คนเสเพล นิยาย บท 29
สรุปบท บทที่ 28: คนเสเพล
ตอน บทที่ 28 จาก คนเสเพล – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 28 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ คนเสเพล ที่เขียนโดย ชะนีติดมันส์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
"??" แค่ได้กลิ่นอาหารที่เขาส่งเข้ามา ก็ยั่วน้ำลายแทบจะอดทนไม่ไหวอยู่แล้ว แต่หญิงสาวต้องทำเป็นใจแข็งเข้าไว้เดี๋ยวเขารู้
"ปิดหน้าต่างดีๆ แล้วก็ล็อกไว้ด้วย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระโดดข้ามรั้วออกไปทางเดิม
"เป็นบ้าอะไรของเขา" ทอรุ้งปิดหน้าต่างแล้วก็ล็อกไว้ ถึงแม้เขาไม่บอกเธอก็ทำแบบนี้อยู่แล้ว เพราะบ้านชั้นเดียว "เย็นตาโฟ??" ทีแรกแค่สงสัยแต่พอเปิดถุงออกมาได้กลิ่นก็รู้ได้ในทันทีว่ามันคือเย็นตาโฟร้านป้าที่เธอกำลังตามหาอยู่
ทอรุ้งอดไม่ได้ที่จะมองผ่านหน้าต่างออกไปอีกครั้ง เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยากจะกินเย็นตาโฟร้านนี้ เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เพราะอาจจะรู้มาจากเพื่อนของเธอก็ได้ ..แต่เขารู้ได้ยังไงว่าป้าย้ายร้านไปอยู่ที่ไหน?
หญิงสาวทิ้งความสงสัยไว้แค่นั้นก่อนเพราะตอนนี้ไอ้ดื้อที่อยู่ในท้องกำลังประท้วงเมื่อได้กลิ่น เธอเลือกที่จะเอาเข้ามาทานในห้องนอน เพราะกลัวแม่ออกมาเจอ เดี๋ยวก็ถามอีกว่าไปซื้อมาจากที่ไหนในเวลานี้
ทานไปได้แค่ไม่กี่คำก็รู้สึกตื้นตันจนห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่ "พ่อซื้อมาให้หนูทาน ทำไมหนูทานน้อยจังล่ะลูก" เสียงพูดปนเสียงสะอื้น เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะขับรถไปซื้อถึงในตัวเมือง ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ
หญิงสาวนั่งทานอยู่แบบนั้นจนไม่เหลือแม้แต่น้ำซุป
เช้าวันต่อมา..
ปี๊ดดด!! มอเตอร์ไซค์วิ่งตามหลังบีบแตรลั่นเรียกคันข้างหน้าให้หยุด
"กรี๊ดด!" ทอรุ้งตกใจเกือบทำรถล้ม
"จะไปไหน"
"ไอ้บ้าถ้ารถฉันล้มจะทำยังไง"
"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน"
"ก็ไปทำงานน่ะสิ"
"ไม่ต้องไปทำแล้ว"
"ถ้าไม่ไปทำงาน แล้วจะเอาที่ไหนมากิน" หญิงสาวพูดพร้อมกับเตรียมท่าที่จะสตาร์ทรถอีกครั้ง
หมั่บ!
"ไอ้ดินเอากุญแจรถคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
"จะไปทำงานทำไม กำลังท้องกำลังไส้"
"ท้องนั่นแหละยิ่งต้องทำ เผื่อลูกคลอดออกมาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อแพมเพิสซื้อผ้าอ้อม"
"เดี๋ยวกูหาเอง"
"หาที่ไหน มึงยังได้แบมือขอเงินพ่อกับแม่อยู่เลย"
"กูไม่ขอแล้ว" ว่าแล้วดินก็ควักเงินที่ได้จากงานพิเศษวางใส่มือให้กับเธอ
"เงินอะไร?"
"ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวกูจะหาเอง กลับบ้านไปพักผ่อน" พอคืนกุญแจรถให้เธอแล้วเขาก็ขับรถออกไป
"ไอ้บ้านี่มันผีเข้าหรือเปล่า" ทอรุ้งพูดพร้อมกับมองดูเงินในกำมือที่ดินส่งมาให้ "ห้าพันเลยเหรอ?"
