คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 38

สายตาคมกรอกมองไปดูเธอที่เพิ่งจะเข็นพ่อพาไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว

"พูดกันไปทั่ว" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นเหมือนว่าไม่เชื่อคำโบราณที่เคยว่าไว้

"แม่ก็ว่าดูแปลกๆ ตอนทานข้าวด้วยกันที่บ้าน อาการตาแทนก็แบบนี้เลย เราลองไปตรวจท้องดูหน่อยก็ดีนะลูก" ขณะที่พูดอิงนภาหันไปมองหน้าลูกสาว

"อิงไม่ได้ท้องหรอกค่ะ" หญิงสาวพูดออกมาเพียงเบาๆ แล้วก็ตักข้าวทานให้ปกติที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้แทบจะกลืนไม่ลงด้วยซ้ำ เพราะถ้าเขาแพ้ท้องแทนเมียจริง เมียคนนั้นคงไม่ใช่เธอแล้วล่ะ

หลังทานข้าวเสร็จ.. น้ำอิงยังคงนั่งคุยเล่นกับพ่อแม่และลุงต่อ

ส่วนแทนคุณขอตัวขึ้นบ้านไปตั้งแต่หลังทานข้าวเสร็จแล้ว

ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่คิดคำที่ผู้ใหญ่พูด เพราะเขาก็ว่าอาการตัวเองแปลกๆ แต่นาเดียจะท้องกับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาสวมถุงยางตลอด จะว่าเผลอก็ไม่มี ..ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่ก็ได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆ ชายหนุ่มรีบออกมาจากห้องของตัวเอง

"พวกท่านเข้านอนแล้วเหรอ" พ่อกับแม่เธอนอนห้องข้างล่างใกล้กับห้องของพ่อเขา

"ค่ะ" ตอบไปแค่นั้นเธอก็ปิดประตูห้อง

"อิง" ชายหนุ่มรีบมายืนอยู่หน้าห้อง แต่เขาไม่เปิดเข้าไป "ผมอยากจะคุยด้วย"

แกร็ก.. หญิงสาวยอมเปิดประตูให้เพราะเธอก็มีเรื่องอยากจะคุยด้วยเหมือนกัน

"ผมมายืนยันคำพูดของตัวเอง"

"ถ้าคุณพร้อมเมื่อไร เราก็ไปเซ็นต์ใบหย่ากัน"

"อะไรนะ"

"ถ้ากลัวผู้ใหญ่ไม่สบายใจ เราก็หย่ากันเงียบๆ อย่าเพิ่งให้พวกท่านรู้"

"คุณอย่าบอกนะว่าเชื่อเรื่องที่ผมแพ้ท้องแทนอะไรนั่น"

"ฉันก็เคยได้ยินคนพูดมา ผู้ชายที่แพ้ท้องแทนเมีย ผู้ชายคนนั้นรักผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกมาก มากจนสัมผัสได้ว่าเธอท้อง และยอมที่จะลำบากแทน"

ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร เธอก็ยังคงเป็นเธอ ดูเข้มแข็งถึงแม้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่น่าเข้มแข็งเลย

"คุณกลับไปหาผู้หญิงของคุณเถอะค่ะ เรื่องคุณลุงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน เดี๋ยวฉันจะคุยกับท่านเอง"

"ยังไงผมก็ไม่หย่า" แทนคุณออกจากห้องไปทันทีที่พูดจบ ..พอเขาเดินพ้นประตูเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าน้ำตาของเธอหลั่งไหลมาจากไหนยิ่งกว่าเขื่อนแตก

หญิงสาวรีบเดินไปชะโงกหน้ามองดูหน้าต่าง เพราะได้ยินเสียงรถของเขาวิ่งออกไป

เช้าวันต่อมา..

ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วไม่เห็นเขากลับมา แต่เธอก็ยังทำตัวปกติ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปทำงาน ส่วนพ่อกับแม่พรุ่งนี้พวกท่านถึงจะกลับ

[บริษัทเทพประทาน]

"มีอะไรหรือคะ" มาถึงบริษัทก็ดูวุ่นๆ กันไปหมด

"วันนี้มีประชุมค่ะ"

"ทำไมฉันไม่รู้"

"คงเพราะคุณไม่ได้เข้าบริษัทหลายวันมั้งคะ"

"คุณดวงตาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ"

"เข้าใจอะไรคะ"

"คุณทำงานในบริษัทนี้ตำแหน่งอะไร"

"เลขาค่ะ"

"เลขาของใคร"

"เออ..เลขาของคุณน้ำอิงค่ะ"

"คุณก็รู้นี่ว่าเป็นเลขาของฉัน ช่วยทำตัวให้มันเหมือนว่าเป็นเลขาฉันหน่อยนะคะ"

"ไปกินรังแตนมาจากไหน" พอน้ำอิงเดินเข้าห้องไปแล้วดวงตาก็บ่นตาม

หญิงสาวเอาของเข้าไปไว้ในห้องแล้วก็ออกมา เธอยังไม่รู้ว่าเขามีประชุมอะไรกัน

น้ำอิงเข้ามาในห้องประชุมก็เห็นหลายคนเข้ามาแล้ว

"เอกสารที่อยู่ตรงหน้าของพวกคุณ มันคืองานไซต์สระบุรี"

ทุกคนรีบหยิบเอกสารที่เลขาเพิ่งจะแจกจ่ายขึ้นมาดู

"นี่มันอะไรกัน" พงษ์พิบูลย์ถึงกับโมโหเมื่อเห็นใจความในเอกสารนั้น

"โครงการนี้มีการโกงกินกันตั้งแต่เรื่องฮั้วประมูลมาเรื่อยๆ จนถึงการสั่งอุปกรณ์และวัสดุในการก่อสร้าง"

"คุณไปได้ข้อมูลนี้มาจากไหนครับ" หนึ่งในที่ประชุมได้เอ่ยถามขึ้น