คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 14

"ถอยออกไปนะ" มือเรียวค้ำอกแกร่งของอีกฝ่ายไว้ ไม่ให้เข้ามาใกล้มากกว่านี้

"ทำไม? คุณกลัวผมเหรอ" ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่ามือของเธอสั่น แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าเธอคงแค่มารยา

"เรากำลังคุยธุระกันอยู่ คุณอย่านอกเรื่องได้ไหม"

"นอกเรื่องตรงไหน" ใบหน้าคมคายค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ซอกคอ จนหญิงสาวต้องได้ใช้แรงผลักอีกครั้ง

"คุณไปกับผู้หญิงคนนั้นทั้งวัน ยังไม่อิ่มอีกหรือไง" นี่แหละคือสิ่งที่เธอไม่อยากให้เขาเข้าใกล้ เพราะรู้สึกขยะแขยง "คุณคิดถึงหน้าคนรักของคุณหน่อยสิ ถ้าเธอรู้ว่าคุณทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นเธอจะคิดยังไง"

และมันก็ได้ผล เพราะเขาหยุดครู่หนึ่งจนเธอมีจังหวะผลักเขาออก ..หญิงสาวรีบวิ่งออกจากห้องไปในทันที

"หึ" พอคิดได้ว่าตัวเองเผลอไปยิ้มให้กับเธอเขาก็รีบหุบมันลง

เช้าวันต่อมา..

"ทำไมไม่นั่งรถคันเดียวกันเข้าบริษัท ยังไงตอนบ่ายก็จะได้ไปลองชุดแต่งงานด้วยกันอยู่แล้ว" ทัตเทพเอยขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองกำลังจะออกจากบ้านด้วยรถคนละคัน

"ค่ะ" หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่าย อยากรู้ว่าเขามีสีหน้ายังไงเมื่อเห็นว่าเธอจะติดรถไปด้วย แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร

รถเบนซ์คันหรูค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากรั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ ชายชราที่นั่งอยู่รถเข็นเห็นภาพนี้แล้วก็พึงพอใจมาก เพราะมันเป็นสัญญาณที่ดี

"อยากให้มันตาสว่างสักที" ท่านได้แต่พูดพึมพำกับพยาบาลที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

[บริษัทเทพประทาน]

"นี่งานอะไร" หญิงสาวเข้ามาในห้องก็เห็นแฟ้มเอกสารหลายแฟ้มวางอยู่บนโต๊ะทำงาน เธอก็เลยต้องได้เรียกเลขาเข้ามาถาม

"โครงการใหม่ที่จะให้คุณทำค่ะ"

"แต่โครงการสระบุรีฉันยังทำไม่เสร็จเลย ใครเป็นคนเอางานนี้มาให้"

"ท่านรองประธานค่ะ"

น้ำอิงหอบเอกสารนั้นเดินไปที่ห้องของพงษ์พิบูลย์

พอเข้ามาในห้องเธอก็วางงานพวกนั้นลงบนโต๊ะ ..พงษ์พิบูลย์ยกคิ้วขึ้นสูงเพื่อถามว่ามันคืออะไร

"คุณควรเอาเอกสาร โครงการสระบุรีมาให้ฉันมากกว่า"

"ผมได้แจ้งคุณแทนไปแล้วว่าโครงการนั้นผมจะทำเอง"

"เรื่องนั้นฉันไม่รู้ว่าพวกคุณคุยอะไรกัน แต่ฉันไม่อนุมัติ"

"คุณไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น ในเมื่อคุณแทนเป็นคนให้ผมทำแต่เพียงผู้เดียว"

ก่อนอื่นเธอต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง หญิงสาวก็เลยออกมาจากห้องนั้นเพื่อไปที่ห้องของแทนคุณ ..เพราะเมื่อคืนนี้ไม่เห็นเขาพูดอะไร

แกร็ก..

"เดี๋ยวก่อนค่ะ" เลขาหน้าห้องเรียกไว้ไม่ทัน เพราะน้ำอิงเปิดประตูเข้าไปก่อน