เย็นวันเดียวกัน
"แล้วมึงจะรีบไปทำไมนักหนา"
"รีบสิวะกูกลัวมึงเปลี่ยนใจไม่ไปไง" กอล์ฟพยายามที่จะชวนดินออกจากบ้านให้เร็วที่สุด เพราะเขาต้องได้กลับมารับใครบางคนอีกรอบ
"กูบอกว่าจะไปกูก็ต้องไปสิ" ที่จริงดินไม่ค่อยอยากจะไปถ้าเพื่อนไม่คะยั้นคะยอ เพราะเขาไม่อยากจะไปเจอบรรยากาศเดิมๆ แต่ก่อนเคยไปเที่ยวเป็นกลุ่มแบบนี้เมื่อมีหญิงคนรักอยู่ด้วย แต่ถ้าไปกลัวว่าจะคิดถึงเธอขึ้นมา
"เอารถไปคนละคันดีแล้ว"
"จะเอาไปทำไมคนละคันไหนมึงบอกจะกลับมานอนบ้านกูด้วยไง"
"เออน่ากูมีเรื่องต้องใช้รถ"
ดินก็เลยยอมเอารถตัวเองไป เพราะขี้เกียจพูดมาก
ทั้งสองขับรถออกมาแล้วตรงเข้าในตัวเมือง เพราะมีนัดกันอยู่ที่สถานบันเทิง ซึ่งเป็นที่เที่ยวประจำเมื่อตอนเขาเรียนอยู่
ใช้เวลาขับรถอยู่พอสมควรก็เข้ามาถึง
"พวกมึงไม่เคยเที่ยวกันหรือไงทำไมมาแต่หัววันจัง"
"ก็พวกกูตื่นเต้นไงที่จะได้เจอมึง" เพื่อนในกลุ่มมีทั้งหมดนับสิบคนได้ และคนไหนที่มีแฟนก็จะพกมาด้วย
"แล้วใครเป็นสปอนเซอร์วะ"
"ช่วยกันออกสิวะ"
ฐานะทางครอบครัวของพวกเขา ไม่ได้ร่ำรวยอะไร บางคนต้องได้ทำงานพิเศษ เพื่อแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ ส่วนดินคิดว่าจะตั้งใจเรียนให้จบ แล้วค่อยหางานทำทีเดียว แต่ก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นก่อน จนไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไร
ชายหนุ่มมองหน้าเพื่อนแต่ละคนเหมือนกับมีนัยยะอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เพราะเพื่อนชอบแกล้งกันอยู่แล้ว
"ไอ้กอล์ฟมันจะไปไหนของมันวะ" อุทัยเป็นคนถามขึ้นเมื่อเห็นกอล์ฟออกจากห้องพิเศษที่พวกเขาจองไว้
"หรือว่ามันจะไปรับสาววะ"
"แบบมันคงไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนหรอก กูเห็นคุยกับสาวไปทั่ว"
ในขณะที่พวกเพื่อนๆ กำลังคุยกันอยู่ ดินก็ผสมเหล้าแล้วยกขึ้นดื่ม แบบไม่สนใจบรรยากาศรอบข้าง ถ้าเป็นแต่ก่อนคนที่นั่งเคียงข้างเขาก็คือหว่าหวา และหว่าหวาก็ชอบอ้อนโดยการเอาใบหน้าแนบลงที่อก จนเพื่อนหลายคนพูดเป็นเชิงอิจฉา
"ฉันไม่ไปได้ไหม" ทั้งที่แต่งตัวรออย่างดิบดี แต่พอกอล์ฟกลับมารับ ทอรุ้งรู้สึกหวาดหวั่น
"ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ไหนเราตกลงกันไว้แล้วไง"
"ฉันกลัวว่าดินเขาจะ"
"ไอ้ดินมันไม่ฆ่าเธอหรอกน่า แค่มันจะเซอร์ไพรส์นิดหน่อย" เห็นการแต่งตัวของป้าข้างบ้านแล้วกอล์ฟก็นึกอยากขำ แถมใบหน้าที่ทาแค่ลิปสติกสีแดง นอกนั้นปล่อยโล่งไว้ เหมือนคนแต่งหน้าแต่งตัวไม่เป็น
"ฉันปิดบ้านก่อนแล้วกัน" ทอรุ้งก็เลยหันกลับไปล็อกบ้านไว้ แล้วหญิงสาวก็ก้าวขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของผู้ชายแปลกหน้า ที่เธอกล้าไปด้วยเพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทของดิน
กอล์ฟรีบขับรถออกมาก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจไม่ไปอีก
"เขากินเลี้ยงกันที่นี่เหรอ" พอมาถึงสถานบันเทิง ทอรุ้งก็รู้สึกหวาดหวั่นอีกครั้ง
"ตามมา" คำพูดคำจาของกอล์ฟดูเปลี่ยนไป เร่งอยากให้เธอตามมามาก
และทอรุ้งก็ทำได้แค่เดินตามเขาไป เพราะจะกลับก็คงไม่ทันแล้ว
ห้องที่พวกเขาจองเป็นห้องใหญ่ สำหรับต่างจังหวัดแล้วห้องพิเศษแบบนี้ไม่ค่อยมีราคาแพงเท่าไร และออกกันหลายคนก็ไม่กี่บาท
หัวใจหญิงสาวเริ่มเต้นแรงมากขึ้น เพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ แต่เธอมากับเพื่อนของเขานี่ เพื่อนเขาต้องช่วยเธอแน่
พอประตูห้องเปิดออก ทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นต่างก็หันมองมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนเสเพล