คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 25

เช้าวันต่อมา..

"ไปไหนแล้ว?" ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอคนที่นอนร่วมเตียงเมื่อคืนนี้แล้ว ลุกขึ้นได้เขาก็ตรงไปเปิดดูห้องน้ำ พอไม่เจอก็รีบออกมาดูข้างนอก

"ตื่นเช้าจังเลยนะครับคุณแทน"

"คุณไชยา คุณเห็นภรรยาผมไหมครับ"

"ภรรยา?" ตายห่าแล้ว ไม่ใช่เด็กซะด้วย เป็นถึงภรรยาเลยเหรอ?!

ได้ยินคำถามของแทนคุณ นอร์เวย์ที่อยู่ในห้องก็เปิดประตูออกมาดู

พอเห็นว่านอร์เวย์อยู่ที่ห้อง แทนคุณก็สบายใจขึ้นหน่อย ทีแรกยังคิดว่าเธอออกไปกับนอร์เวย์เสียอีก

"ไม่เจอครับ" ไชยาตอบออกไป แบบนึกอายปากตัวเองที่ปากพล่อยไปเมื่อคืนนี้ หวังว่าเขาคงจะเมาจนจำอะไรไม่ได้แล้วนะ

พอมองดูจนแน่ใจแล้วว่าเธอไม่ได้อยู่แถวนั้น แทนคุณก็เดินออกหาจนทั่วรีสอร์ท และร้านอาหาร เผื่อว่าเธอออกไปทานข้าว..แต่ก็ไม่เจอ

หรือจะเข้าไซต์งาน ไม่ใช่หรอกมั้งยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย ..พอคิดอะไรขึ้นได้แทนคุณก็รีบกลับมาที่ห้อง แล้วโทรไปถามที่บ้านว่าเธอกลับบ้านไหม..คำตอบที่ได้คือไม่เห็น

"ไปไหนของเธอเนี่ย" แทนคุณรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะดูแล้วว่าเธอคงไม่อยู่แถวนี้แน่ กระเป๋าสะพายและของที่ติดตัวมาเมื่อวานนี้ก็หายไปหมด

"คุณแทนจะเข้าโรงงานตอนไหนครับ" โปรเจคไซต์เตรียมตัวกำลังจะเข้าหน้างาน เห็นแทนคุณตรงลานจอดรถพอดีก็เลยถามดู เพราะวันนี้มีนัดไปคุยกับคนที่ส่งเหล็กมาให้หน้างานโดยตรง

"เลื่อนไปก่อน ผมยังไม่ว่าง"

"อะ..อะไรนะครับ?" โปรเจคไซต์ถึงกับถามซ้ำ เพราะกว่าจะนัดที่นั่นได้ รอมาหลายวันแล้วด้วย

"ผมขอตัวก่อนนะครับ" ชายหนุ่มรีบขับรถออกไป

วันนี้ไม่ใช่มีนัดคุยแค่เรื่องวัสดุก่อสร้างที่ส่งเข้ามาในไซต์งาน แต่ยังคงมีการนัดประชุมกันอีกรอบ

พอนิกรรู้ว่าทุกอย่างเลื่อนไปก่อนก็นึกแปลกใจจนโทรไปหาพงษ์พิบูลย์

{"มันก็แบบนี้แหละ ทำอะไรไม่ค่อยจริงจังหรอก คิดไว้แล้วว่าจะไปได้สักกี่น้ำเชียว"}

{"ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะครับ ผมกลัวเหลือเกินว่าจะติดคุกติดตาราง"}

{"ใครจะปล่อยให้นายติด เดี๋ยวช่วยเอง แต่อย่าให้เรื่องมาถึงตัวฉันก็พอ"} นี่แหละมันคือสิ่งที่พงษ์พิบูลย์กลัว เพราะกลัวว่านิกรจะสาวมาถึงตัวเอง

{"ขอบพระคุณมากครับเจ้านาย"}

รถที่แทนคุณขับออกมามุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ..เขาต้องไปดูที่บ้านให้แน่ใจก่อน ตอนที่โทรไปเธออาจจะยังอยู่บนรถโดยสาร

