คนเสเพล นิยาย บท 45

บังอรเลขาของผู้จัดการกลับออกไปเพียงไม่นานก็กลับเข้ามาใหม่ เพราะผู้จัดการกำลังเดินมา

ทุกคนในแผนกต่างก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไปก่อน แบบผักชีโรยหน้า ถึงแม้ว่าอยากจะมองมากก็ตาม

"ทุกคนคะหยุดทำงานก่อนค่ะ อรจะแนะนำผู้จัดการคนใหม่ของบริษัทเราให้รู้จัก" พอได้ยินเสียงคุณเลขา ทุกคนที่ทำงานอยู่ต่างก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้

กึก! ของที่อยู่ในมือทอรุ้งหล่นลงแบบไม่รู้ตัว เพื่อนบางคนก็หันมาดู แต่ส่วนมากสนใจผู้จัดการสุดหล่อมากกว่า

หญิงสาวรีบก้มลงไปเก็บของที่ทำหล่น แล้วหยิบขึ้นมา

"สวัสดีครับผู้จัดการ แผนก B ยินดีต้อนรับครับ" ภาณุโค้งใบหน้าลงเล็กน้อย เพราะดูจากอายุแล้วเขาคงจะมากกว่า "ผมชื่อภาณุเป็นหัวหน้าแผนกนี้ครับ"

"สวัสดีครับ"

"แผนกบีเป็นแผนกที่.." ภาณุบรรยายงานที่ตัวเองรับผิดชอบให้กับผู้จัดการคนใหม่ฟัง

"ผู้จัดการคนนี้บอกได้คำเดียวเลยว่าหล่อ"

"ฉันคิดว่าต้องมีกล้องแอบถ่ายแน่เลย ผู้จัดการเป็นพระเอกละครที่ปลอมตัวมาหรือเปล่า"

"แกก็พูดเวอร์วังไปฉันเคยได้ยินแต่ตำรวจที่ปลอมตัวมา"

"เงียบกันหน่อยสิคะ" บังอรหันมาตำหนิพนักงานเบาๆ

"คุณบังอรคะตกลงผู้จัดการชื่ออะไร"

"เออใช่ยังไม่ได้ยินผู้จัดการแนะนำชื่อตัวเองเลย" พนักงานที่ยืนอยู่ใกล้ๆ บังอรก็ยังชวนคุยต่อ

"ผู้จัดการชื่อดินค่ะ"

"ดินเฉยๆ เนี่ยเหรอคะ"

"ใช่ค่ะชื่อดิน"

ตั้งแต่รู้ว่าผู้จัดการคนใหม่เป็นใคร ทอรุ้งก็ไม่ได้มองไปอีกเลย เธอนั่งลงทำงานของตัวเองต่อ

ผู้จัดการเดินไปทั่วแผนกแล้วก็มาหยุดอยู่ด้านหน้าของผู้หญิงที่ดูจะไม่สนใจเขา

"งานโต๊ะนี้เร่งมากเลยเหรอครับ" ดินหันไปถามหัวหน้าแผนก

"เออ..ครับ" ภาณุไม่รู้จะตอบยังไง เพราะถ้าบอกว่าไม่เร่ง กลัวทอรุ้งจะถูกเล่นงานที่ไม่สนใจ แต่พอบอกว่างานเร่ง คนที่ถูกเล่นงานกลับเป็นหัวหน้าแผนก เพราะทำไมงานถึงเร่งอยู่ที่โต๊ะของเธอคนเดียว

เพื่อนๆ ในแผนกต่างก็มองมาที่ทอรุ้งและเริ่มจะไม่พอใจเหมือนกับว่าเธอทำงานเอาหน้า จนเธอต้องได้วางงานที่ทำอยู่แล้วหันไปสนใจคนใหญ่คนโต

"หรือว่าผู้จัดการไม่ชอบหน้าหัวหน้าแผนกเรา"

"ใช่ฉันก็ว่าแบบนั้นแหละ" พอผู้จัดการออกจากแผนกไปแล้ว พนักงานต่างก็พูดคุยกัน

"รุ้งขอโทษนะคะที่ทำให้หัวหน้า.."

"ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณรุ้งทำงานต่อเถอะ" ภาณุก็คิดไม่ต่างจากลูกน้องในแผนก เพราะเริ่มตั้งแต่ตอนที่เขาแนะนำตัวแล้ว

ทำงานมาจนถึงตอนเที่ยง พนักงานต่างก็ทยอยกันออกไปทานอาหารด้านนอก เพราะโรงอาหารพนักงานแออัดมาก แถมบางทีคนที่ต่อแถวด้านหลังอาหารหมดก่อน

ส่วนทอรุ้งชอบซื้ออะไรมานั่งทานใต้ต้นไม้ แล้วก็นั่งเล่นอยู่ตรงนั้นจนกว่าสัญญาณเตือนให้เข้างานจะดังขึ้น

"อะไรคะเนี่ย" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นภาณุยื่นถุงอาหารส่งมาให้

"ผมเห็นผู้หญิงชอบกินผลไม้ ก็เลยซื้อมาฝากครับ"

"หัวหน้าไม่จำเป็นต้องเสียเงินหรอกค่ะ รุ้งกินแค่นี้ก็อิ่มแล้ว"

"ทำไมคุณชอบปฏิเสธผมจังเลย"