ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 81

จี้เจ๋อพูดไปพลาง เดินไปตรงหน้าเจียงเฉิงด้วยสีหน้าลอบยิ้มไปพลาง เดิมทีเขาได้ข่าวมาว่าวันนี้พี่หลิงหลงจะมาชงเหล้าที่นี่ด้วยตัวเอง ดังนั้นก็เลยมาดูเสียหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะเจอเจียงเฉิงอยู่ที่นี่พอดี

เจียงเฉิงมองจี้เจ๋อแวบหนึ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่สนใจคำพูดของจี้เจ๋อเลยสักนิด แม้จี้เจ๋อจะเห็นเจียงเฉิงเป็นศัตรูหัวใจ ทว่าในความคิดของเจียงเฉิง จี้เจ๋อนี่ก็ไม่ต่างอะไรจากตัวตลก

“นี่ นายเป็นใครน่ะ? เขาจะมีปัญญาจ่ายหรือไม่มีปัญญาจ่ายแล้วเกี่ยวอะไรกับนาย?” ฟางหลันหลันจองคิวกลับมาพอดี เธอกำลังฝากตัวเป็นศิษย์ของเจียงเฉิง มีหรือที่จะยอมให้คนอื่นกลั่นแกล้งเจียงเฉิง

เดิมทีจี้เจ๋อได้ยินคำนี้ก็อยากจะโมโหทีเดียว ทว่าเมื่อเขาเห็นว่าเป็นฟางหลันหลัน ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นประจบประแจงทันที เอ่ยว่า “หลันหลัน เธอก็อยู่ที่นี่งั้นเหรอ เราสองคนนี่ดวงสมพงศ์กันจริงๆเลยนะ”

“ฉันรู้จักนายเหรอนายถึงเรียกฉันว่าหลันหลัน อย่ามาทำเหมือนเราสนิทกันมากนักเลย ฉันไม่รู้จักนาย” ฟางหลันหลันเอ่ยเสียงเย็น

จี้เจ๋อถูกหักหน้า สีหน้าเองก็เผยแววอับอาย ก่อนจะยิ้มแหย เอ่ยว่า “หลันหลัน ฉันคือจี้เจ๋อไง ครอบครัวเรารู้จักกัน”

“อ้อ—“ ฟางหลันหลันเผยสีหน้าเหมือนเข้าใจแจ่มแจ้ง

“นึกออกแล้วใช่ไหม” จี้เจ๋อถามอย่างดีใจ

“ไม่รู้จัก” ฟางหลันหลันตอบด้วยสีหน้าที่เย็นเยือกลงในพริบตา

คราวนี้จี้เจ๋อรู้สึกอับอายหนักกว่าเดิม ทว่าเขาเองก็ทำอะไรฟางหลันหลันไม่ได้ แม้ตระกูลจี้จะได้ชื่อว่าเป็นตระกูลใหญ่อันดับสองของเมืองหลูหยาง ทว่าเมื่อเทียบกับตระกูลฟางแล้วก็ยังคงด้อยกว่ามากนัก

“หลันหลัน เธอมาอยู่กับคนแบบนี้ได้ยังไงกัน? ไม่สมฐานะเธอเลยสักนิด” จี้เจ๋อถามฟางหลันหลันอย่างสงสัยใครรู่

“แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย ฉันชอบที่จะอยู่กับเขา” ฟางหลันหลันพูดจบก็กอดแขนเจียงเฉิงเดินไปทางอื่น เอ่ยว่า “เราไปไกลๆหน่อยเถอะ เสียงแมลงวันที่นี่น่ารำคาญชะมัด”

จี้เจ๋อเห็นฟางหลันหลันสนิทสนมกับเจียงเฉิงมากขนาดนี้ ในใจเขาก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาริษยา สวี่ฉิงกับเจียงเฉิงนอนเตียงเดียวกันแล้ว ตอนนี้แม้แต่คุณหนูใหญ่ตระกูลเจียงก็ยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจียงเฉิงขนาดนี้ เจียงเฉิงนี่มีเสน่ห์อะไรกันแน่? ทำไมถึงมีผู้หญิงวนเวียนอยู่รอบตัวเขามากมายแบบนี้?

“หึ!”

จี้เจ๋อแค่นเสียงเย็น แล้วหาที่นั่งนั่งลง เพราะเขาหาคนจองคิวไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นเขาจะได้ลิ้มลองเหล้ารสเลิศก่อนเจียงเฉิง

ไม่นาน ก็ถึงคิวจี้เจ๋อแล้ว ฮั่วหลิงหลงชงเหล้าเสร็จก็วางไว้ตรงหน้าจี้เจ๋อ

“พี่หลิงหลง ไม่ได้เจอกันนาน พี่ยิ่งอยู่ยิ่งสวยจริงๆ” จี้เจ๋อพูดกับฮั่วหลิงหลงยิ้มๆ อยากตีสนิทกับฮั่วหลิงหลง

เฮั่วหลิงหลงทำเพียงกวาดดวงตาคู่สวยมองผ่านจี้เจ๋อ ไม่คิดจะคุยกับเขา

ฟางหลันหลันได้ยินคำพูดของคนเหล่านี้ ก็กำลังจะระเบิดอารมณ์ทันที ทว่าทันใดนั้น เจียงเฉิงจิบเหล้าเฟลมแฟรี่คำหนึ่ง สีหน้าเผยแววผิดหวังแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาว่า “เหล้านี้ ก็ไม่มีอะไรพิเศษ”

ไม่มีอะไรพิเศษ!

คำพูดเดียวของเจียงเฉิง ทำให้ทุกคนที่ลิ้มรสชาติเหล้าต่างตะลึงงัน นี่เขาหมายถึงว่าเฟลมแฟรี่ไม่อร่อยงั้นเหรอ?

ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนแต่ชมว่าเฟลมแฟรี่อร่อยขนาดไหน สมบูรณ์แบบขนาดไหน แต่ปรากฏว่าเจียงเฉิงกลับบอกว่าไม่อร่อย นี่มันกำลังหักหน้าทุกคนไม่ใช่หรือไง?

ณ วินาทีนี้ ไม่ใช่แค่ลูกค้าที่ดื่มเหล้าที่อึ้ง แม้กระทั่งฮั่วหลิงหลงที่กำลังชงเหล้าเองก็ตะลึงงันเช่นกัน

เดิมทีฮั่วหลิงหลงเองก็ไม่ได้เห็นเจียงเฉิงอยู่ในสายตา เพราะทุกครั้งที่เธอมาชงเหล้า ก็มักจะได้เจอคนใหญ่คนโตมากมาย คนที่คู่ควรจะให้เธอสนใจมีน้อยมากจริงๆ

ทว่าครั้งนี้เจียงเฉิงกลับดึงดูดความสนใจของเธอได้ ฮั่วหลิงหลงหยุดมือที่กำลังชงเหล้า ดวงตาคู่สวยมองมาที่เจียงเฉิง น้ำเสียงที่เย็นเยือกเอ่ยถามว่า “นายว่าอะไรนะ?”

รูปร่างที่เร่าร้อนของฮั่วหลิงหลงกับคำพูดที่เย็นเยือกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างสะดุ้งอย่างหนาวสั่นโดยไม่รู้ตัว

ในใจทุกคนล้วนมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น เจ้าหมอนี่รนหาที่ตายชัดๆ ยังไม่มีใครกล้าพูดมาก่อนว่าเหล้าที่ฮั่วหลิงหลงชงไม่อร่อย ซ้ำยังพูดต่อหน้าฮั่วหลิงหลงอีกต่างหาก