คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 38

สายตาคมกรอกมองไปดูเธอที่เพิ่งจะเข็นพ่อพาไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว

"พูดกันไปทั่ว" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นเหมือนว่าไม่เชื่อคำโบราณที่เคยว่าไว้

"แม่ก็ว่าดูแปลกๆ ตอนทานข้าวด้วยกันที่บ้าน อาการตาแทนก็แบบนี้เลย เราลองไปตรวจท้องดูหน่อยก็ดีนะลูก" ขณะที่พูดอิงนภาหันไปมองหน้าลูกสาว

"อิงไม่ได้ท้องหรอกค่ะ" หญิงสาวพูดออกมาเพียงเบาๆ แล้วก็ตักข้าวทานให้ปกติที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้แทบจะกลืนไม่ลงด้วยซ้ำ เพราะถ้าเขาแพ้ท้องแทนเมียจริง เมียคนนั้นคงไม่ใช่เธอแล้วล่ะ

หลังทานข้าวเสร็จ.. น้ำอิงยังคงนั่งคุยเล่นกับพ่อแม่และลุงต่อ

ส่วนแทนคุณขอตัวขึ้นบ้านไปตั้งแต่หลังทานข้าวเสร็จแล้ว

ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่คิดคำที่ผู้ใหญ่พูด เพราะเขาก็ว่าอาการตัวเองแปลกๆ แต่นาเดียจะท้องกับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาสวมถุงยางตลอด จะว่าเผลอก็ไม่มี ..ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่ก็ได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆ ชายหนุ่มรีบออกมาจากห้องของตัวเอง

"พวกท่านเข้านอนแล้วเหรอ" พ่อกับแม่เธอนอนห้องข้างล่างใกล้กับห้องของพ่อเขา

"ค่ะ" ตอบไปแค่นั้นเธอก็ปิดประตูห้อง

"อิง" ชายหนุ่มรีบมายืนอยู่หน้าห้อง แต่เขาไม่เปิดเข้าไป "ผมอยากจะคุยด้วย"

แกร็ก.. หญิงสาวยอมเปิดประตูให้เพราะเธอก็มีเรื่องอยากจะคุยด้วยเหมือนกัน

"ผมมายืนยันคำพูดของตัวเอง"

"ถ้าคุณพร้อมเมื่อไร เราก็ไปเซ็นต์ใบหย่ากัน"

"อะไรนะ"

"ถ้ากลัวผู้ใหญ่ไม่สบายใจ เราก็หย่ากันเงียบๆ อย่าเพิ่งให้พวกท่านรู้"

"คุณอย่าบอกนะว่าเชื่อเรื่องที่ผมแพ้ท้องแทนอะไรนั่น"

"ฉันก็เคยได้ยินคนพูดมา ผู้ชายที่แพ้ท้องแทนเมีย ผู้ชายคนนั้นรักผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกมาก มากจนสัมผัสได้ว่าเธอท้อง และยอมที่จะลำบากแทน"

ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร เธอก็ยังคงเป็นเธอ ดูเข้มแข็งถึงแม้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่น่าเข้มแข็งเลย

"คุณกลับไปหาผู้หญิงของคุณเถอะค่ะ เรื่องคุณลุงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน เดี๋ยวฉันจะคุยกับท่านเอง"

"ยังไงผมก็ไม่หย่า" แทนคุณออกจากห้องไปทันทีที่พูดจบ ..พอเขาเดินพ้นประตูเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าน้ำตาของเธอหลั่งไหลมาจากไหนยิ่งกว่าเขื่อนแตก

หญิงสาวรีบเดินไปชะโงกหน้ามองดูหน้าต่าง เพราะได้ยินเสียงรถของเขาวิ่งออกไป

เช้าวันต่อมา..

ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วไม่เห็นเขากลับมา แต่เธอก็ยังทำตัวปกติ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปทำงาน ส่วนพ่อกับแม่พรุ่งนี้พวกท่านถึงจะกลับ

[บริษัทเทพประทาน]

"มีอะไรหรือคะ" มาถึงบริษัทก็ดูวุ่นๆ กันไปหมด

"วันนี้มีประชุมค่ะ"

"ทำไมฉันไม่รู้"

"คงเพราะคุณไม่ได้เข้าบริษัทหลายวันมั้งคะ"

"คุณดวงตาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ"

"เข้าใจอะไรคะ"

"คุณทำงานในบริษัทนี้ตำแหน่งอะไร"

"เลขาค่ะ"

"เลขาของใคร"

"เออ..เลขาของคุณน้ำอิงค่ะ"