แต่เธอก็ไม่คิดจะอยู่เฉยๆ อยู่แล้ว หญิงสาวยังขับรถเข้ามาที่ร้าน
"เราขอโทษ เราตบปากตัวเองก็ได้" พอทอรุ้งจอดรถได้แพรไหมก็เดินเข้ามาขอโทษขอโพยเรื่องที่ปากพล่อย
"เรายกโทษให้ก็ได้ ว่าแต่แกรู้หรือเปล่า ว่าป้าร้านเย็นตาโฟย้ายไปอยู่ที่ไหน"
"ไม่รู้.. ไอ้กันต์มันก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"แล้วว.."
"แล้วอะไร"
"ไม่มีอะไรหรอกเราไปเปิดร้านช่วยป้าก่อนนะ" ทอรุ้งกำลังจะถามว่าแล้วดินรู้ได้ยังไง
[บ้านดิน]
"คุยโทรศัพท์กับใครอยู่คะ" ธิมาพรเอาเครื่องดื่มเข้ามาให้สามีในห้องก็เห็นว่าสามีรีบเก็บโทรศัพท์
"คุยเรื่องงาน"
"ไหนเขาบอกว่าให้พักจนกว่าจะหายแล้วค่อยกลับ"
"ก็ใกล้จะหายแล้ว"
"ฉันไม่อยากให้พี่กลับไปทำงานที่นั่นเลย มันอันตราย หางานทำแถวบ้านเราไม่ดีกว่าหรือ"
"ไม่ได้!..เออ..แถวบ้านเราจะมีงานที่ไหนเงินเดือนดีขนาดนั้น"
"ทำไมต้องใส่อารมณ์ด้วย" ธิมาพรวางของในมือลงแล้วก็เดินออกจากห้องไป
[มหาวิทยาลัย]
"หนูรุ้งกลัวผู้ใหญ่ไม่พอกินกัน ก็เลยให้แม่เอามาให้พ่อ"
"อะไรนะครับ?"
"แล้วนั่นลูกจะไปไหน"
"ผมไปข้างนอกก่อนครับ"
สองชั่วโมงผ่านไป..
ป๊อก! ป๊อก!!
"มีอะไร"
"กินข้าวเย็นหรือยัง"
"กินแล้ว" พูดจบหญิงสาวก็ดึงหน้าต่างเข้ามาเพื่อที่จะปิด
"เดี๋ยวก่อนสิ"
"มีอะไรอีก"
"เอ้านี่" เขาส่งเย็นตาโฟเข้าไปให้เธอ
"ถุงนี้ฉันให้น้าพรเอาไปให้ลุงศักดิ์แล้วไม่ใช่เหรอ" ทอรุ้งยังนึกเสียดาย แอบกลืนน้ำลายตอนที่ผู้ใหญ่นั่งทานไปหลายครั้งแล้วด้วย
"คนละถุงกัน รับไปสิ" ตอนซื้อมาลืมเลยว่ามีพ่ออยู่บ้านอีกคน
02 : 00 น.
หญิงสาวลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ อดไม่ได้ที่จะมองไปบ้านหลังนั้น "เขาทำอะไร ดึกป่านนี้แล้วทำไมถึงยังไม่นอน" มองจากตรงนี้ก็เห็นอยู่ว่าเขากำลังนั่งทำอะไรอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าต่าง ..จะทำอะไรก็เรื่องของเขาสิ จะอยากรู้เรื่องของเขาไปทำไม..ได้แต่ตำหนิตัวเอง
วันต่อมา..
เมื่อคืนนี้ลืมเลยว่าจะเอาเงินคืนให้เขา หญิงสาวรีบเดินมาบ้านของดิน เพราะเธอคิดว่าจะคืนเงินให้เขาสักพันสองพัน กลัวว่าจะไม่มีใช้
{"จ้า..ใกล้จะได้กลับไปหาแล้ว..คิดถึงเหมือนกัน"}
"..??.."
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนเสเพล