คนเสเพล นิยาย บท 75

"ที่นายพูดมาหมายความว่ายังไง" แพรไหมได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเลย แต่ที่เขาพูดมามันยังไม่ตรงตัวเท่าไร

"แล้วที่เธอพูดหมายความว่ายังไงล่ะ"

"ก็หมายความว่านายไม่ได้รักฉันไง"

"ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รัก"

"นายกำลังจะบอกว่านายรักฉันอยู่เหรอ"

"เออ..." ชายหนุ่มถึงกับพูดต่อไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมา

"มองฉันสิ" ยังไงวันนี้เธอต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่

"จะให้มองอะไร อาบน้ำแปรงฟันหรือยัง ถึงจะให้คนอื่นมอง..ดูขี้ตาสิ"

"กันต์!"

"คร้าบ" อุตส่าห์พูดกลบเกลื่อน แต่พอถูกเธอตะคอกกลับเท่านั้นแหละ ถึงกับลืมว่าตัวเองต้องวางมาดไว้ก่อนเดี๋ยวเขาหาว่ากลัวเมีย

"จะไม่พูดใช่ไหม ดี! ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูด" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง

"ดูไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้พูดด้วย" เขารีบพูดออกมาก่อนที่เธอจะงอนมากไปกว่านี้

"ดูอะไร"

"ก็ดูว่าฉันรักเธอไง ดูไม่ออกหรือไง"

"ถ้านายไม่พูดฉันจะดูออกได้ไง"

"ใช่! ฉันรักเธอ"

"ทำไมต้องเสียงดังด้วย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน

"ผมขอโทษครับ" มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ "โกรธขนาดนี้เลยเหรอ" เขาคิดว่าเธอโกรธจนร้องไห้ออกมา

"ไม่ได้โกรธสักหน่อย"

"แล้วร้องไห้ทำไม"

"ดีใจต่างหาก"

"ดีใจเรื่องอะไร"

"ก็ดีใจที่นายรักฉันไง"

"ยัยบ๊องเอ้ย" ใบหน้าหล่อถึงกับอดยิ้มไม่ได้ เพราะถึงแม้คนตรงหน้าจะร้องไห้ แต่เธอก็ดูน่ารักมาก

"แล้วนายรักฉันตั้งแต่ตอนไหน"

"ทำไมต้องถามด้วยว่ารักตอนไหน"

"ก็อยากจะรู้นี่"

"อยากจะรู้จริงนะ"

"จริงสิ"

"รักตอนเลีย"

"???" ดวงตากลมโตจ้องมองเขม็ง เพราะคิดว่าตัวเองฟังผิด

"คิดภาพออกไหม ถ้าคิดไม่ออก เดี๋ยวจะทำให้เห็น" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ จับร่างบางให้นอนหงายลงที่เตียง

"นายจะทำอะไร" หญิงสาวรีบผลักใบหน้าของเขาที่กำลังซุกลงน้องสาวให้ออกห่าง เพราะเพิ่งจะนอนตื่น

"ก็จะทำให้เห็นไงว่ารักตอนไหน"

"หยุดเดี๋ยวนี้นะกันต์ อี๊ดด! กันต์!" แพรไหมดิ้นรนผลักเขาออกแบบหยอกเย้ากัน

"เรียกอีกสิ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดึงกางเกงของเธอพรวดเดียวออกจนหมดทั้งชั้นนอกและชั้นใน

"กันต์.. แพรยังไม่ได้..อื้ออ" ยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำลิ้นของเขาก็ลากยาว ตามกลีบร่องขึ้นลง แบบไม่คิดจะรังเกียจเลย "อ๊อยยกันต์"

"น่ารักจัง" ยิ่งเธอครางออกมาเป็นชื่อของเขา ชายหนุ่มก็ยิ่งหยุดตัวเองไม่ได้ และไม่คิดจะหยุดด้วย เขาใช้ลิ้นเลียวนอยู่แบบนั้นเพียงไม่นาน ก็ขยับขึ้นมา ส่งแก่นกายเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็ก "อ้าาา"

"อื้อ อื้อ อ " ตอนที่มันค่อยๆ จมหายเข้ามา รู้สึกได้เลยว่าทั้งเจ็บและเสียวไปในตัว

"วันนี้เปลี่ยนท่ากันอีกไหม" ชายหนุ่มกระแทกในท่านอนหงายอยู่เพียงไม่นานก็ชวนเธอเปลี่ยนท่า

"เปลี่ยนท่าอะไร"

เขายังไม่ได้บอกเลยด้วยซ้ำก็จับแขนของเธอให้โอบไหล่กว้าง แล้ว สองมือของเขาก็ขยับลงมาสอดใต้ขา พร้อมกับอุ้มร่างบางให้ลอยขึ้นจากเตียง

