คนเสเพล นิยาย บท 15

"อย่าบอกนะว่าแกจะมาตามไอ้ดินถึงที่นี่"

"ไม่ได้มาตามสักหน่อย ก็บอกแล้วไงอยากจะมาเที่ยวคาราโอเกะบ้าง" ว่าแล้วทอรุ้งก็รีบเข้าไป จนแพรไหมวิ่งตามแทบจะไม่ทัน

"มานั่งโต๊ะนี้ดีกว่า" แพรไหมคว้ามือเพื่อนให้มาหาโต๊ะว่าง เพราะเห็นว่าเพื่อนเอาแต่กวาดมองไปทั่วร้าน

ทอรุ้งก็เลยยอมเดินไปนั่งกับเพื่อน แต่สายตาของเธอก็ยังคงมองหา.. จนมองไปเจอผู้ชายที่เคยไปบ้านของดิน

"แกรู้จักเหรอ" แพรไหมถามเพราะเห็นว่าเพื่อนมองเหมือนรู้จัก

"อืม" และทันใดนั้นดินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็ไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ชายคนนั้น เพียงไม่นานผู้หญิงที่อยู่ในคาราโอเกะก็เดินมานั่งด้วย

"รุ้ง" แพรไหมดึงแขนเพื่อนไว้ก่อนที่จะลุกออกจากโต๊ะ "แกอย่าทำแบบนี้ ยิ่งแกทำเขาก็ยิ่งไม่เห็นค่า"

"แกรู้?"

แค่นี้แพรไหมก็พอจะเดาออกแล้ว เพราะรู้ดีว่าเพื่อนแอบหลงรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เริ่มรักเป็นแล้ว

"กูเมาจนตาลายเลยเหรอวะ" คนที่พูดก็คือกอล์ฟ เพราะจังหวะที่ทอรุ้งลุกขึ้นกอล์ฟก็มองมาพอดี

"ตาฝาดเรื่องอะไรของมึง"

"ก็ป้าข้างบ้านมึงน่ะสิ" กอล์ฟยังมีท่าทางขยี้ตาแล้วมองใหม่อีกครั้ง ..จนดินต้องได้มองตามสายตาของเพื่อนไป

"??"

"นางคงมี GPS ติดตามตัวมึงแน่เลยว่ะ" และทันใดนั้นกอล์ฟก็นึกสนุก จับมือของดินให้โอบผู้หญิงที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

"มึงทำอะไรไอ้กอล์ฟ"

"เออน่าามึงทำตามกูเถอะ แค่อยากจะเล่นอะไรสนุกๆ"

แต่พอกอล์ฟปล่อยมือดินก็เอามือออก

"เอ้าาไอ้นี่"

ทอรุ้งซึ่งนั่งมองอยู่ก็เริ่มไม่พอใจ แล้วลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะของดิน จนแพรไหมห้ามไว้ไม่ทัน

"ไอ้ดินแม่มึงมาตาม" กอล์ฟเห็นว่าเพื่อน ไม่หันมองก็เลยสะกิด

แต่ดินเห็นแล้วแค่ไม่อยากจะมอง เพราะไม่ชอบให้ใครมาตามแบบนี้

"นายจะกลับตอนไหน"

"ไม่กลับง่าย" เขาตอบพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม โดยไม่ได้มองคนที่ถามเลย

"รุ้ง..เรากลับกัน" แพรไหมเดินเข้ามาคว้าแขนของเพื่อน เพราะดูท่าทางแล้วผู้ชายไม่สนใจเพื่อนของเธอเลย

"เรายังไม่กลับ" ทอรุ้งตอบแพรไหม แต่สายตายังคงมองผู้ชายคนที่ไม่สนใจเธอเลย

"กลับไปเถอะคร้าบบ ขอร้องล่ะเสียบรรยากาศหมด" คนที่พูดขึ้นก็คือกอล์ฟ

"แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย!!" หญิงสาวพูดออกไปด้วยความโมโห

กอล์ฟมองซ้ายมองขวาเพราะไม่เคยถูกผู้หญิงตะโกนใส่หน้าแบบนี้ "อ้าว!!"

"ทอรุ้งกลับกันได้แล้ว" แพรไหมพูดพร้อมกับลากแขนเพื่อนให้ตามออกมา เพราะกลัวว่าจะมีเรื่องกับผู้ชายในร้าน "แกเป็นอะไร ฉันไม่เคยเห็นแกเป็นแบบนี้สักที"

อืม..จริงด้วยตอนนี้เราเป็นอะไร ทำไมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยอยู่ ..ทอรุ้งหันกลับมาถามตัวเองบ้าง

ทั้งสองขับรถตามกันมาติดๆ เพราะว่าตอนนี้ก็มืดมากแล้ว จนแพรไหมมาส่งทอรุ้งถึงบ้าน

"อย่าคิดอะไรมากนะ เรากลับบ้านก่อน"

วันต่อมา..

"หนูไม่สบายหรือเปล่าลูกทำไมหน้าซีด"