คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 13
"คุณจะบ้าหรือครับคุณผู้หญิง งานที่ไหนก็มีอุบัติเหตุกันทั้งนั้น ยิ่งงานก่อสร้างตึกสูงแบบนี้ด้วยแล้ว" นิกรพยายามหาทางเอาตัวรอดเฉพาะหน้าให้ได้ก่อน เพราะยังไม่มีเวลาโทรไปขอความช่วยเหลือ
"คุณทำงานมากี่ปีแล้วคะ"
"ผมหรือครับ?" นิกรเริ่มจะอึดอัด
"ในเวลานี้ฉันกำลังคุยกับคุณอยู่ ทำไมต้องถามด้วยว่าเป็นคุณหรือเปล่า"
"ทะ.. ทำงานมาหลายปีแล้วครับ"
"คุณเป็นผู้รับเหมาของบริษัทนี้มากี่โครงการแล้ว"
"โครงการนี้โครงการแรกครับ"
"โครงการนี้มีผู้รับเหมากี่คน"
"นี่คุณ เรื่องพวกนี้สำนักงานใหญ่ไม่ให้ข้อมูลคุณมาเลยหรือครับ"
"ฉันถามว่าโครงการนี้มีผู้รับเหมากี่คน"
"มีสองผู้รับเหมาครับ" ประโยคนี้นอร์เวย์เป็นคนตอบ "แต่อีกผู้รับเหมาถูกให้ออก"
"ทำไมล่ะคะ" หญิงสาวหันมาถามคนที่ตอบบ้าง
"เรื่องก่อนหน้านั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"ผมว่าเราไปหาที่คุยกันที่อื่นดีกว่าไหม"
"ดีครับ" นอร์เวย์เห็นด้วยกับแทนคุณ
พอแทนคุณเห็นว่าเธอไม่เดินตามเขาก็เลยคว้าแขนของเธอให้ตามมา ส่วนหัวหน้านิกรพอทางสะดวกก็รีบล้วงเอาโทรศัพท์ออกมา..
"ฉันไม่ยอมจบง่ายๆ หรอกนะ" หญิงสาวสะบัดมือออกเมื่อเดินมาถึงรถแล้ว
"คุณรู้ไหมว่ามันอันตราย"
"ทำไมฉันจะไม่รู้ ในเมื่อเมื่อกี้ ฉันเกือบไปเฝ้ายมบาลแล้ว"
"ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น"
"ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น..แล้วหมายถึงเรื่องไหน"
"ผมฝากคุณต่อด้วยนะครับ ผมต้องได้เข้าไปดูงาน" นอร์เวย์เห็นว่าฝ่ายชายเริ่มจะเข้าใจอะไรแล้ว และตัวเองคงเข้ามายุ่งเรื่องนี้มากไม่ได้ เพราะเท่าที่เพิ่งจะยุ่งมา ไม่รู้ว่ายังจะได้ทำงานที่นี่ต่อไหม
"คุณชื่ออะไรนะครับ"
"ผมชื่อนอร์เวย์ เพิ่งจบสถาปนิกมารับงานนี้เป็นงานแรกครับ"
"หวังว่าเราคงได้พบกันอีก"
"ผมก็หวังเช่นนั้นครับ" จบประโยคนอร์เวย์ก็เดินกลับเข้าไปหน้างาน ส่วนแทนคุณก็เปิดประตูรถ
"นี่คุณเราเพิ่งจะมาถึงนะจะกลับแล้วเหรอ"
"กลับก่อน"
"ถ้าคุณรีบก็เชิญกลับคนเดียวเลยค่ะ" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขารีบกลับไปด้วยเรื่องอะไร เพราะเสียงคุยโทรศัพท์กับแฟนดังขนาดนั้น
"เธอจะไปไหน" เขาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอไม่ขึ้นรถแถมยังจะเดินตามนอร์เวย์ไป
"ถ้าฉันไม่ได้ความจริง ฉันไม่กลับ"
"ถ้าคุณยังดื้ออยู่แบบนี้ แทนที่จะได้ความจริง.." ชายหนุ่มหยุดแค่นี้แล้วก็เดินเข้าไปลากตัวเธอมาขึ้นรถ
"คุณแทนคุณ ปล่อยฉันนะ"
"คุณรู้ไหมว่าถ้าผมไม่พาตัวคุณกลับด้วย คนที่บ้านจะบ่นให้ผมขนาดไหน"
เขาคงจะหมายถึงคุณลุงสินะ คิดว่าที่ลากตัวเรากลับมาด้วยเพราะเป็นห่วง แต่ที่ไหนได้ห่วงตัวเองกลัวว่าจะถูกตำหนิ ..หญิงสาวก็เลยต้องได้นั่งนิ่งเงียบมาตลอดทางแบบ โมโห น้อยใจ เพราะสิ่งที่พบเจอที่หน้างานในวันนี้ ใครบ้างจะไม่โกรธ ถึงขั้นเจ็บใจเลยด้วยซ้ำ
[คฤหาสน์เทพประทาน]
"ทำไมกลับเร็วล่ะลูก" ทัตเทพได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามา ก็เลยให้พยาบาลเข็นรถออกมาดู "อ้าวแล้วไอ้นั่นมันจะรีบไปไหน" พอหลานสาวลงจากรถ..ลูกชายก็ถอยรถกลับออกไป
"คงจะรีบไปหาคนรักมั้ง" หญิงสาวตอบเพียงแค่เบาๆ ไม่ได้หวังให้ลุงได้ยินด้วย
"เราดูงานกันเสร็จแล้วเหรอ"
"ดูได้นิดหน่อยค่ะ วันหลังจะกลับไปอีก"
"มีอะไรหรือเปล่า"
"ไม่มีหรอกค่ะ แล้วนี่คุณลุงทานข้าวเที่ยงทานยาหรือยังคะ"
"ทานแล้วค่ะ" พยาบาลพิเศษเป็นคนตอบ
[บริษัทเทพประทาน]
"ผมขอเอกสารเกี่ยวกับผู้รับเหมาโครงการที่สระบุรีหน่อย" พอมาถึงบริษัทเขาก็รีบไปขอเอกสารจากฝ่ายที่เกี่ยวข้อง
"เอกสารหรือครับ"
"ขอทุกอย่างที่เกี่ยวกับผู้รับเหมาด้วยนะ"
"เรื่องนั้นผมไม่ค่อยรู้หรอกครับ ต้องเป็นคุณพงษ์พิบูลย์" ถ้าเป็นโครงการนี้ไม่มีใครกล้าให้ข้อมูลกับเขาหรอก
ก๊อก ก๊อก
"คุณอาครับ"
"อ้าวคุณแทน กลับมากันแล้วหรือครับ"
"ผมอยากจะสอบถามเรื่องโครงการที่สระบุรี"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คลั่งรักเมียแต่ง