คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 59

ณ.ต่างจังหวัดบ้านเกิดของน้ำอิง

"เย็นนี้ไปชวนพี่นีมากินข้าวด้วยกันสิคุณ" วันนี้สามีไปหาปลามาได้เยอะ อิงนภาก็เลยบอกให้สามีไปชวนพี่สาวมาทานข้าวด้วย เพราะตั้งแต่พี่ชายของนางมาอยู่ที่นี่ พี่สาวสามียังไม่ผ่านมาทางนี้เลย

"ใครคือพี่นี" ทัตเทพที่นั่งมองดูปลาในถังด้วย ได้ยินน้องสาวคุยกับน้องเขย

"พี่นีก็แม่ของตาภพไงคะ เป็นพี่สาวของคุณเอนกเอง พี่นีเคยไปทำงานสวนที่บ้านเราด้วย"

"พี่สาวเอนกเคยไปทำงานที่บ้านเราด้วยเหรอ"

"ใช่ค่ะ..พี่คงไม่รู้จัก เพราะพี่นีทำงานไม่นานก็ออก" ที่อิงนภารู้จักกับปราณีก็เพราะสนใจน้องชายของนาง ถ้างั้นก็คงไม่รู้จักหรอกเพราะตอนที่พ่อของทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ ที่บ้านมีเด็กช่วยทำงานเยอะมากจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

ทัตเทพก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไรด้วย เพราะตอนนั้นยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น แถมยังมีสาวในดวงใจแล้ว

"แล้วทำไมถึงทำงานไม่นานล่ะ" ทัตเทพยังคงสอบถามกับน้องสาวต่อ เดี๋ยวหาว่าไม่ให้ความสนใจกับครอบครัวของน้องเขย

"ตอนนั้นพี่นีท้องค่ะ"

"ท้องเหรอ..ท้องก็เลยทำงานต่อไม่ได้?"

"มันมีเรื่องเยอะกว่านั้นค่ะ เราอย่าพูดถึงเลยดีกว่า"

"พูดมาขนาดนี้แล้วแทนที่จะพูดให้จบ ทำให้พี่สงสัยไปได้" ทัตเทพนึกขำน้องสาวเป็นคนชวนคุยก่อนแท้ๆ จะมาหยุดกลางคัน

วันนี้เดียวกันนั้น.. ที่ไซต์งานสระบุรี

"เดี๋ยวผมไปยืมรถของคุณเกรียงไกรมาขนแบบให้" การขนย้ายแบบจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ถ้าไม่มีรถขนย้ายก็ต้องใช้คนแบกหาม ส่วนมากหัวหน้าแต่ละคนจะมีรถเป็นของตัวเอง และเบิกค่าน้ำมันอีกที ส่วนค่าจ้างรถก็มีให้เป็นเดือน

"นึกว่าจะใช้งานลูกน้อง ให้แบกเอา แบบนี้ไม่คุ้มค่าแรงแน่" ลูกน้องผู้ชายมองตามหัวหน้าที่เดินผ่านโซนหนึ่งไปอีกโซนเพื่อยืมรถ

"หัวหน้าอะไรกระจอกไม่มีรถใช้งาน" ลูกน้องยังคงพูดและขำกัน

"ยืมรถเหรอ พี่เพิ่งให้คนออกไปซื้อของใช้งาน เดี๋ยวรอก่อนนะ" ของใช้งานที่ว่าก็คือของเบ็ดเตล็ดที่นำมาใช้ในหน้างาน อย่างเช่นระดับน้ำ ตลับเมตร ของพวกนี้เป็นของสิ้นเปลือง เพราะส่วนมากคนงานก่อสร้างไม่ค่อยดูแลให้

"พี่ครับวันศุกร์ตอนเย็นผมขอกลับบ้านนะครับ"

"กลับบ้านเหรอ"

"ผมว่าจะไปเอารถมาใช้งาน" เพราะรถจอดไว้ที่บ้านก็ไม่มีใครขับให้อยู่แล้ว

"ได้สิเรามีรถเหรอ"

"มีครับ"

"เอามาใช้งานก็ดีเหมือนกัน จะได้ค่าจ้างรถอีกที"

รอรถอยู่ครู่หนึ่งก็ยังไม่เข้ามา พิภพก็เลยต้องได้เดินกลับมาที่หน้างานของตัวเองก่อน

"ช่วงเช้าเราคงต้องช่วยกันยกเองแล้วล่ะ รถของพี่เกรียงไกรไม่ว่าง" ว่าแล้วพิภพก็ยกแบบที่เป็นเหล็กขึ้นใส่บ่าตัวเอง เพื่อนำหน้าลูกน้องไปก่อน

"มองอะไรกันอยู่วะ มายกสิ!" หัวโจกในกลุ่มตะคอกใส่เพื่อนด้วยกัน ประหนึ่งเหมือนพูดใส่หัวหน้านั่นแหละ ที่ทำให้ลูกน้องต้องได้รับงานหนักเพิ่มขึ้นเพราะไม่มีรถขนย้าย

ทำไมพิภพจะดูไม่ออก แต่ถ้างานของเขาไม่เดิน ก็จะถูกผู้ใหญ่เล่นงานลงมาอีก เพราะตอนนี้ปูนก็สั่งไว้รอมาเทคานแล้ว

แต่ละจุดมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ผู้ชายยกของหนักแต่ผู้หญิงยกของเบาลงมาหน่อย แต่ก็ต้องได้ทำช่วยกัน

"แบกเหมือนคนไม่ได้กินข้าว ถ้าเดินช้าก็หลบไป" ที่ทำงานแต่ละที่ต้องมีอยู่แล้วคนที่ไม่ถูกกัน ไม่เว้นแม้แต่ก่อสร้าง

ลูกน้องของหัวหน้ากลุ่มอื่นเห็นแล้วก็ขำกันที่กลุ่มนี้ได้แบกของเดินเป็นแถวยาว

"เอาของวางไว้แล้วก็เข้าแบบกันได้เลย เดี๋ยวพี่จะไปดูว่ารถมาหรือยัง" หน้าที่แต่ละหน้าที่ความรับผิดชอบต่างกันไป หน้าที่หัวหน้าความรับผิดชอบก็เยอะหน่อย ไม่ใช่ว่าไม่สงสารลูกน้อง แต่เพราะความที่ยังไม่พร้อม