คนเสเพล นิยาย บท 73
"แล้วนี่กันต์ยังคงออกทริปอยู่เหมือนเดิมเหรอ" ผู้หญิงคนที่ทักชนกันต์ก็ยังคงถามต่อ
"อืม" เขาตอบออกไปโดยที่ไม่มองหน้าคนถามแล้ว
และนี่แหละคือเหตุผลที่พวกเพื่อนๆ อยากมาทานร้านนี้ เพราะเห็นสาวเสิร์ฟสวย แต่พอเข้ามาแล้วเหมือนว่าจะมีกลิ่นอาย..
"มัวชวนลูกค้าคุยอยู่นั่นแหละ" และทันใดนั้นเสียงเจ้าของร้านก็ตะโกนมา
"ขอโทษค่ะ พวกคุณจะรับอะไรเหรอคะ" ผู้หญิงที่ชื่อไหมถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเมื่อถูกตะคอกออกมา เพราะรู้สึกขายหน้ามาก
ชนกันต์ก็เลยมองดูหน้าเธอแบบเต็มตา แล้วมองไปดูคนที่ตะโกนออกมาจากด้านใน แพรไหมแอบสังเกตสายตานั้น ดูเขาจะเป็นห่วงเธอคนนี้
สั่งอาหารไปแล้วทุกคนก็นั่งรอ โดยที่ไม่มีใครเอ่ยปากถามหรือพูดคุยอะไรกันเลย เพราะไม่อยากจุดประเด็น
พออาหารมาแพรไหมก็นั่งทาน เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรนั่นแหละ แค่เขาทักทายผู้หญิงที่รู้จักกัน แต่ทำไมดูเหมือนว่ามันมีอะไรล่ะ ตกลงมันมีหรือไม่มี
"ฉันอิ่มแล้วค่ะ" หญิงสาววางช้อนลงแล้วก็ลุกขึ้น
"จะไปไหน" คนที่ถามก็คือชนกันต์
"เข้าห้องน้ำ" ว่าแล้วแพรไหมก็เดินตรงไปด้านหลังร้าน เพราะมีป้ายบอกว่าห้องน้ำไปทางนั้น
"สวัสดีค่ะ คุณรู้จักกับกันต์เหรอคะ"
ออกมาจากห้องน้ำก็มีเสียงผู้หญิงทัก แพรไหมหันไปมอง "ค่ะ"
"ฉันขอถามอีกได้ไหมคะว่า คุณเป็นอะไรกับเขา"
คำถามนี้แพรไหมไม่ตอบหญิงสาวเดินไปที่อ่างล้างมือแล้วก็เปิดน้ำล้าง
"คุณเป็นแฟนของเขาเหรอคะ" เธอคนนั้นยังคงเดินตามมาถาม
"เปล่าหรอกค่ะ"
"โล่งใจ ฉันคิดว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว"
"คุณหมายความว่ายังไง" แพรไหมถึงกับหันขวับกลับมาถาม
"ฉันเคยเป็นแฟนกับเขาค่ะ"
"เหรอคะ" ขณะที่พูดเธอก็ได้เปิดน้ำล้างมืออีกครั้ง เพราะลืมว่าตัวเองล้างไปแล้ว
"เราเลิกกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ ทีแรกกันต์ก็ตามมาง้อนะ แต่ตอนนั้นฉันยังงอนอยู่" คู่สนทนาของแพรไหมยังคงพูดต่อด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ปนอมทุกข์นิดหน่อย
"มีอะไรจะคุยอีกไหมคะ" หญิงสาวมองหน้าผู้หญิงคนนั้นผ่านกระจก แล้วเธอก็ปิดน้ำไว้
"คุณคงเป็นแฟนของเพื่อนเขาใช่ไหมคะ ตอนนี้กันต์มีแฟนหรือยัง..เออ..ฉันอยากกลับไปคืนดีกับเขา คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะยังไงเราก็เป็นผู้หญิงด้วยกัน"
"ฉันขอตอบคำถามแรกของคุณก่อนนะคะ..คำถามที่ว่าตอนนี้เขามีแฟนหรือยัง"
"ค่ะ.."
"..เขายังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แต่เขามีเมียแล้ว เพราะฉะนั้นฉันคงจะช่วยคุณไม่ได้"
ที่แพรไหมบอกว่าเธอไม่ใช่แฟน แต่เธอเป็นเมียของเขาต่างหาก หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำโดยที่ไม่บอกกล่าว
"จริงเหรอคะ" เธอคนนั้นก็รีบวิ่งตามหลังออกมา
"มีอะไรกัน" ชนกันต์เดินมาตามแพรไหม เพราะพวกเขากำลังจะกลับ
"กันต์" ผู้หญิงที่เดินตามมาแทนที่จะคุยกับแพรไหมต่อ แต่พอเห็นชนกันต์ก็ยิ้มหวานแล้วเดินตรงเข้าไปหาเขา "ไหมขอคุยด้วยหน่อยสิ"
"เราไม่ว่าง" ชนกันต์พูดพร้อมกับมองตามแพรไหมที่เดินไปแบบไม่สนใจเขาเลย
"เรานัดเจอกันอีกได้ไหม" ในเมื่อเขาบอกไม่ว่างก็เลยขอนัดเป็นวันหลัง เธอที่ชื่อไหมยังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำ ชนกันต์ก็หันหลังแล้วเดินจากไป
ออกมาถึงมอเตอร์ไซค์ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนเสเพล