คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 40

แทนคุณเดินวนไปมาบนห้องจนจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเดินวนไปกี่รอบ ชายหนุ่มเดินกลับมามองผ่านหน้าต่างออกไปดู แต่ก็ไร้วี่แววของเธอ ..ทันใดนั้นก็มองเห็นรถคันที่เขาโทรไปหาเมื่อ 2 ชั่วโมงกว่าที่แล้ว มาจอดรออยู่อีกมุมหนึ่งของรั้วบ้าน

คนร่างสูงสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะปีนลงจากชั้น 2 เพราะถ้าลงบันไดคนที่อยู่ข้างล่างคงไม่ให้ออกไปแน่

"ทำไมคุณถึงกล้าปีนลงมาแบบนี้ มันอันตรายมากเลยนะครับ" นอร์เวย์ก็กำลังลุ้นอยู่ว่าเขาจะลงถึงพื้นโดยปลอดภัยไหม..ใช่แล้วคนที่แทนคุณโทรหาก็คือนอร์เวย์

"คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว รีบขับรถออกไป" ไม่ได้ปีนแค่ชั้นสองลงมา ต้องได้ปีนรั้วหลังบ้านอีก

"ครับ"

"คุณแน่ใจนะว่าเธอไปที่นั่น" แทนคุณไม่ได้วานให้นอร์เวย์มารับอย่างเดียว เขายังวานให้แกล้งโทรไปถามว่าตอนนี้น้ำอิงอยู่ที่ไหน เพราะถ้าเป็นนอร์เวย์เธอต้องบอกแน่

"รู้แล้วครับ" นอร์เวย์ตอบในขณะที่ขับรถอยู่

[สำนักงานกฎหมายทนง]

ใช้เวลาเพียงไม่นานทั้งสองก็มาถึงจุดหมาย พอมาถึงทุกอย่างในสำนักงานนี้เงียบมาก มันคือสำนักงานกฎหมายที่บริษัทเทพประทานจ้างให้ทำเกี่ยวกับเรื่องกฎหมายทุกอย่าง

"ไหนคุณบอกว่าเธออยู่ที่นี่ไง"

"เธอคงไม่โกหกหรอกมั้งครับ" ที่น้ำอิงบอกนอร์เวย์ไป เพราะไม่คิดว่านอร์เวย์จะมาที่กรุงเทพฯ เขาคงอยากรู้ว่าเธออยู่ที่บริษัทไหม ก็เลยบอกว่าตอนนี้อยู่สำนักงานกฎหมายของบริษัท

ชายหนุ่มมองไปเห็นว่ามีแจกันในสำนักงานแตกอยู่ที่พื้น แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว

"คุณลองโทรหาเธออีกทีสิ" ถ้าเป็นเบอร์ของเขาโทรไปเธอไม่รับแน่ ก็เลยต้องได้วานให้นอร์เวย์เป็นคนโทร แต่พอโทรไปแล้วสัญญาณของเธอก็ไม่มี

แทนคุณล้วงเอาโทรศัพท์ตัวเองออกมา เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอมีอันตรายเด็ดขาด

{"สวัสดีครับคุณอา"} ยังไงเขาก็ต้องโทรไปดูก่อนว่าพงษ์พิบูลย์อยู่ที่ไหน

{"ว่าไงลูกเขย"}

{"ตอนนี้คุณอาอยู่ที่ไหนครับ"}

{"อาอยู่บนรถ"}

{"คุณอาจะไปไหนครับ"}

{"ว่าจะไปไซต์งานสระบุรีหน่อย"}

{"มีงานที่นั่นเหรอครับ"} ถึงแม้ว่าเขาจะยังคงคุยต่อ แต่ตอนนี้ทั้งสองกำลังขับรถมุ่งหน้าไปที่สระบุรี

{"มีอะไรต้องให้จัดการเล็กน้อย อามาโกดังเก็บของที่อยู่หลังไซต์งาน แค่นี้ก่อนนะแทน"} ว่าแล้วพงษ์พิบูลย์ก็วางสายไป

