คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 12

ขาเรียวค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้า สายตามองไปทั่วบริเวณก่อสร้าง โทรศัพท์ในมือของเธอก็ยังคงแอบถ่ายคลิปเก็บรายละเอียดไว้ เพราะจะให้มองด้วยตาเปล่าก็คงเก็บได้ไม่หมด

"คุณครับ"

น้ำอิงหยุดแล้วหันกลับไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงคนเรียก

เพล้ง! ขณะเดียวกันนั้นก็ได้มีสิ่งของหล่นลงมาจากชั้นบน แต่โชคดีที่เธอหยุดไว้ได้ก่อน ถ้าไม่มีเสียงเรียกคงจะถูกศีรษะของเธอไปแล้ว

"ใครทำอะไรอยู่ข้างบน" ผู้ชายที่เรียกเธอรีบวิ่งเข้ามาหา "คุณเป็นอะไรไหมครับ"

"ไม่ค่ะ" หญิงสาวไม่ได้มองหน้าคนที่ถามเลย เพราะเธอมองขึ้นไปด้านบน

"ขอโทษครับพวกผมกำลังทำงานอยู่..มีใครเป็นอะไรไหมครับ" คนที่อยู่ชั้นบนชะโงกหน้าลงมาถาม

"มีอะไร" ที่จริงแล้วแทนคุณไม่ได้เข้าไปในออฟฟิศตามคำเชิญของหัวหน้า เพราะเขาต้องรีบดูงานและรีบกลับ แต่พอได้ยินเสียงก็เดินมาตรงจุดเกิดเหตุ

"พวกมึงทำอะไรอยู่ข้างบน เห็นไหมเนี่ยของหล่นลงมาเกือบถูกคุณเขาแล้ว" นิกรหัวหน้าที่เดินตามแทนคุณมาตระโกนขึ้นไปด่าลูกน้องที่ทำงานไม่ระวัง "มีอะไรทำก็ไปทำที่อื่นอย่ามาทำแถวนี้ให้คุณคุณกลับไปก่อนค่อยมาทำ"

"เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ" น้ำอิงดูแล้วหัวหน้าคนนี้แค่ตำหนิเพื่อที่จะไล่ลูกน้องออกไปเฉยๆ "ถ้าคุณคนนี้ไม่เรียกฉันไว้ ป่านนี้เหล็กนั่นคงจะหล่นลงที่ศีรษะของฉันแล้ว"

ทุกคนต่างก็มองดูผู้ชายคนที่น้ำอิงกล่าวถึง

"เดินไม่ระวังเองหรือเปล่า"

น้ำอิงหันขวับเงยขึ้นมองหน้าคนตัวสูง ที่เพิ่งจะพ่นคำพูดออกมา คนนี้น่ะหรือที่เธอจะฝากชีวิตไว้ด้วย

แต่ขณะที่พูดแทนคุณไม่ได้มองหน้าเธอหรอก เขามองขึ้นไปข้างบน แถมยังมองดูรอบๆ สถานที่ก่อสร้าง "ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า"

"ผมก็คิดเหมือนคุณแทนเลยครับ เราออกไปคุยข้างนอกดีกว่า ข้างในมันอันตราย" หัวหน้ารีบเห็นด้วยอย่างไว

"ถ้ารู้ว่าอันตรายทำไมถึงไม่มีธงกั้นบริเขตไว้ล่ะคะ หรือคนเฝ้าระวังอยู่ด้านล่าง"

"ก็บอกให้ออกมาคุยกันข้างนอกไง" มือหนาของแทนคุณคว้าแขนเธอให้เดินตามออกมา เมื่อเห็นว่ายังดื้อดึงจะยืนคุยอยู่ตรงนั้น