ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 96

รูปร่างหน้าตาของหยางหมี่นั้นช่างอ่อนหวาน และเธอก็เซ็กซี่มาก ด้วยทักษะการแสดงที่ยอดเยี่ยมของเธอในเรื่อง "ตำนานของดาบและนางฟ้า 6" เธอได้รับฉายานักแสดงหญิงยอดเยี่ยมเอเชียในคราวเดียว

ผู้ถือหุ้นลงบันไดไปทีละคนเพื่อสัมผัสใกล้ชิดกับดาราดัง

“เป็นแบบนี้นี่เอง แค่เป็นพรีเซนเตอร์เครื่องสำอางตัวเดียวเองเหรอ” หยางหมี่ยิ้มพูดกับเจียงเฉิง

“ใช่ คุณคิดว่ามันโอเคไหม” เจียงเฉิงถาม

“แน่นอนสิ คุณช่วยฉันตอนอยู่ในธนาคาร ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่รู้ว่าจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายอะไร” หยางหมี่ถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามของตน

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ ผู้ถือหุ้นหลายคนก็ลงมาแล้ว และวิ่งเหยาะๆ มาทางนี้

“คุณหยางหมี่ ผมชอบคุณมานานแล้ว ผมขอลายเซ็นคุณหน่อยได้ไหม?”

“ฉันชอบตัวละครที่คุณเล่นมาก คุณถ่ายรูปกับฉันได้ไหม”

ผู้ถือหุ้นหลายคนรวมตัวกันมองหยางหมี่ อย่างมีความสุขและพูด เมื่อเห็นหยางหมี่อย่างใกล้ชิด ได้พบว่าตัวจริงเธอสวยและเซ็กซี่กว่าในทีวีจริงๆ

“ได้แน่นอน” หยางหมี่ตอบอย่างเป็นกันเอง

ตี๋รุ่ยที่ยังอยู่ในห้องประชุมเห็นสถานการณ์นี้แล้ว เธอเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมา หยางหมี่ตัวจริงเหรอเนี่ย

ถ้าหยางหมี่เป็นพรีเซนเตอร์ผลิตภัณฑ์นี้จริง ๆ เธอก็จะไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ของผลิตภัณฑ์นี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ได้เงินสักบาทสิ?

ภายใต้หารห้อมล้อมของทุกคน หยางหมี่และคนอื่นๆ ก็กลับไปที่ห้องประชุม สวี่ฉิงลุกขึ้นและจับมือกับหยางหมี่ เธอยิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า "คุณหยางหมี่ ยินดีต้อนรับ"

“ขอบคุณค่ะ ฉันได้รับเชิญจากเจียงเฉิง และการเป็นพรีเซนเตอร์ครั้งนี้ ฉันจะไม่รับเงินพวกคุณ” หยางหมี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

สวี่ฉิงเหลือบมองเจียงเฉิง เธอเองก็ไม่คาดคิดว่า เจียงเฉิงจะสามารถเชิญหยางหมี่มาได้จริงๆ และเธอไม่รับเงินค่าพรีเซนเตอร์อีกด้วย

“โอ้ เยี่ยมมาก ว่าแล้วว่าพี่เขยของเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อเธอ ได้ดาราดังขนาดนี้มาเป็นพรีเซนเตอร์ เธอไม่รับเงินค่าจ้างอีกด้วย”

“ใช่ ฉันว่าแล้วว่าคุณเจียงเฉิงมาเป็นลูกเขยของบริษัทเราได้ เขาจะต้องมีอะไรบางอย่างที่เก่งกว่าคนอื่นอย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้พวกคุณยังเยาะเย้ยเขาอยู่เลย”

“ฉันบอกแล้วว่า ที่เจียงเฉิงกล้าพูดแบบนี้ เพราะเขาทำได้แน่นอน แต่พวกคุณก็ไม่เชื่อ ยังเยาะเย้ยเขาอีก แย่จริงๆ”

เหล่าผู้ถือหุ้นเห็นหยางหมี่ตัวจริง พวกเขาถึงเชื่อคำพูดของเจียงเฉิง และพวกเขาทั้งหมดก็เปลี่ยนไปชมเจียงเฉิงกันขึ้นมา

“สวัสดีค่ะ หมี่หมี่ ฉันชื่อเสี่ยวรุ่ย” ตี๋รุ่ยทักทายหยางหมี่ด้วยรอยยิ้ม

“ขอโทษนะ คุณคือ...?”

หยางหมี่มองไปที่ตี๋รุ่ยด้วยความสงสัยและถาม