ณ.เวลานี้เป็นไปได้เขาอยากนั่งเครื่องบินไปเลยด้วยซ้ำ แต่ที่ทำได้คือขอเป็นคนขับรถของนอร์เวย์

"ผมว่าขับช้ากว่านี้ดีไหมครับ ผมกลัวจะไปไม่ถึงมากกว่า" นอร์เวย์เกาะไม่รู้จะเกาะยังไงแล้ว เพราะเขาใช้ความเร็วสูงมาก

แต่แทนคุณก็ไม่คิดจะฟัง เขายังคงเหยียบคันเร่งปาดซ้ายปาดขวา มีช่องทางไหนที่จะออกได้เขาก็ออก เพราะตอนนี้ใกล้จะมืดค่ำแล้วด้วย

[โกดังเก็บอุปกรณ์ก่อสร้างหลังไซต์งาน]

แทนคุณและนอร์เวย์จอดรถไว้ห่างพอสมควร เพราะจะให้พวกเขาเห็นไม่ได้ว่ามีรถเข้ามาที่นี่

"คุณแทน" เสียงนี้กระซิบเรียก

"ได้ข่าวว่าพวกเราแอบทำอะไรกัน..จริงไหม"

"คุณอาไปได้ข่าวมาจากไหน ผมอยู่แค่ที่บ้านแล้วจะทำอะไรได้"

"อาว่าเซ็นต์โอนมันกลับมาที่อาดีกว่า อาสัญญาว่าจะดูแลบริษัทที่พวกเราร่วมกันก่อตั้งขึ้นมา ให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป"

"ร่วมกันก่อตั้ง? ถ้าจำไม่ผิด คุณไม่มีส่วนก่อตั้งบริษัทนี้เลยไม่ใช่หรือครับ"

"ปากดี! ถ้าแกไม่เซ็นต์มันมาให้ฉัน รับรองเลยว่าเมียของแกจะไม่มีโอกาสหายใจอีกต่อไป"

"เมีย? คุณเอาน้ำอิงไปไว้ที่ไหน!" จากที่พยายามทำใจเย็นเข้าไว้ พอได้ยินแบบนี้เขาถึงกับเดือด

"ถ้าอยากรู้ก็เซ็นต์เอกสารนี้ซะ" เอกสารถูกส่งไปตรงหน้าของแทนคุณ

ตอนนี้พงษ์พิบูลย์ยิ่งกว่าวัวสันหลังหวะ เพราะเขาไม่คิดว่า แผนที่ตัวเองคิดมาเกือบ 2 ปี ต้องพังทลายลงภายในไม่กี่นาที จากฝีมือของเด็กเมื่อวานซืนแบบน้ำอิง กว่าเขาจะกว้านซื้อหุ้นพวกนี้มาได้ ต้องใช้เวลานานพอสมควร ยิ่งตอนที่ทัตเทพแบ่งหุ้นออกเป็น 3 ส่วน มันก็ยิ่งเป็นการเปิดทางให้ทำงานนี้ได้สำเร็จ แต่ไม่คิดว่า พอไม่มีทัตเทพมาเป็นมารขวางทางแล้ว กลับมีน้ำอิงก้างชิ้นใหญ่เข้ามาขวางแทน

ถ้าสิ่งที่น้ำอิงกำลังทำอยู่ประสบผลสำเร็จ พงษ์พิบูลย์ถือว่าพังไม่เป็นท่าแถมยังจะติดคดีความ

"เซ็นต์สิวะ!!" พงษ์พิบูลย์เอื้อมไปแย่งเอาปืนในมือของลูกน้องมาขู่

"ผมจะไม่เซ็นต์ถ้าไม่รู้ว่าตอนนี้เมียผมปลอดภัยไหม"

"มันยังไม่ตายหรอก รีบเซ็นต์มาซะ!"

แกร็ก...ขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องอยู่ที่แทนคุณ จังหวะนั้นด้านหน้าได้มีเสียงอะไรบางอย่างดังเข้ามา...