คนเสเพล นิยาย บท 17

"ดินจะไปไหน" หว่าหวารีบลุกขึ้น เมื่อเห็นว่าดินลุกขึ้นแล้วเดินมาที่ประตู

ที่หว่าหวากลับมา..เพราะพยายาม ที่จะเข้าหาอาทิตย์แล้ว ..แต่ทางผู้ชายดูเหมือนจะไม่คิดอะไรด้วย ที่อาทิตย์มองคงเพราะเห็นว่าเธอสวย แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้คืบหน้าไปไหนเลย หว่าหวาก็เลยคิดว่าจะเหยียบเรือสองแคม เพราะถ้าอาทิตย์ไม่เล่นด้วยเธอก็คงจะกลับมาหาดิน

แต่ดินไม่ได้หันกลับไปมองเลย เขาออกจากห้องนั้นมาโดยที่ไม่ได้บอกใคร และเพื่อนก็คิดว่าเขาคงจะไปเข้าห้องน้ำ

"จะไปไหน" ดินรู้ดีว่าเธอคงไม่ไปเข้าห้องน้ำแน่ ชายหนุ่มออกมาแล้วเดินไปด้านหน้า เพราะคิดว่าเธอคงจะหาทางกลับบ้าน

"ไอ้ดิน?!" คนที่หันกลับมามองกลับเป็นชนกันต์ "มึงก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ..หรือว่า?" ชนกันต์หันมองดูผู้หญิงที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่ข้างๆ ..และรู้ได้ในทันทีว่าเรื่องที่เธอเสียใจคงเพราะถูกพวกเพื่อนๆ ของดินเยาะเย้ยเรื่องการแต่งตัวแน่

ไม่ใช่ว่าชนกันต์จะไม่รู้ว่าที่นี่เป็นที่เที่ยวประจำของกลุ่มดิน เพราะแต่ก่อนเขามาเที่ยวกับสาวๆ ก็เคยเจอกลุ่มนี้อยู่บ้าง

"เราไปกันเถอะกันต์" จากที่เดินใครเดินมัน มือเรียวก็ได้ยื่นไปคว้าแขนของชนกันต์ให้รีบออกมาจากที่นั่น

ที่จริงคืนนี้ชนกันต์ไม่ได้มาเที่ยวคนเดียว ยังมีผู้หญิงอีกคนมาด้วย แต่ดูท่าแล้วเขาคงต้องได้พาเธอกลับไปส่งบ้านก่อน จนต้องยอมทิ้งผู้หญิงที่ควงมาด้วยให้รออยู่ที่นี่

ส่วนดินมองตามไปแบบไม่ค่อยพอใจ แต่เขาก็ไม่ได้เข้าไปขัดขวางอะไร ในเมื่อเธออยากจะไปเขาก็ปล่อย

[ที่หมู่บ้าน]

"พ่อกับแม่ไปออกรถเหรอ" ทุกคนในหมู่บ้านรู้ดีว่าพ่อกับแม่ของเธอทำงานอะไร

หญิงสาวตอบแค่พยักหน้าเล็กน้อย "ขอบใจนะที่มาส่ง"

"เข้าบ้านแล้วก็ล็อกประตูไว้ให้ดีๆ เราไปล่ะ" จะอยู่เป็นเพื่อนก็ไม่ได้เพราะตัวเองเป็นผู้ชาย และต้องได้รีบกลับไปหาผู้หญิงอีกคนที่อยู่ร้านนั้น

ทอรุ้งรีบกลับเข้าบ้าน อุตส่าห์ดีใจที่แม่กับพ่อจะไม่อยู่ เพราะคิดว่าเขาคงจะแอบย่องมาหาเหมือนครั้งนั้น แต่คงไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว เพราะเขาคงจะเลือกแฟนเก่าที่รักมาก เธอคงเป็นได้แค่คนคั่นเวลาตอนที่พวกเขาทั้งสองมีปัญหากัน มือเรียวถูกยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแบบลวกๆ จะทำยังไงได้ก็ในเมื่อตัวเองยอมให้เขาแบบง่ายๆ ใครเขาจะเห็นค่าล่ะ

หญิงสาวเดินไปนั่งที่หน้ากระจก แล้วมองดูใบหน้าของตัวเองแบบพินิจพิจารณา มันแปลกนักหรือ ที่เกิดมาเป็นคนไม่ชอบแต่งหน้าแต่งตาเหมือนผู้หญิงคนอื่น มันแปลกนักหรือไง ที่ไม่ชอบใส่เสื้อผ้าเหมือนคนอื่น ..แต่ทำไมเธอถึงจะไม่อยากใส่ของสวยๆ งามๆ แต่เพราะไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่ แค่พวกท่านออกไปทำงานที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นเพื่อเลี้ยงดูเธอก็มากพออยู่แล้ว เธอก็เลยแต่งตัวตามที่มีอยู่

เช้าวันต่อมา..

"นายมาแต่เช้ามีอะไร" ทอรุ้งออกมาดูเมื่อได้ยินเสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์ที่หน้าบ้าน

"มาขึ้นรถ"

"ขึ้นรถไปไหน"

"จำไม่ได้หรือไงเมื่อคืนนี้คุยอะไรกันไว้"

"ฉันแค่.."

"เธอเห็นฉันเป็นเพื่อนเล่นนักหรือไง กี่ครั้งแล้วหลอกฉันเนี่ย"

"แต่ฉันไม่มีเงินนะ"

"ไม่ต้องมาพูดเรื่องเงินกับฉัน" ถ้าพูดถึงเรื่องเงิน ชนกันต์มีจนล้นกระเป๋าเลยแหละ