ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 82

จี้เจ๋อเห็นสถานการณ์แบบนี้ ในใจก็พลันรู้สึกสะใจขึ้นมาทันที แม่งเอ้ย เจียงเฉิงนี่สมองมีปัญหาจริงๆด้วย กล้าพูดว่าเหล้าของพี่หลิงหลงไม่อร่อย คราวนี้มันตายแน่ ๆ

เพราะหลิงหลงไม่ได้ทำแค่ธุรกิจเปิดร้านเหล้าแห่งนี้เท่านั้น ธุรกิจส่วนใหญ่ของเธอล้วนแต่เป็นธึรกิจไนต์คลับ อีกทั้งฮั่วหลิงหลงเองก็อาศัยฝีมือการชงเหล้า และรูปลักษณ์ที่เซ็กซี่เย้ายวน ทำให้เบื้องหลังเธอมีคนใหญ่คนโตสนับสนุนมากมาย เพราะฉะนั้นจึงไม่เคยมีใครกล้าทำให้ฮั่วหลิงหลงไม่พอใจมาก่อน

เจียงเฉิงบอกว่าเหล้าของฮั่วหลิงหลงไม่อร่อยแบบนี้ เดี๋ยาจะต้องถูกสั่งสอนอย่างน่าอนาถมากแน่ ๆ

“เหล้าของเธอใช้วัตถุดิบหลักสามอย่าง เหล้าขาว เหล้าบ๊วย เหล้าฝรั่ง และมีวัตถุดิบเสริมคือสไปรท์ เหล้าขาวใส่มากไปสามออนซ์ สไปรท์ใส่น้อยไปสองออนซ์ ดังนั้นเลยทำให้เหล้ามีแต่ความฉุนแสบจมูก ขาดความเข้มที่แท้จริง เหล้าบ๊วยไม่บริสุทธิ์พอ เพราะฉะนั้นเลยทำให้รสสัมผัสไม่ค่อยดีนัก พูดโดยรวมก็คือ นี่ก็เป็นแค่ขยะแก้วหนึ่งเท่านั้น” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ

คำพูดก่อนหน้านี้ของเจียงเฉิงยังแค่ทำให้ทุกคนตกตะลึง แต่คำพูดเมื่อกี้นี้ กลับเหมือนโยนระเบิดใส่ฝูงคน ทำให้ทุกคนปรี๊ดแตกทันที

“แม่งเอ้ย ถึงว่าทำไมเจ้าหมอนี่ถึงยอมไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่น ที่แท้ก็สมองมีปัญหานี่เอง”

“นั่นสิ กล้าพูดว่าเหล้าที่อร่อยขนาดนี้เป็นขยะได้ยังไง ชิมเหล้าไม่เป็นเลยสักนิด พูดเพ้อเจ้ออะไรกันน่ะ?”

“กล้าว่าเหล้าของพี่หลิงหลงแบบนี้ได้ยังไง เหลวไหลชะมัด”

จี้เจ๋อได้ยินเจียงเฉิงพูดแบบนี้ ก็เกือบกลั้นขำไว้ไม่ได้ เจ้าหมอนี่แกว่งเท้าหาเสี้ยนรนที่ตายจริงๆด้วย ถ้าก่อนหน้านี้ยังพอกู่กลับได้ งั้นคราวนี้เจียงเฉิงก็ได้ตายสมใจอยากแล้ว

“ไอ้หน้าโง่ คราวนี้ไม่ต้องให้ฉันมาจัดการแก แกก็รนหาที่ตายเองแล้ว” จี้เจ๋อถือแก้วเหล้าไว้อย่างใจเย็น พลางจิบเหล้ามองเจียงเฉิงอย่างรอดูเรื่องสนุก

เคร้ง!

เสียงแก้วแตกดังลั่นขึ้น เสียงพูดคุยในร้านเงียบสงบลงในพริบตา ทุกคนต่างหันไปมองที่ฮั่วหลิงหลง

เห็นเพียงฮั่วหลิงหลงเหยียบส้นสูง ก้าวขาเรียวยาวมาที่เจียงเฉิงทีละก้าว

เมื่อเห็นสีหน้าเย็นเยือกของฮั่วหลิงหลง ทุกคนก็ต่างมองไปที่เจียงเฉิงอย่างสมน้ำหน้า พวกเขาจะคอยดูว่าฮั่วหลิงหลงจะสั่งสอนไอ้โง่ที่ไม่รู้จักเจียมตัวนี่ยังไง