จากรีสอร์ทมาถึงไซต์งานก่อสร้างนั่งรถไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงแล้ว
ออฟฟิศที่นี่ถูกปลูกสร้างขึ้นมาให้รองรับกับบุคลากร เพราะกว่าจะจบโครงการ และที่นี่ก็มีห้องประชุมแยกเป็นสัดส่วน จากห้องทำงานของคนที่รับผิดชอบแต่ละงาน ส่วนที่พักเที่ยงของคนงานก่อสร้างก็แยกออกไปอีก แต่ก็ไม่ได้หรูหราอะไรเพราะไม่มีห้องแอร์ให้อยู่
น้ำอิงเดินตามแทนคุณเข้ามาในออฟฟิศ เธอมองไปรอบๆ ดูว่าในหน่วยงานนี้เป็นยังไงบ้าง
"คุณนอร์เวย์" สายตางามไปหยุดอยู่ที่โต๊ะทำงานของสถาปนิก
"อ้าวสวัสดีครับ คุณมาประชุมงานด้วยหรือครับ"
"ใช่ค่ะ" ขณะที่เธอคุยกับนอร์เวย์อยู่ แทนคุณก็ไม่ได้รอ เขาเดินเข้าไปในห้องประชุมก่อน เพราะตอนนี้หลายคนเข้าไปแล้ว
"คุณก็จะเข้าห้องประชุมใช่ไหมคะ"
"ใช่ครับ"
"ถ้างั้นฉันเข้าไปด้วยค่ะ" ทั้งสองเดินเข้ามาพร้อมกัน แทนคุณนั่งอยู่หัวมุมโต๊ะ น้ำอิงก็เลยเดินไปนั่งข้างนอร์เวย์ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง
"ผมให้ไปเช็ควัสดุที่สั่งมาไปถึงไหนแล้ว"
"ทางโรงงานที่เราสั่งของไป ก็ยังคงยืนยันคำเดิมครับ ว่าทางไซต์งานของเราสั่งไปแบบนั้นจริงๆ"
"ผมไม่แน่ใจว่าตอนที่สั่งของ..เขียนรายละเอียดชัดไหม ความผิดอาจจะตกอยู่ที่ผมก็ได้ครับ" นิกรรีบแก้ต่างให้กับตัวเองไว้ก่อน จากทีแรกที่โยนความผิดให้ทางโรงงานที่ส่งวัสดุก่อสร้างมาให้
น้ำอิงทำได้แค่นั่งมอง เขารู้ด้วยเหรอว่าของที่ใช้งานไม่ได้มาตรฐาน แต่ก็นั่นแหละนะเพราะวันนั้นเธอได้พูดกับเขาไปแล้ว เขาอาจจะเก็บไปคิดเรื่องนี้ก็ได้
"ถ้าคุณรู้ว่าไม่ได้มาตรฐานตั้งแต่ทีแรก ทำไมคุณถึงให้คนงานเข้าแบบจนถึงขั้นเทคานเทเสาจนเสร็จ คุณรู้ไหมว่าฐานของคอนโดถ้าไม่ได้มาตรฐาน มันก็จะถล่มลงมาได้ง่ายๆ" แทนคุณยังคงพูดต่อ
และประโยคนี้น้ำอิงก็เคยพูดให้เขาฟัง ..ไม่คิดว่ามันจะเข้าหูเขาด้วย หญิงสาวเริ่มมองเขาในแบบใหม่ขึ้นมาบ้างแล้ว
"ก็ผมกลัวว่าจะถูกต่อว่าและถูกตัดเงิน" นิกรต้องได้ยอมรับความผิดไว้เพียงผู้เดียว เพราะเบื้องบนสั่งลงมา ไม่ว่าเรื่องนี้จะจบยังไง ห้ามให้กระทบกับคนที่สั่งเด็ดขาด
"คุณคิดได้แค่นี้เหรอ คุณเป็นผู้รับเหมา ก็ต้องรับผิดชอบงานตัวเอง ไม่ใช่สักแต่จะทำให้เสร็จๆ ไป"
"จะโยนความผิดให้ผมฝ่ายเดี๋ยวก็ไม่ได้นะครับ พวกคุณไม่เข้ามาตรวจสอบงานกันเอง"
"ไม่เข้ามาตรวจสอบงานหมายความว่ายังไง ไหนคุณพงษ์พิบูลย์บอกว่าเข้ามาดูงานบ่อยๆ ไง"
"เออเรื่องนั้น ผมคงเข้าใจผิดไปเองครับ" ทีแรกจะโยนความผิดมาให้แทนคุณ เพราะตั้งแต่เริ่มโครงการเพิ่งเห็นหน้าเขาโผล่มานี่แหละ แต่ถูกเขาสวนกลับมาก่อน
"ส่วนที่เทปูนไปแล้วให้รื้อออกให้หมด"
"อะไรนะ" หลายคนต่างพูดขึ้นพร้อมกัน เพราะถ้ารื้อถอนนี่คืองานช้างเลย
"คุณคิดว่าผมจะเอาชื่อเสียงของบริษัทมาทิ้งไว้กับงานที่ไม่ได้มาตรฐานแบบนี้เหรอ แล้วต่อไปใครจะจ้างบริษัทของผม"
"ถ้ารื้อคุณต้องเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่าย ทั้งหมดเองนะคุณแทน"
"คุณไม่ดูในสัญญาหรือครับ ถ้ามีการรื้อถอนโดยวัสดุไม่ได้มาตรฐาน ทั้งทางผู้รับเหมาและผู้ว่าจ้าง ต้องร่วมกันรับผิดชอบ"
หลังเลิกประชุม..
กว่าจะเลิกประชุมก็เกือบ 14:00 น เข้าไปแล้ว แทนคุณก็เลยเลี้ยงข้าวคนที่ร่วมประชุมด้วย โดยการชวนมาทานที่ร้านอาหาร ซึ่งนิกรไม่ขอมาด้วย เพราะมีเรื่องหนักใจแถมอยากจะเคลียร์กับพงษ์พิบูลย์ให้รู้เรื่องก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คลั่งรักเมียแต่ง