คนเสเพล นิยาย บท 29

"??" แค่ได้กลิ่นอาหารที่เขาส่งเข้ามา ก็ยั่วน้ำลายแทบจะอดทนไม่ไหวอยู่แล้ว แต่หญิงสาวต้องทำเป็นใจแข็งเข้าไว้เดี๋ยวเขารู้

"ปิดหน้าต่างดีๆ แล้วก็ล็อกไว้ด้วย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระโดดข้ามรั้วออกไปทางเดิม

"เป็นบ้าอะไรของเขา" ทอรุ้งปิดหน้าต่างแล้วก็ล็อกไว้ ถึงแม้เขาไม่บอกเธอก็ทำแบบนี้อยู่แล้ว เพราะบ้านชั้นเดียว "เย็นตาโฟ??" ทีแรกแค่สงสัยแต่พอเปิดถุงออกมาได้กลิ่นก็รู้ได้ในทันทีว่ามันคือเย็นตาโฟร้านป้าที่เธอกำลังตามหาอยู่

ทอรุ้งอดไม่ได้ที่จะมองผ่านหน้าต่างออกไปอีกครั้ง เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยากจะกินเย็นตาโฟร้านนี้ เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เพราะอาจจะรู้มาจากเพื่อนของเธอก็ได้ ..แต่เขารู้ได้ยังไงว่าป้าย้ายร้านไปอยู่ที่ไหน?

หญิงสาวทิ้งความสงสัยไว้แค่นั้นก่อนเพราะตอนนี้ไอ้ดื้อที่อยู่ในท้องกำลังประท้วงเมื่อได้กลิ่น เธอเลือกที่จะเอาเข้ามาทานในห้องนอน เพราะกลัวแม่ออกมาเจอ เดี๋ยวก็ถามอีกว่าไปซื้อมาจากที่ไหนในเวลานี้

ทานไปได้แค่ไม่กี่คำก็รู้สึกตื้นตันจนห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่ "พ่อซื้อมาให้หนูทาน ทำไมหนูทานน้อยจังล่ะลูก" เสียงพูดปนเสียงสะอื้น เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะขับรถไปซื้อถึงในตัวเมือง ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ

หญิงสาวนั่งทานอยู่แบบนั้นจนไม่เหลือแม้แต่น้ำซุป

เช้าวันต่อมา..

ปี๊ดดด!! มอเตอร์ไซค์วิ่งตามหลังบีบแตรลั่นเรียกคันข้างหน้าให้หยุด

"กรี๊ดด!" ทอรุ้งตกใจเกือบทำรถล้ม

"จะไปไหน"

"ไอ้บ้าถ้ารถฉันล้มจะทำยังไง"

"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน"

"ก็ไปทำงานน่ะสิ"

"ไม่ต้องไปทำแล้ว"

"ถ้าไม่ไปทำงาน แล้วจะเอาที่ไหนมากิน" หญิงสาวพูดพร้อมกับเตรียมท่าที่จะสตาร์ทรถอีกครั้ง

หมั่บ!

"ไอ้ดินเอากุญแจรถคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

"จะไปทำงานทำไม กำลังท้องกำลังไส้"

"ท้องนั่นแหละยิ่งต้องทำ เผื่อลูกคลอดออกมาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อแพมเพิสซื้อผ้าอ้อม"

"เดี๋ยวกูหาเอง"

"หาที่ไหน มึงยังได้แบมือขอเงินพ่อกับแม่อยู่เลย"

"กูไม่ขอแล้ว" ว่าแล้วดินก็ควักเงินที่ได้จากงานพิเศษวางใส่มือให้กับเธอ

"เงินอะไร?"

"ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวกูจะหาเอง กลับบ้านไปพักผ่อน" พอคืนกุญแจรถให้เธอแล้วเขาก็ขับรถออกไป

"ไอ้บ้านี่มันผีเข้าหรือเปล่า" ทอรุ้งพูดพร้อมกับมองดูเงินในกำมือที่ดินส่งมาให้ "ห้าพันเลยเหรอ?"

แต่เธอก็ไม่คิดจะอยู่เฉยๆ อยู่แล้ว หญิงสาวยังขับรถเข้ามาที่ร้าน

"เราขอโทษ เราตบปากตัวเองก็ได้" พอทอรุ้งจอดรถได้แพรไหมก็เดินเข้ามาขอโทษขอโพยเรื่องที่ปากพล่อย

"เรายกโทษให้ก็ได้ ว่าแต่แกรู้หรือเปล่า ว่าป้าร้านเย็นตาโฟย้ายไปอยู่ที่ไหน"

"ไม่รู้.. ไอ้กันต์มันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

"แล้วว.."

"แล้วอะไร"

"ไม่มีอะไรหรอกเราไปเปิดร้านช่วยป้าก่อนนะ" ทอรุ้งกำลังจะถามว่าแล้วดินรู้ได้ยังไง

[บ้านดิน]

"คุยโทรศัพท์กับใครอยู่คะ" ธิมาพรเอาเครื่องดื่มเข้ามาให้สามีในห้องก็เห็นว่าสามีรีบเก็บโทรศัพท์

"คุยเรื่องงาน"

"ไหนเขาบอกว่าให้พักจนกว่าจะหายแล้วค่อยกลับ"

"ก็ใกล้จะหายแล้ว"

"ฉันไม่อยากให้พี่กลับไปทำงานที่นั่นเลย มันอันตราย หางานทำแถวบ้านเราไม่ดีกว่าหรือ"

"ไม่ได้!..เออ..แถวบ้านเราจะมีงานที่ไหนเงินเดือนดีขนาดนั้น"

"ทำไมต้องใส่อารมณ์ด้วย" ธิมาพรวางของในมือลงแล้วก็เดินออกจากห้องไป

[มหาวิทยาลัย]