“ตกลง หลังจากเสร็จสิ้นงานนี้แล้วค่อยรับเงิน” ติงหวู่ตี๋วางสายหลังจากที่เขาพูดจบ
จี้เจ๋อวางโทรศัพท์ลง และมองไปที่รูปของเจียงเฉิงและสวี่ฉิงที่นอนบนเตียงเดียวกัน เขารู้สึกว่าความโกรธของเขากำลังจะระเบิดออกมา
จากวินาทีที่จี้เจ๋อกลับมาจากเมืองหลวง เขาคิดถึงสวี่ฉิงตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้ร่างกายของสวี่ฉิงมา แต่ในสายตาของเขา สวี่ฉิงเป็นสิ่งต้องห้ามในหัวใจของเขา และไม่มีใครสามารถแตะต้องได้
แต่ตอนนี้สวี่ฉิงกลับนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับผู้ชายที่ไม่เอาถ่านนั่น ไม่น่าละยิ่งมองสวี่ฉิงยิ่งรู้สึกว่าเธอดูน่าดึงดูดมากขึ้น ที่แท้ก็เพราะเจียงเฉิงหล่อเลี้ยงมานาน สำหรับจี้เจ๋อแล้ว มันเหมือนการนอกใจเขาเลย
“เดี๋ยวก่อน ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะทำให้เธอมาสนุกกับใต้ร่างกายของฉันอย่างแน่นอน”
หน้าประตูห้องนอนของสวี่ฉิง สวี่จื้อจุนกำลังเกาะอยู่หน้าประตู ตั้งใจฟังการเคลื่อนไหวในห้อง
“ตาแก่ ทำอะไรน่ะ?” เย่จู้ผิงเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เห็นสวี่จื้อจุนอยู่หน้าประตูห้องนอนของลูกสาว เลยเร่งพูดด้วยเสียงเบา
สวี่จื้อจุนรีบเอานิ้วชี้วางทาบที่ปาก ทำท่าทีให้เงียบต่อเย่จู้ผิง
“มาฟังดู” สวี่จื้อจุนดึงเย่จู้ผิงให้ยืนอยู่หน้าประตู
เย่จู้ผิงเข้าไปใกล้ประตูด้วยความสงสัยและฟังเสียงในห้อง
"เบาๆหน่อย เบาๆ เจ็บนิดหน่อย"
“แบบนี้ได้ไหม? ฉันช้าลงแล้วดีขึ้นไหม?”
"อืม สบายมาก"
“มันเป็นเพราะไม่เคยทำมาก่อน ต่อไปทำบ่อยๆแล้วจะรู้เอง”
เมื่อได้ยินการสนทนาดังกล่าว เย่จู้ผิงก็ดีใจมาก รู้ว่าเจียงเฉิงและสวี่ฉิงกำลังมีความสัมพันธ์กัน เธอจึงรีบพาสวี่จื้อจุนกลับไปที่ห้องของตัวเอง
“ฟังดูแล้ว ตอนนี้ลูกสาวเรานอนเตียงเดียวกันกับเจียงฉิงแล้วเหรอ?” เย่จู้ผิงกล่าวอย่างมีความสุข
สวี่จื้อจุนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ใช่ สองคนนี้แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว และในที่สุดพวกเขาก็ทำในสิ่งที่ควรทำมานานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่นานเราก็จะได้มีหลานกันแล้ว ฮ่าๆ”
“ แกเองก็จริงๆ พวกเขาทำเรื่องแบบนั้นกัน จะฟังทำไม?” เย่จู้ผิงบ่นสวี่จื้อจุน
“ฉันเห็นว่าเจียงเฉิงกลับมาดึก กลัวว่าพวกเขาสองคนจะทะเลาะกันไงล่ะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาใดๆนะ” สวี่จื้อจุนกล่าวด้วยความโล่งใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง