๆ เธอ สวี่ฉิงก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

คิดดังนั้นสวี่ฉิงจึงเอาที่นอนของเจียงเฉิงออกมาปูบนพื้นอย่างเคย จากนั้นเธอจึงปลดผ้าเช็ดตัวและเปลี่ยนไปสวมชุดนอนผ้าแพร เอนกายผล็อยหลับลงไปบนเตียง

เช้าวันต่อมา ขณะที่ทั้งครอบครัวกำลังกินอาหารเช้าพร้อมกัน สวี่ฉิงก็เอ่ยกับเจียงเฉิงว่า “วันนี้ฉันต้องไปที่บริษัทของคุณพ่อคุณแม่ คุณเองก็ไปกับฉันนะคะ”

“แล้วทางโรงพยาบาลล่ะครับ”

“ทางโรงพยาบาลน่ะ ฉันช่วยแจ้งแทนคุณแล้ว” สวี่ฉิงบอก

เจียงเฉิงพยักหน้าตอบตกลง ถึงอย่างไรตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้รับใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์ ยังไงก็ยังไม่ได้รับการยอมรับให้ผ่าตัดอย่างเป็นทางการอยู่ดี ต่อให้ไปโรงพยาบาลก็ไม่มีอะไรให้ทำมากนัก

ความจริงเมื่อคืนสวี่ฉิงก็เก็บเรื่องนั้นไปคิดเหมือนกัน บางทีเธอควรจะฟังสิ่งที่พ่อของเธอบอกและสนิทสนมกับเจียงเฉิงให้มากขึ้น

คังรุ่ยกรุ๊ปที่ดำเนินธุรกิจโดยพ่อแม่ของสวี่ฉิงคือบริษัทค้นคว้าวิจัยเครื่องเวชสำอาง สวี่ฉิงเรียนแพทย์พอดี ดังนั้นเธอจึงเป็นหัวหน้าฝ่ายในนามของศูนย์ค้นคว้าวิจัยของคังรุ่ยกรุ๊ป ควบคุมดูแลส่วนผสมของเครื่องเวชสำอาง

วันนี้เป็นวันที่มีการวิจัยผลิตภัณฑ์ใหม่ สวี่ฉิงกำลังจะไปศูนย์วิจัยและพาเจียงเฉิงไปด้วยกัน ถือได้ว่าเป็นการเพิ่มความสนิทสนมกันมากขึ้น

สวี่ฉิงขับรถพาเจียงเฉิงไปที่ศูนย์วิจัยของคังรุ่ยกรุ๊ป ที่นี่เป็นอาคารเดี่ยวขนาดเล็กที่มีทั้งหมดสองชั้น แยกต่างหากออกมาจากส่วนที่เป็นโรงงานผลิต

“ยินดีต้อนรับครับ หัวหน้าแผนกสวี่!”

ทันทีที่ลงจากรถ ชายหนุ่มซึ่งสวมแว่นตาและสวมเสื้อคลุมสีขาวตัวใหญ่คนหนึ่งก็ออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

คนผู้นี้คือรองหัวหน้าฝ่ายของศูนย์วิจัยคังรุ่ยกรุ๊ปชื่อว่าจูหรง ความจริงในใจเขาคอยคะนึงถึงสวี่ฉิงมาโดยตลอด ถึงอย่างไรสวี่ฉิงก็มีภูมิหลังทางครอบครัวที่ดี รูปร่างหน้าตาก็ดีจนไร้ที่ติด

จูหรงกำลังมองสวี่ฉิง แต่ทันใดนั้นเขาก็พบว่ายังมีผู้ชายอีกคนลงมาจากที่นั่งข้างคนขับ ดังนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจึงชะงักค้างทันที

“หัวหน้าแผนกสวี่ คนคนนี้คือ?” จูหรงถาม

“เขาคือสามีของฉัน ชื่อเจียงเฉิง” สวี่ฉิงบอก