แต่ทำไมเธอต้องหนี ในเมื่อเขามีสิทธิ์ในตัวเธออยู่แล้ว ก็รู้อยู่หรอกว่าไม่เคย อายุป่านนี้แล้วมันก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้กันทุกคนอยู่แล้ว ..นี่มันคือความคิดของแทนคุณขณะที่ขับรถมา ถ้าจะไม่ตามตัวเธอให้เจอก่อนก็คงไม่สบายใจทั้งวัน

เวลาผ่านไป..จนแทนคุณขับรถกลับมาถึงบ้าน

"กลับมาแล้วค่ะ" แม่บ้านเห็นรถของเจ้านายขับเข้ามาก็เลยเดินออกมารายงาน

"แล้วตอนนี้อยู่ไหน"

"ขึ้นไปบนห้องค่ะ เธอบอกว่าไม่ได้เอาเสื้อผ้าไปด้วย ก็เลยกลับมาก่อน"

เขารู้ว่าเหตุผลนี้ไม่เกี่ยวอยู่แล้ว เสื้อผ้าหาซื้อที่ไหนก็ได้

"มีเรื่องอะไรกัน" พอเข้ามาข้างในก็เจออีกด่าน

"ไม่มีครับ"

"ทำอะไรน้องหรือเปล่า" ทัตเทพรู้ดีว่าหลานสาวเป็นคนที่จิตใจหนักแน่นมาก เห็นสภาพตอนที่มาถึงก็อยากจะถามหลานอยู่หรอก แต่ก็ปล่อยให้ขึ้นไปพักผ่อน พอเห็นว่าลูกชายตามกลับมาด้วยนี่สิมันก็เลยแปลก

แต่แทนคุณก็ไม่ได้ตอบพ่อไป เขารีบก้าวยาวๆ เดินขึ้นไปชั้นบน

"ตามขึ้นไปดูหน่อยกลัวจะมีเรื่องกัน" ถ้าขาเดินได้คงจะตามขึ้นไปเองแล้ว ทัตเทพก็เลยสั่งแม่บ้านให้ขึ้นไปสังเกตการณ์

แกร็กๆ ก๊อกๆ

พอบิดประตูดูก็รู้ว่าเธออยู่ในห้องนี้เพราะมันล็อค เขาก็เลยเคาะ

"คุณพ่อเป็นอะไรคะ" หญิงสาวรีบเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ

"ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่เห็นเราไม่สบายใจพ่อก็กินข้าวไม่ลงแล้ว"

"อิงไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"

"แน่ใจนะ ก็เห็นไม่พูดไม่คุยอะไรกันเลย" สายตาที่เริ่มจะเหี่ยวย่นมองทั้งสองคนสลับไปมา เพื่อให้รู้ว่าท่านหมายถึงใคร

"เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แค่ปวดหัวเรื่องหน้างานค่ะ"

"เรื่องงานอย่าเก็บมาคิดที่บ้าน ถ้าไม่งั้นเราจะไม่มีความสุข"

"ขอโทษค่ะ คุณพ่อทานข้าวหน่อยนะ" หญิงสาวเอื้อมไปตักอาหารแล้ววางใส่จานข้าวให้กับท่าน

"ยืนอยู่ทำไมมานั่งสิ" ทัตเทพบอกลูกชายที่เอาแต่ยืนมอง

ที่แทนคุณมองเพราะเธอดูเอาใจใส่พ่อของเขามาก ..ซึ่งต่างจากผู้หญิงอีกคน ที่ชอบพูดกรอกหูเขาให้โกรธให้เกลียดพ่อของเขาเอง

ร่วมรับประทานอาหารเสร็จ น้ำอิงก็พาลุงเข้าไปนอน แล้วเธอก็กลับขึ้นห้อง

แกร็ก.. เปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่า เขานอนอยู่บนเตียงของเธอแบบสบายอารมณ์

"จะไปไหน" ชายหนุ่มเห็นว่าเธอหันกลับไปที่ประตู

"ไปนอนอีกห้อง"

"แล้วแต่นะ ถ้าไม่กลัวว่าคุณพ่อจะไม่สบายใจ เดี๋ยวก็พลอยกินข้าวไม่ลงอีก"

"ถ้าไม่มีใครพูดท่านคงไม่รู้" เพราะยังไงท่านก็ขึ้นมาชั้นบนไม่ได้อยู่แล้ว

"แต่เธอก็อย่าลืมว่าบนนี้มีกล้องวงจรปิด"

หญิงสาวที่จับลูกบิดประตูอยู่ก็เลยปล่อยมือออก..