คนเสเพล นิยาย บท 30
"??" หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อได้ยินสิ่งที่คนในห้องกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
"แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ" ศักดิ์พ่อของดินรีบออกมาเปิดประตูแง้มดู เพราะรู้สึกผิดสังเกต "ก็ไม่มีอะไรนี่" แล้วศักดิ์ก็รีบลบเบอร์ที่เพิ่งจะโทรออกจากเครื่อง เพราะทุกตัวเลขเขาจำไว้ในหัวไม่จำเป็นต้องได้เมมไว้ในเครื่อง
ทอรุ้งเดินออกมาจากบ้านดิน ก็เห็นแม่ของเขาและแม่ของเธอเดินมาจาก ซอยร้านค้าในหมู่บ้านพอดี
"แม่นึกว่าหนูไปทำงานแล้ว"
"กำลังจะไปค่ะ" ทอรุ้งเดินตรงออกมาหามอเตอร์ไซค์ด้วยมือไม้ที่สั่น เธอตกใจมากกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้มา
หญิงสาวไม่เป็นอันช่วยป้าขายของเลย มัวแต่คิดถึงความรู้สึกของเขา แต่เรื่องนี้เธอจะเก็บไว้ไม่ได้ และบอกน้าเดือนก็ไม่ได้ ยังไงต้องคุยกับเขาก่อน อยู่ที่เขาแล้วว่าจะบอกแม่ไหม ..พอคิดได้แบบนี้ทอรุ้งก็รอเวลาตอนที่เขากลับมาบ้านก่อน แต่ถ้ากลับมาแล้วจะเอาเวลาไหนคุยกัน ผู้ใหญ่ก็อยู่เต็มบ้านแบบนี้
ใกล้เวลาที่เขาจะกลับ เธอก็เลยมาดักรอที่หน้าหมู่บ้าน และเป็นแบบที่คิดไว้
"ดิน" ทอรุ้งโบกรถมอเตอร์ไซค์ของดินให้หยุด
"เธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้"
"เรามีเรื่องอยากจะบอกนาย"
"บอกเราเรื่องอะไร..หรือว่า" เขาถามกลับไปแบบตกใจพร้อมกับมองดูที่ท้องของเธอ
"ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่
"ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วมาอยู่ตรงนี้ทำไมรู้ไหมมันเปลี่ยว" เป็นทางเข้าหมู่บ้านก็จริง แต่นานๆ จะมีรถสัญจรผ่านไปมาที
"ฉันจะไม่อ้อมค้อมแล้วกันนะ" หญิงสาวคิดว่าพูดตรงๆ ไปเลยดีกว่า
"ทำไมดูมีลับลมคมใน มีอะไรก็ว่ามา"
"ฉันจะพูดเรื่องพ่อของนาย"
"เรื่องนั้นฉันก็บอกไปแล้วไง ไม่ต้องมายุ่ง"
"ฉันไม่ได้จะพูดเรื่องนั้น" เพราะเธอเคยพูดถึงพ่อเขาหลายทีแล้ว แต่เขาก็ไม่สนใจแถมยังมีอารมณ์โมโหใส่อีก
"เธอจะพูดอะไร" น้ำเสียงของคนร่างสูงที่ยังนั่งอยู่มอเตอร์ไซค์เริ่มเปลี่ยนไป
"วันนี้ฉันไปหานายที่บ้าน ฉันได้ยินพ่อนายคุยโทรศัพท์กับ.."
"เธอคงหูฝาด" เขาไม่ปล่อยเธอให้พูดจบประโยคเลยด้วยซ้ำ
"ฉันไม่ได้หูฝาดหูแว่วอะไรแบบนั้นแน่ ฉันได้ยินจริงๆ"
"เธอกลับบ้านไปซะ"
"ดินฟังฉันก่อนสิ"
"เธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปพูดที่ไหน กลับบ้านไป" จากที่เขากำลังจะรีบกลับบ้าน ก็เลี้ยวรถกลับทางเดิม
"เขาโกรธเราเหรอ หรือว่าเขาไม่เชื่อ อะไรของเขาเนี่ย" ทอรุ้งได้แต่ยืนมองตามไปแบบสงสัย
21 : 45 น.
"เอ้าาไอ้นี่ ผีเข้าผีออก นึกยังไงถึงอยากจะแดกเหล้าอีกวะ" กอล์ฟมองดูสภาพเพื่อนที่เมาแทบจะโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว
"พูดมาก น่ารำคาญ!"
"มึงว่ากูเหรอ หรือมึงว่าใคร"
"อยู่เฉยๆ ไม่เป็นหรือไง"
"เมาแล้วเริ่มเป็นบ้าอีกแล้วนะมึง"
เช้าวันต่อมา
"โอ๊ย ปวดหัว" ชายหนุ่มลุกขึ้นมา มองซ้ายมองขวา "ใคร?!" พอสังเกตคนที่นอนอยู่ข้างๆ แบบถี่ถ้วนแล้ว ยังไงก็ไม่ใช่กอล์ฟ
"ทำไมดินตื่นเร็วจังหวายังง่วงอยู่เลย"
"หว่าหวา?!" ดินรีบเปิดดูผ้าห่มที่ปกคลุมช่วงล่างของตัวเองอยู่ "เธอทำอะไร"
"พูดเหมือนกับว่าแต่ก่อนเราไม่เคย"
"นั่นมันแต่ก่อน ตอนนี้เราไม่ใช่แฟนกันแล้ว"
"เมื่อคืน เสียงครางยังดังเป็นชื่อหวาอยู่เลย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนเสเพล