คนเสเพล นิยาย บท 44

เวลาเลิกงานของเย็นวันเดียวกันนั้น..

"รอนานไหมลูก" คมสันจอดรถได้ก็รีบเดินมาหาลูกสาวที่นั่งรออยู่ศาลารอรถที่หน้าบริษัท

"ไม่นานค่ะ แต่ว่าพ่อเป็นอะไรหรือเปล่า" ถ้าเธอเอามอเตอร์ไซค์มาป่านนี้คงได้กลับบ้านไปหาลูกแล้ว แต่เมื่อเช้าพ่อเป็นคนมาส่ง

"ก็รถน่ะสิมันเกเรนิดหน่อย"

"ดีแล้วล่ะค่ะที่พ่อไม่เป็นอะไร กลับบ้านก่อนดีกว่าค่ะคิดถึงฟ้าใสแล้ว"

นั่งรถมาร่วมครึ่งชั่วโมงได้ก็ถึงบ้าน แต่ถ้าขับมอเตอร์ไซค์ก็เป็นชั่วโมง

"???" ยังไม่ได้ก้าวลงรถเลยด้วยซ้ำ ใบหน้างามแดงก่ำขึ้นมา หัวใจเต้นแรง มือไม้สั่น เท้าแทบจะไม่มีแรงก้าวลงจากรถ เมื่อเห็นบ้านข้างๆ มีรถเก๋งคันที่คุ้นตาจอดอยู่

หญิงสาวต้องได้รีบดึงสติตัวเองให้กลับมา แล้วทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอหยิบเอากระเป๋าสะพายแล้วลงจากรถ

"ฟ้าใสแม่กลับมาแล้วจ้า" พอก้าวเข้ามาถึงข้างในเท้าเรียวถึงกับหยุดชะงักอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่กำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่ "แม่ขอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะลูก" หญิงสาวพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มลูกสาวที่กำลังน่ารักน่าเอ็นดู โดยที่ไม่สนใจคนที่อุ้มอยู่เลย

พ่อของน้องฟ้าใสได้แต่มองตามหลัง แบบไม่พอใจเมื่อเห็นการแต่งตัวของแม่น้องฟ้าใส ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้แต่งตัวโป๊อะไร แต่เพราะว่าแต่งแบบนี้แล้วเธอดูดึงดูดสายตาของคนอื่นมาก เขาก็เลยไม่ชอบ

"น้าว่าดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะลูก" เพราะตอนนี้เขายังอยู่ในชุดสูทที่ดูภูมิฐานมาก

"ผมขอเอาน้องฟ้าใสไปที่บ้านด้วยนะครับ" ชายหนุ่มเริ่มจะน้อยใจที่แม่ของน้องดูไม่สนใจ

"น้ากลัวฟ้าใสจะกวนน่ะสิ"

"ไม่หรอกครับ"

ทอรุ้งเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ครู่หนึ่งก็เปิดประตูออกมา "น้องฟ้าใสล่ะคะแม่"

"พ่อของแกเอากลับไปที่บ้านด้วย"

"เอากลับไปทำไม" ทอรุ้งรีบเดินไปบ้านหลังนั้น เพราะเธอมีเวลาชื่นใจลูกไม่นาน ค่ำมาลูกก็หลับตื่นเช้าเธอก็ไปทำงาน

"ฟ้าใส หนูอยู่ไหนลูก" ทอรุ้งแกล้งเรียกลูกสาว เพราะมองที่ห้องโถงแล้วไม่เจอ คงจะอยู่ในห้องของพ่อ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะไปเปิด

ยืนอยู่แบบนั้นคู่หนึ่งก็เงียบ คุณย่าของน้องก็ไม่อยู่ เธอสงสัยก็เลยเดินไปเปิดประตูห้องของเขาดู

แกร็ก~ ประตูเปิดออกหญิงสาวก็เห็นเขากำลังหยอกลูกอยู่บนเตียงนอน

"ฟ้าใสกลับบ้านกับแม่" หญิงสาวเดินเข้าไปหวังจะอุ้มลูก แต่ถูกเขาคว้าลูกเข้ามากอดไว้ไม่ยอมให้ไปด้วย "นี่นาย!"

"ฟ้าใสชอบไหมลูก" เขาถามลูกสาวเรื่องของเล่นที่เขาซื้อมาให้ เพราะตอนนี้ลูกเล่นไม่ยอมวาง

"ฉันจะเอาลูกกลับบ้าน"

"หนูจะกลับกับแม่หรือจะอยู่กับพ่อ" ชายหนุ่มยังคงคุยกับลูก ซึ่งฟ้าใสมัวเล่นของเล่นชิ้นนั้นที่พ่อซื้อให้

"ฟ้าใสกลับบ้านกับแม่เดี๋ยวนี้" ผู้เป็นแม่ใบหน้าเริ่มบึ้งตึงขึ้นมา ชักจะงอนลูกสาวที่มัวแต่สนใจของเล่น "ถ้างั้นแม่กลับนะ" ว่าแล้วทอรุ้งก็เดินออกจากห้องไปเลย

"สงสัยว่าแม่จะโกรธจริง" ดินกระซิบพูดกับลูกสาว "แล้วแบบนี้ลูกจะกลับบ้านได้ไหมเนี่ย สงสัยต้องได้นอนกับพ่อแล้วล่ะ" เขายังพูดหยอกลูกสาวต่อ

ดึกๆ ของวันเดียวกัน.. พอไม่ได้ลูกกลับมาด้วย ทอรุ้งก็เลยนอนเอาแรง แต่ตื่นมาอีกทีก็ดึกมากแล้วลูกยังไม่กลับ หญิงสาวออกมาดูเพราะคิดว่าลูกคงจะนอนกับคุณยาย แต่พอเปิดประตูเข้าไปดูในห้องของแม่แล้ว ก็ไม่เห็นฟ้าใส