"คุณก็รู้นี่ว่าเป็นเลขาของฉัน ช่วยทำตัวให้มันเหมือนว่าเป็นเลขาฉันหน่อยนะคะ"

"ไปกินรังแตนมาจากไหน" พอน้ำอิงเดินเข้าห้องไปแล้วดวงตาก็บ่นตาม

หญิงสาวเอาของเข้าไปไว้ในห้องแล้วก็ออกมา เธอยังไม่รู้ว่าเขามีประชุมอะไรกัน

น้ำอิงเข้ามาในห้องประชุมก็เห็นหลายคนเข้ามาแล้ว

"เอกสารที่อยู่ตรงหน้าของพวกคุณ มันคืองานไซต์สระบุรี"

ทุกคนรีบหยิบเอกสารที่เลขาเพิ่งจะแจกจ่ายขึ้นมาดู

"นี่มันอะไรกัน" พงษ์พิบูลย์ถึงกับโมโหเมื่อเห็นใจความในเอกสารนั้น

"โครงการนี้มีการโกงกินกันตั้งแต่เรื่องฮั้วประมูลมาเรื่อยๆ จนถึงการสั่งอุปกรณ์และวัสดุในการก่อสร้าง"

"คุณไปได้ข้อมูลนี้มาจากไหนครับ" หนึ่งในที่ประชุมได้เอ่ยถามขึ้น

"เดี๋ยวฉันขับรถเอง"

"ผมขับเองได้" ขณะที่พูดสายตาคมมองดูใบหน้าของเธอแบบเศร้าๆ

"กลับบ้านค่ะ"

แทนคุณแปลกใจ เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอยังชวนเขากลับบ้าน

แต่เขาก็ยังคงพาเธอกลับมา..

"ทำไมกลับเร็วล่ะลูก" เวลานี้ยังไม่ถึงเที่ยงเลย ก็เห็นลูกสาวกับลูกเขยกลับมาแล้ว

"คุณลุงล่ะคะแม่"

"กำลังนอนกลางวันอยู่ ยังไม่หลับมั้งมีอะไรหรือเปล่า"

"อิงขอคุยกับคุณลุงหน่อยนะคะ" น้ำอิงพาแทนคุณเข้าไปในห้องของผู้เป็นลุง แล้วก็บอกพยาบาลให้ออกมารอข้างนอกก่อน

"มีอะไรกัน" ทัตเทพเห็นทั้งสองเหมือนมีเรื่อง

ก่อนที่น้ำอิงจะพูดแทนคุณได้รีบคว้ามือเธอไว้ เขายังไม่อยากให้พ่อรู้เรื่องนั้นกลัวว่าท่านจะช็อค ..เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในบริษัท นั่นหมายถึงการเปลี่ยนมือบริหารเลยก็ว่าได้

"ถ้าเราไม่รีบจัดการวันนี้ ทุกอย่างต้องสายเกินแก้แน่"

"บอกพ่อมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น" เรื่องนี้แม้แต่ทัตเทพก็ยังไม่รู้ เพราะพงษ์พิบูลย์กว้านซื้อหุ้นได้เงียบมาก

"คุณลุงคะ เราต้องได้รวมหุ้นทั้งหมดมาไว้ที่คุณแทนคุณ"

"หนูหมายความว่ายังไง"

"ตอนนี้ที่บริษัทมีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยค่ะ"

"แต่การรวมหุ้นนั่นหมายถึงหนูจะต้องได้เอาส่วนของหนูคืนให้ตาแทนนะ"

"จะเป็นอะไรไปล่ะคะในเมื่อเราเป็นผัวเมียกัน กลัวแต่คุณลุงนั่นแหละค่ะ จะไม่เชื่อใจลูกชายของคุณลุง"

"นั่นแหละคือปัญหาใหญ่เลย" ตอนนี้ทัตเทพพอจะรู้แล้วว่า เกิดอะไรขึ้นกับบริษัท

"คุณลุงเชื่อสายตาของอิงนะคะ คุณแทนต้องทำงานนี้ได้สำเร็จแน่"

ที่แทนคุณไม่พูดอะไรเลยเพราะเขาทึ่ง และเขาก็ยอมรับได้เต็มปากเลยว่าเธอเก่งมาก แก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ภายในไม่ถึง 20 นาทีเลยด้วยซ้ำ และอีกส่วนหนึ่งคือทำไมเธอถึงกล้าที่จะให้ ผู้รับหุ้นนั้นเป็นเขา ขนาดพ่อของเขาเองยังไม่เชื่อใจเลย ..เพราะถ้าทำพลาดแม้แต่นิดเดียว ทุกอย่างคือจบ