คนเสเพล นิยาย บท 73

"แล้วนี่กันต์ยังคงออกทริปอยู่เหมือนเดิมเหรอ" ผู้หญิงคนที่ทักชนกันต์ก็ยังคงถามต่อ

"อืม" เขาตอบออกไปโดยที่ไม่มองหน้าคนถามแล้ว

และนี่แหละคือเหตุผลที่พวกเพื่อนๆ อยากมาทานร้านนี้ เพราะเห็นสาวเสิร์ฟสวย แต่พอเข้ามาแล้วเหมือนว่าจะมีกลิ่นอาย..

"มัวชวนลูกค้าคุยอยู่นั่นแหละ" และทันใดนั้นเสียงเจ้าของร้านก็ตะโกนมา

"ขอโทษค่ะ พวกคุณจะรับอะไรเหรอคะ" ผู้หญิงที่ชื่อไหมถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเมื่อถูกตะคอกออกมา เพราะรู้สึกขายหน้ามาก

ชนกันต์ก็เลยมองดูหน้าเธอแบบเต็มตา แล้วมองไปดูคนที่ตะโกนออกมาจากด้านใน แพรไหมแอบสังเกตสายตานั้น ดูเขาจะเป็นห่วงเธอคนนี้

สั่งอาหารไปแล้วทุกคนก็นั่งรอ โดยที่ไม่มีใครเอ่ยปากถามหรือพูดคุยอะไรกันเลย เพราะไม่อยากจุดประเด็น

พออาหารมาแพรไหมก็นั่งทาน เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรนั่นแหละ แค่เขาทักทายผู้หญิงที่รู้จักกัน แต่ทำไมดูเหมือนว่ามันมีอะไรล่ะ ตกลงมันมีหรือไม่มี

"ฉันอิ่มแล้วค่ะ" หญิงสาววางช้อนลงแล้วก็ลุกขึ้น

"จะไปไหน" คนที่ถามก็คือชนกันต์

"เข้าห้องน้ำ" ว่าแล้วแพรไหมก็เดินตรงไปด้านหลังร้าน เพราะมีป้ายบอกว่าห้องน้ำไปทางนั้น

"สวัสดีค่ะ คุณรู้จักกับกันต์เหรอคะ"

ออกมาจากห้องน้ำก็มีเสียงผู้หญิงทัก แพรไหมหันไปมอง "ค่ะ"

"ฉันขอถามอีกได้ไหมคะว่า คุณเป็นอะไรกับเขา"

คำถามนี้แพรไหมไม่ตอบหญิงสาวเดินไปที่อ่างล้างมือแล้วก็เปิดน้ำล้าง

"คุณเป็นแฟนของเขาเหรอคะ" เธอคนนั้นยังคงเดินตามมาถาม

"เปล่าหรอกค่ะ"

"โล่งใจ ฉันคิดว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว"

"คุณหมายความว่ายังไง" แพรไหมถึงกับหันขวับกลับมาถาม

"ฉันเคยเป็นแฟนกับเขาค่ะ"

"เหรอคะ" ขณะที่พูดเธอก็ได้เปิดน้ำล้างมืออีกครั้ง เพราะลืมว่าตัวเองล้างไปแล้ว

"เราเลิกกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ ทีแรกกันต์ก็ตามมาง้อนะ แต่ตอนนั้นฉันยังงอนอยู่" คู่สนทนาของแพรไหมยังคงพูดต่อด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ปนอมทุกข์นิดหน่อย

"มีอะไรจะคุยอีกไหมคะ" หญิงสาวมองหน้าผู้หญิงคนนั้นผ่านกระจก แล้วเธอก็ปิดน้ำไว้

"คุณคงเป็นแฟนของเพื่อนเขาใช่ไหมคะ ตอนนี้กันต์มีแฟนหรือยัง..เออ..ฉันอยากกลับไปคืนดีกับเขา คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะยังไงเราก็เป็นผู้หญิงด้วยกัน"

"ฉันขอตอบคำถามแรกของคุณก่อนนะคะ..คำถามที่ว่าตอนนี้เขามีแฟนหรือยัง"

"ค่ะ.."

"..เขายังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แต่เขามีเมียแล้ว เพราะฉะนั้นฉันคงจะช่วยคุณไม่ได้"

ที่แพรไหมบอกว่าเธอไม่ใช่แฟน แต่เธอเป็นเมียของเขาต่างหาก หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำโดยที่ไม่บอกกล่าว

"จริงเหรอคะ" เธอคนนั้นก็รีบวิ่งตามหลังออกมา

"มีอะไรกัน" ชนกันต์เดินมาตามแพรไหม เพราะพวกเขากำลังจะกลับ

"กันต์" ผู้หญิงที่เดินตามมาแทนที่จะคุยกับแพรไหมต่อ แต่พอเห็นชนกันต์ก็ยิ้มหวานแล้วเดินตรงเข้าไปหาเขา "ไหมขอคุยด้วยหน่อยสิ"

"เราไม่ว่าง" ชนกันต์พูดพร้อมกับมองตามแพรไหมที่เดินไปแบบไม่สนใจเขาเลย

"เรานัดเจอกันอีกได้ไหม" ในเมื่อเขาบอกไม่ว่างก็เลยขอนัดเป็นวันหลัง เธอที่ชื่อไหมยังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำ ชนกันต์ก็หันหลังแล้วเดินจากไป

ออกมาถึงมอเตอร์ไซค์ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

"โอ๊ยยยช่วยด้วย"

"ปล่อยแขกเดี๋ยวนี้นะกันต์" แพรไหมเห็นว่าเจ้าของร้านกำลังเดินตรงมา

"เธอกำลังทำอะไรอยู่ ชอบมากนักหรือไงให้มันแตะตัวแบบนี้"

"มีอะไรค่อยๆ คุยกันหน่อยสิคะ" เจ้าของร้านเดินมาก็รีบมาแยกลูกค้าออกจากกัน

"ผู้ชายคนนี้น่ะสิครับมาถึงก็ทำกับผมแบบที่เห็นนี่แหละ"

"ฉันขอโทษแทนเขาด้วยนะคะ" แพรไหมกล่าวคำขอโทษ คนที่กระทำไม่ดีกับเธอ เพราะถึงแม้ว่าจะทำไม่ดีด้วย แต่เขาก็เป็นลูกค้า

"จะขอโทษมันทำไม เมื่อกี้มันลวนลามเมียของผม"

"เมีย?" ลูกค้าและเจ้าของร้านพูดขึ้นพร้อมกัน แต่ดูเหมือนว่าลูกค้าจะพูดเสียงดังกว่า เพราะตกใจที่จุดใต้ตำตอ

"ผะ..ผม ขอโทษด้วยครับ" ว่าแล้วลูกค้าก็รีบวิ่งออกจากร้านไป ดีเท่าไรแล้วที่ไม่ถูกกระทืบด้วย

"กลับ!" ชนกันต์ลากแขนของเธอให้เดิน แต่แพรไหมไม่ยอมก้าวตาม

"ฉันยังทำงานอยู่"

"ไม่ต้องทำแล้ว"

"ไม่ทำแล้วจะเอาเงินที่ไหนมาใช้" ว่าแล้วแพรไหมก็แกะมือของเขาออก

ขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับไปหลังร้าน เขาก็ได้คว้าร่างของเธอไว้ พร้อมกับล้วงเอาของในกระเป๋ากางเกงออกมาวางใส่มือให้กับเธอ

"??"

"พอไหม"