ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 73

“ตกลง หลังจากเสร็จสิ้นงานนี้แล้วค่อยรับเงิน” ติงหวู่ตี๋วางสายหลังจากที่เขาพูดจบ

จี้เจ๋อวางโทรศัพท์ลง และมองไปที่รูปของเจียงเฉิงและสวี่ฉิงที่นอนบนเตียงเดียวกัน เขารู้สึกว่าความโกรธของเขากำลังจะระเบิดออกมา

จากวินาทีที่จี้เจ๋อกลับมาจากเมืองหลวง เขาคิดถึงสวี่ฉิงตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้ร่างกายของสวี่ฉิงมา แต่ในสายตาของเขา สวี่ฉิงเป็นสิ่งต้องห้ามในหัวใจของเขา และไม่มีใครสามารถแตะต้องได้

แต่ตอนนี้สวี่ฉิงกลับนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับผู้ชายที่ไม่เอาถ่านนั่น ไม่น่าละยิ่งมองสวี่ฉิงยิ่งรู้สึกว่าเธอดูน่าดึงดูดมากขึ้น ที่แท้ก็เพราะเจียงเฉิงหล่อเลี้ยงมานาน สำหรับจี้เจ๋อแล้ว มันเหมือนการนอกใจเขาเลย

“เดี๋ยวก่อน ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะทำให้เธอมาสนุกกับใต้ร่างกายของฉันอย่างแน่นอน”

หน้าประตูห้องนอนของสวี่ฉิง สวี่จื้อจุนกำลังเกาะอยู่หน้าประตู ตั้งใจฟังการเคลื่อนไหวในห้อง

“ตาแก่ ทำอะไรน่ะ?” เย่จู้ผิงเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เห็นสวี่จื้อจุนอยู่หน้าประตูห้องนอนของลูกสาว เลยเร่งพูดด้วยเสียงเบา

สวี่จื้อจุนรีบเอานิ้วชี้วางทาบที่ปาก ทำท่าทีให้เงียบต่อเย่จู้ผิง

“มาฟังดู” สวี่จื้อจุนดึงเย่จู้ผิงให้ยืนอยู่หน้าประตู

เย่จู้ผิงเข้าไปใกล้ประตูด้วยความสงสัยและฟังเสียงในห้อง

"เบาๆหน่อย เบาๆ เจ็บนิดหน่อย"

“แบบนี้ได้ไหม? ฉันช้าลงแล้วดีขึ้นไหม?”

"อืม สบายมาก"

“มันเป็นเพราะไม่เคยทำมาก่อน ต่อไปทำบ่อยๆแล้วจะรู้เอง”

เมื่อได้ยินการสนทนาดังกล่าว เย่จู้ผิงก็ดีใจมาก รู้ว่าเจียงเฉิงและสวี่ฉิงกำลังมีความสัมพันธ์กัน เธอจึงรีบพาสวี่จื้อจุนกลับไปที่ห้องของตัวเอง

“ฟังดูแล้ว ตอนนี้ลูกสาวเรานอนเตียงเดียวกันกับเจียงฉิงแล้วเหรอ?” เย่จู้ผิงกล่าวอย่างมีความสุข

สวี่จื้อจุนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ใช่ สองคนนี้แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว และในที่สุดพวกเขาก็ทำในสิ่งที่ควรทำมานานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่นานเราก็จะได้มีหลานกันแล้ว ฮ่าๆ”

“ แกเองก็จริงๆ พวกเขาทำเรื่องแบบนั้นกัน จะฟังทำไม?” เย่จู้ผิงบ่นสวี่จื้อจุน

“ฉันเห็นว่าเจียงเฉิงกลับมาดึก กลัวว่าพวกเขาสองคนจะทะเลาะกันไงล่ะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาใดๆนะ” สวี่จื้อจุนกล่าวด้วยความโล่งใจ

“ได้” เจียงเฉิงเห็นด้วย เขาเองก็รู้ว่าครั้งที่แล้วพวกเขาทั้งสองคนดื่มเหล้าชั้นดีของพ่อไปเยอะมาก พ่ออาจจะเจ็บใจอยู่นาน

สวี่ฉิงเหยียดแขนที่ขาวราวหิมะของเธอออกมาแล้วควงแขนของเจียงเฉิงเอาไว้ เมื่อก่อนที่เธอควงแขนเจียงเฉิง ทำเพื่อแสดงให้คนอื่นดูก็เท่านั้น

แต่วันนี้ เมื่อเธอควงแขนของเจียงเฉิง เธอรู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกบางอย่างเพิ่มขึ้นมา เธอไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน แต่เธอรู้สึกสบายมาก แต่สีหน้าของเธอยังคงสงบอยู่

ทันทีที่สวี่ฉิงและเจียงเฉิงขึ้นไปชั้นบน พวกเขาเห็นโปสเตอร์ขนาดใหญ่ที่เขียนว่า

“ศิษย์สายตรงของปรมาจารย์เชวี่ย ผู้สืบทอดการแพทย์แผนจีนตระกูลหยาง ศาสตรจารย์แพทย์แผนจีน ผู้สืบทอดวัฒนธรรมการแพทย์แห่งชาติ หยางซวน มาโรงพยาบาลของเราเพื่อให้คำปรึกษา”

นอกจากนี้ยังมีรูปถ่ายของหยางซวน บนโปสเตอร์หยางซวนสวมเสื้อคลุมสีขาวและกอดอกเอาไว้ ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มที่สดใสออกมา เขาดูมีพลังมาก

“หยางซวน ?”

เจียงเฉิงพึมพำด้วยเสียงเบา เขาจำได้ว่าเขาเคยเห็นคนนี้ ตอนนั้นโจวหลินเชิญตนให้รักษาคุณชายของตระกูลจ้าว

ตอนนั้นตระกูลจ้าวตามผู้สืบทอดของการแพทย์แผนจีน ซึ่งดูเหมือนจะเป็นหยางซวนมารักษา แต่เจียงเฉิงไม่คิดว่าเขาจะเป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์เชวี่ย บังเอิญจริงๆเลย ที่เขามาให้คำปรึกษาที่โรงพยาบาลของตน