ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 37

ทันทีที่สิ้นเสียงของเจียงเฉิง ทุกคนก็ตกตะลึง และทั่วทั้งศูนย์วิจัยก็เงียบลงทันที

โดยเฉพาะจูหรง เดิมทีใบหน้าของมีรอยยิ้มเพราะกำลังรอดูเรื่องตลกของเจียงเฉิง บุรุษพยาบาลอย่างเจียงเฉิงจะไปรู้เรื่องอะไร ถึงอย่างไรเขาต้องพูดอะไรไม่ออก แล้วเขาก็จะได้หัวเราะเยาะเจียงเฉิง

แต่จูหรงคิดไม่ถึงเลยสักนิด ว่าคนอย่างเจียงเฉิงจะแค่ดมสินค้าที่เขานำออกมาและบอกว่าสินค้าของเขาเป็นแค่ขยะ

นักวิจัยคนอื่นๆ เองก็ถอนหายใจออกมา นี่คือสูตรที่รองหัวหน้าฝ่ายจูหรงนำมาจัดเขาด้วยกันด้วยตัวเอง ค้นคว้ากว่าหนึ่งเดือนกว่าจะสำเร็จ คิดไม่ถึงว่าจะถูกเรียกว่าขยะแบบนี้

จูหรงเป็นหัวหน้าที่หยิ่งทะนงในตัวเองและไม่เคยยอมให้ใครมาดูถูก เจียงเฉิงทำให้จูหรงไม่พอใจแบบนี้ เกรงว่าจูหรงต้องไม่พอใจแน่ๆ

แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ จูหรงรู้สึกโกรธเพราะคำพูดของเจียงเฉิง ส่วนประกอบของบีบีครีมนี้ไม่ใช่แค่เขาคิดค้นขึ้นเท่านั้น แต่เพื่อผลลัพธ์ที่ดียิ่งขึ้น เขายังไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญทางแพทย์แผนจีนอยู่หลายคน แต่ตอนนี้บุรุษพยาบาลต่ำต้อยกลับกล้าพูดออกมาว่าผลิตภัณฑ์ของเขาเป็นแค่ขยะ

จูหรงหัวเราะอย่างโกรธจัดและบอกว่า “คุณเจียง ผมรู้ว่าคุณเป็นแค่บุรุษพยาบาลในโรงพยาบาล คุณรู้ไหมว่าในผลิตภัณฑ์ของผมมีสมุนไพรจีนอะไรเป็นส่วนผสมบ้าง คุณถึงได้กล้าพูดเพ้อเจ้อแบบนี้”

บุรุษพยาบาล?

นักวิจัยคนอื่นๆ เพิ่งจะรู้ตอนนี้เองว่าเจียงเฉิงเป็นเพียงบุรุษพยาบาลประจำโรงพยาบาล แบบนั้นเจียงเฉิงก็หาเรื่องแล้วล่ะ ไม่รู้แค่บอกว่าไม่รู้ก็พอ แต่นี่กลับเรียกมันว่าขยะ

คนอื่นๆ ต่างมองเจียงเฉิงด้วยสายตาที่ดูถูก ถึงขนาดคิดว่าเจียงเฉิงเป็นพวกที่คิดจะพูดเพียงแค่เอาใจคน

“ในบีบีครีมนี่ ประกอบไปด้วยผงไข่มุก ตังกุย โป่งรากสน เห็ดหลินจือ นอแรด แล้วก็ชวนอู ถูกต้องไหม” เจียงเฉิงเอ่ยเรียบๆ

จูหรงตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียดทันที เพราะมันจะเป็นไปได้อย่างไร เจียงเฉิงคนนี้เพียงแค่ดมกลิ่นก็พูดถึงส่วนประกอบทั้งหมดในผลิตภัณฑ์ได้โดยไม่ผิดเลยสักนิด

สวี่ฉิงมองเจียงเฉิงอย่างประหลาดใจ ที่เธอถามเจียงเฉิงว่าคิดอย่างไรเธอก็แค่ถามไปอย่างนั้นเอง เธอคิดไม่ถึงว่าเจียงเฉิงจะเชี่ยวชาญขนาดนี้ แค่ดมนิดเดียวก็วิเคราะห์สมุนไพรจีนที่เป็นส่วนประกอบทั้งหมดได้

“คุณเป็นบุรุษพยาบาลในโรงพยาบาลจริงๆ หรือ” จูหรงเอ่ยพลางมองเจียงเฉิงด้วยสายตาที่ตกตะลึง

“ส่วนประกอบทุกอย่างในนี้เป็นของดีทั้งนั้น มีแค่นอแรดกับชวนอูเท่านั้น ที่ไม่ควรจะเอามาผสมกัน” เจียงเฉิงเพียงแค่เอ่ยเรียบๆ โดยไม่ตอบคำถามของจูหรง

เมื่อจูหรงได้ยินเจียงเฉิงวิเคราะห์ เขาก็รีบพูดอย่างลำพองใจว่า “เอาละ คุณก็มีความรู้อยู่บ้าง แต่ขนาดคนอย่างคุณยังรู้ว่านอแรดกับชวนอูมีผลข่มกัน อย่างผมจะไม่รู้ได้ยังไง คุณคิดว่าคนอื่นๆ โง่กันทั้งหมดยกเว้นคุณงั้นหรือ”

ทันใดนั้นทั่วทั้งศูนย์วิจัยก็คึกคักทันที นั่นเพราะพวกเขารู้ดี แม้ว่าบริษัทของพวกเขาจะผลิตเครื่องสำอางคุณภาพสูง แต่บีบีครีมอย่างเดียวราคาห้าพันหยวน ยังไงก็ต้องเกิดแรงกดดันในการขายเป็นอย่างมากแน่อยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นการจัดซื้อเห็ดหลินจือชั้นดียังไม่ใช่เรื่องง่าย หากเปลี่ยนไปใช้ชะเอมจีนกับโสมเกาหลี ความกดดันในการจัดซื้อก็จะลดลงมาเช่นกัน

เจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัยที่เคยดูถูกเจียงเฉิงต่างหันไปมองเจียงเฉิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างฉับพลัน จากนั้นพวกเขาจึงตระหนักได้ว่าแท้จริงแล้วเจียงเฉิงไม่ใช่คนไม่ได้เรื่องหรือปวกเปียกอย่างที่คนอื่นพูดกัน

คนที่ลดต้นทุนการผลิตลงได้ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ในขณะที่ยิ้มเรียบๆ แบบนี้ จะเป็นคนธรรมดาๆ ได้อย่างไร? ไม่แปลกใจเลยที่สวี่ฉิงจะเลือกผู้ชายแบบนี้มาเป็นสามี

เมื่อเทียบกับเจียงเฉิง จูหรงที่อยู่ข้างๆ ดูพะอืดพะอมเป็นอย่างมาก เขาศึกษาค้นคว้าอย่างหนักกว่าหนึ่งเดือนกว่าจะได้ผลงานออกมา แต่เจียงเฉิงมาที่นี่และพูดเพียงแค่ไม่กี่คำเท่านั้น ตอนนี้เขาเลยอับอายขายหน้าจนหน้าแดง

“ทำตามที่เจียงเฉิงบอก” สวี่ฉิงบอกกับคนที่อยู่ข้างล่าง

“ครับ/ค่ะ!” ทุกคนตอบรับ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง