คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 23

"เขาอยู่นี่เองเหรอ?"

"ใครครับ" ถึงแม้เธอจะพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่นอร์เวย์ก็ได้ยิน ..พอมองไปตามสายตาของเธอแล้วก็เจอเข้ากับ.. "นั่นคุณแทนกับคุณไชยานี่ครับ เราเข้าไปนั่งกับพวกเขากันดีไหม"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ เขากำลังดื่มกันอยู่"

"ถ้างั้นเรานั่งโต๊ะนี้กันดีไหม" นอร์เวย์เลือกโต๊ะที่อยู่ใกล้

"ออกไปนั่งข้างนอกดีกว่าค่ะ" นั่งข้างในเดี๋ยวเขาก็เห็น เธอก็เลยชวนนอร์เวย์ออกไปนั่งโต๊ะของร้านค้าที่จัดไว้ด้านนอก

"ได้ยินป้าบอกว่าคุณเป็นเจ้าของโครงการที่นี่เหรอคะ" อุบลหลานสาวของป้าเจ้าของร้านนำกับแกล้มมาเพิ่มให้โต๊ะของแทนคุณก็เลยถือโอกาสคุยด้วย

"ไม่ได้เป็นเจ้าของโครงการหรอกครับ แค่พอมีหุ้นส่วนอยู่บ้างเท่านั้นเอง"

"คุณแทนนี่ถ่อมตัวจังเลยนะครับ เป็นถึงลูกชายเจ้าของบริษัทแท้ๆ"

"คุณแทนเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทเลยหรือคะ" ยิ่งได้ยินไชยาพูดอุบลถึงกับตาลุกวาว จากที่ยืนคุยอยู่อุบลก็ค่อยๆ นั่งลงข้างๆ แทนคุณ แถมไม่ได้นั่งเปล่ายังชงเครื่องดื่มให้

ส่วนคนที่นั่งทานข้าวอยู่ด้านนอก ก็พอจะได้ยินคนด้านในคุยกันอยู่บ้าง

"ไม่อร่อยเหรอครับ" นอร์เวย์เห็นว่าน้ำอิงเขี่ยอาหารเล่นไปมา

"อร่อยค่ะแต่ยังไม่หิวเท่าไร ฉันขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะ" หญิงสาวหยิบเอาเงินในกระเป๋าออกมาวางไว้ที่โต๊ะแล้วก็ลุกขึ้น

"รอผมก่อนสิครับ" นอร์เวย์ก็รีบจ่ายส่วนของตัวเอง

"ทำไมคุณไม่ทานต่อล่ะคะ" น้ำอิงเริ่มสำนึกผิด เขาเพิ่งจะทานไปนิดเดียวเอง

"มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิครับ"

"ฉันเปลี่ยนใจแล้วค่ะทานต่อดีกว่า" เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย นึกตำหนิตัวเองขึ้นมา

"คู่นั้นเขาเป็นอะไรกัน ลุกขึ้นแล้วก็นั่งลง" ไชยาที่นั่งหันหน้าไปด้านที่นอร์เวย์และน้ำอิงนั่งอยู่ก็ได้เอ่ยพูดขึ้น เพราะสังเกตอยู่ครู่หนึ่งแล้ว "ผมว่าน่ารักดีนะครับคู่นี้"

"แฟนของคุณเวย์เหรอคะ" อุบลรู้จักคนที่ทำงานในไซต์นี้ดี และนอร์เวย์ก็เป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง

"ตอนนี้ยัง แต่ต่อไปผมว่าไม่แน่ เห็นคุยกันกระหนุงกระหนิงตั้งแต่อยู่ในห้องประชุมแล้ว"

แก้วที่สามที่อุบลชงให้ แทนคุณก็ได้ยกขึ้นดื่มรวดเดียวอีกครั้ง

"คุณแทนคอแข็งจังเลยค่ะ" ว่าแล้วอุบลก็เอาแก้วนั้นมาชงให้อีก

"เป็นผมก็คงจะเครียดแหละครับคุณแทน มาเจองานช้างแบบนี้ อุ๊ย..อยากตบปากตัวเองนัก เอาเรื่องงานมาคุยตอนดื่มได้ยังไง" ไชยาพูดกับตัวเอง โดยที่คู่สนทนาไม่ได้สนใจฟังเลย

"เดี๋ยวผมเดินไปส่งครับ" พออิ่มแล้ว น้ำอิงและนอร์เวย์ก็ออกมาจากร้านอาหาร

"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวไม่ปฏิเสธที่เขาจะเดินมาส่ง ถึงแม้ว่ามันไม่ไกลเลย

"ผมยังไม่ถามเลยว่าคุณพักอยู่ห้องไหน" ทั้งสองดินมาจนถึงโซนที่เป็นรีสอร์ท

"พักอยู่ห้องนี้ค่ะ" คนตัวเล็กเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องที่เธอพัก

"คุณพักห้องนี้?" นอร์เวย์มองให้แน่ใจอีกครั้ง แถมยังนับด้วยว่านั้นเป็นห้องที่เท่าไร "คุณแน่ใจเหรอครับว่าพักห้องนี้"