คนเสเพล นิยาย บท 41

หลายเดือนผ่านไป.. และอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงกำหนดคลอด ตั้งแต่ที่เลิกกัน เธอกับเขาก็ไม่เคยพูดกันอีกเลย จะเรียกว่าไม่เห็นหน้ากันเลยก็ได้ และทอรุ้งก็ทำได้เธอไม่ถามหาเขาแม้แต่คำเดียว

"นี่อะไรของแก" หญิงสาวมองดูของที่แพรไหมยื่นมาให้

"ของใช้สำหรับเด็ก ฉันซื้อแบบกลางกลางมาให้ ก็แกไม่ดูว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายสักทีนี่"

"แค่เขาครบ 32 ฉันก็ดีใจแล้ว" ลูกของเธอหนีบอวัยวะเพศไว้ ก็เลยอุลตร้าซาวด์แบบธรรมดาไม่เจอเพศ แต่ถ้าอยากจะรู้จริงก็มีเชิงลึกกว่านั้น ทอรุ้งก็เลยคิดว่าจะรอลุ้นเอา

"ฉันต้องรีบไปเข้างาน..ไปก่อนนะ" นั่งคุยกันอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานแพรไหมก็เลยต้องได้รีบไปก่อน

"ขับรถดีๆ ล่ะ"

"อ้าวไปแล้วเหรอหนูไหม"

"ค่ะน้า ไหมต้องรีบไปเข้างาน" ตอนนี้แพรไหมรับงานสองที่ กลางวันทำงานที่ร้านยา ส่วนกลางคืนเธอทำงานร้านคาราโอเกะ ใกล้ๆ ร้านยานั่นแหละ เพราะอยากจะรีบเก็บเงินใช้หนี้ เท่าที่ได้มาใช้แค่ดอกเบี้ยก็ยังไม่พอ

ช่วงนี้เดือนแม่ของทอรุ้งไม่ค่อยได้ไปออกรถกับสามี เพราะลูกสาวใกล้จะคลอด

22 : 35 น. ของวันต่อมา..

หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อมองไปดูห้องของเขา วันนี้มีแสงสว่าง หลังจากที่ไม่เห็นเปิดไฟตอนกลางคืนมาหลายเดือนแล้ว

"เธอควรพอได้แล้วนะทอรุ้ง" ปากบอกว่าพอแต่ใจมันไม่คล้อยตามเลย "โอ๊ย" หญิงสาวยืนอยู่ริมหน้าต่างครู่หนึ่งก็เริ่มเจ็บหน่วงที่ท้อง

มือเรียวโอบท้องที่โผล่พ้นออกมาจนเห็นได้ชัด ค่อยๆ ถอยไปนั่งลงที่เตียง "โอ๊ยย" นั่งลงก็ยังไม่หายเจ็บหน่วง เธอก็เลยค่อยๆ เอนกายลงนอน

นอนไปได้ครู่หนึ่งก็เริ่มเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง

"กำหนดคลอดอีกตั้งเป็นอาทิตย์ แล้วที่เจ็บนี่คืออะไร" เธอไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้ก็เลยไม่รู้

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ทอรุ้งนอนดูอาการตัวเอง ถ้ายังเจ็บอยู่ถึงจะออกไปเรียกแม่

"โอ๊ยย ไม่ไหวแล้ว" หญิงสาวรีบลุกขึ้นเพราะให้ตะโกนแม่ก็คงไม่ได้ยินถ้าไม่เปิดประตู แต่พอลุกขึ้นแล้ว มันยิ่งทำให้เจ็บหน่วงมากขึ้น

"แม่" ทอรุ้งกุมท้องตัวเองไว้ เธอเรียกแม่อยู่ 2-3 ครั้ง ก็ยังไม่เห็นแม่เข้ามาหา

หญิงสาวค่อยๆ พยุงร่างกายมาที่หน้าต่าง แล้วเปิดหน้าต่างออก "น้าพรคะ รุ้งเจ็บท้อง" ทอรุ้งใช้เสียงเท่าที่มีอยู่

เธอไม่รู้ว่าจะมีคนได้ยินไหมเพราะมันดึกมากแล้ว..

แกร็ก! แอดดด!! ประตูห้องของเธอถูกเปิดเข้ามาอย่างไว พร้อมกับคนร่างสูงที่วิ่งเข้ามารับร่างเธอที่กำลังทรุดลงกับพื้น

"เจ็บท้อง" ทอรุ้งไม่ได้สังเกตเลยด้วยว่าเป็นใครที่เข้ามา แต่ก็ดีใจที่ตัวเองไม่ล้มลงไปเสียก่อน

ทันใดนั้นร่างของเธอก็ถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้น

[โรงพยาบาลเอกชนในตัวจังหวัด]

"จากการตรวจดูอาการแล้วความดันของแม่ไม่ปกติ เราต้องได้ทำการผ่าคลอด เพราะกลัวว่าจะเป็นอันตรายทั้งแม่และลูก"

"ทำยังไงก็ได้ให้เธอกับลูกปลอดภัยครับ" เขาต้องได้ตัดสินใจเร่งด่วน

"คุณเป็นญาติของเธอหรือเปล่าครับ เพราะทางเราจะให้เซ็นต์เอกสาร"

"ผมเป็นพ่อของเด็กครับ" ใช่แล้วผู้ชายที่เข้าไปช่วยเธอก็คือดิน พอได้ยินเสียงเธอเรียกเขาก็รีบพามาส่งโรงพยาบาลโดยที่ไม่ได้ปลุกใครเลย

สองชั่วโมงผ่านไป และตอนนี้ก็เข้าวันใหม่แล้ว

"เป็นยังไงบ้างลูก"

"ต้องได้ผ่าคลอดครับแม่ แล้วนี้แม่กับน้ามายังไงครับ"

"เห็นข้อความของลูก แม่ก็รีบโทรเรียกรถรับจ้างมาส่งนี่แหละ"

"โชคดีนะที่ดินกลับมาพอดี ฉันนี่ก็หลับเป็นตาย" เดือนตำหนิตัวเอง นอนอยู่ข้างห้องแท้ๆ ก็ยังไม่ได้ยินเสียงลูกสาวเรียก

"ฉันก็ชะล่าใจ เห็นว่ากำหนดคลอดอีกตั้งเป็นอาทิตย์" แม่ทั้งสองได้แต่ตำหนิตัวเองไปมา