"อี๊ดดด" แพรไหมตกใจไม่คิดว่าเขาจะอุ้มเธอขึ้นมา ทั้งๆ ที่มันยังคากันอยู่แบบนั้น "อือ อือ อ่ะ อ่ะ" พออุ้มขึ้นมาได้เขาก็เริ่มกระแทก

มือเรียวทำได้แค่เกาะไหล่ของอีกฝ่ายไว้ให้แน่น เพราะถ้าทำมือหลุดมีหวังหัวฟาดพื้นแน่

"เสียวไหม"

"เจ็บ อื้ออ" ทั้งแน่นทั้งจุก แต่ความเสียวก็ไม่แพ้กัน

"ขออีกนิดหนึ่ง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขยับสะโพกหญิงสาวเบาลง เพราะดูใบหน้าของเธอเริ่มบิดเบี้ยว "อ๊าา ซี๊ดด"

"อ๊อย อื้อ" ถ้าตอนนี้มีใครเดินผ่านมาแถวนี้คงได้ยินเสียงแน่ เพราะทั้งสองไม่มีใครเก็บเสียงครางกันเลย

"ใกล้แล้วว"

"กันต์"

"ซี๊ดด"

"อื้อ อื้อ กันต์"

"อะไร" ชายหนุ่มที่กำลังเร่งความเร็วถึงกับหยุดเพื่อถามเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ

"นายหยุดทำไม" ถามออกไปแบบลืมตัว แต่พอนึกได้ว่าตัวเองไม่ควรถามแบบนี้ ใบหน้างามถึงกับแดงขึ้นจนเห็นได้ชัด

"จะอายทำไม ชอบแบบไหนก็บอกมาสิ ฉันจะได้รู้ไง อ้าาา" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เริ่มใช้แรงกระแทก เพราะดูแล้วเธอคงจะชอบท่านี้มาก จนถามว่าหยุดทำไม

"อ๊อยย ย " ใบหน้างามซุกลงไหล่กว้างในขณะที่เขายังคงกระแทกอยู่ แต่ตอนนี้เธอเสร็จไปก่อนแล้ว

"หือ?" ชายหนุ่มสังเกตว่าร่องของเธอตอดรัดเป็นจังหวะ "ยังต่อได้ไหม" เขาค่อยๆ วางร่างบางลงกับที่นอน และก็ถามเธอดู เพราะถ้าเป็นผู้ชาย จะให้ต่อเลย คงทนความเสียวที่มันยังไม่คลายตัวไม่ได้แน่

แพรไหมพยักหน้าเล็กน้อย เพราะเห็นเขาก็ใกล้แล้วเหมือนกัน แต่เธอไม่รู้ว่าถ้าถูกเขาทำต่อเธอจะเป็นยังไง คงรู้วันนี้แหละ

"หื้อออ" ร่องที่ถูกเสียดสีจนความเสียวซ่านเพิ่งจางไป พอเจอเข้าไปอีกครั้ง หญิงสาวแทบจะทนความเสียวที่มันยังค้างคาอยู่ไม่ได้

"เก่งจัง" พอทุกอย่างผ่านพ้นไป มือหนาของคนร่างสูงก็ได้ยื่นมาลูบผม หญิงสาวที่นอนหอบหายใจอยู่ข้างๆ กัน แล้วเขาก็ทิ้งกายลงนอนราบกับเตียงเพราะหมดแรงเหมือนกัน

"เก่งยังไง"

"ถ้าคนอื่น...อึก" ชนกันต์หยุดคำพูดของตัวเองไว้แทบไม่ทัน แล้วค่อยๆ หันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างกาย "อุ๊วววว"

แพรไหมรีบลุกขึ้นจากที่นอน แล้วเดินไปคว้าเอาผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ โดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

ชนกันต์นั่งรออยู่บนเตียงแบบหยั่งเชิง พอแพรไหมอาบน้ำเสร็จเธอก็เดินออกมาหาเสื้อผ้าเปลี่ยน

เขาก็เลยเข้าไปใช้ห้องน้ำต่อ คิดว่าค่อยออกมาเคลียร์เรื่องที่ตัวเองปากพล่อยไปแล้วกัน ..แต่พอออกมาก็ไม่เห็นเธออยู่ในห้องนี้แล้ว

"โกรธจริงเหรอวะ" ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้ววิ่งลงมาข้างล่าง "ตายห่าแล้ว มอเตอร์ไซค์ก็ไม่อยู่บ้านด้วย" เพราะเมื่อคืนนี้จอดทิ้งไว้ที่คาราโอเกะ และรถของเธอก็หายไปแล้วด้วย

ชายหนุ่มก็เลยเรียกบอดี้การ์ดของพ่อให้พาไปเอารถมอเตอร์ไซค์ก่อน

พอได้มอเตอร์ไซค์ ที่แรกที่เขาจะมาตามหาก็คือบ้านของเธอ

"น้องเขย" เดาได้ไม่ยากว่านี่คือเสียงของใคร "มาเยี่ยมพี่กับแม่เหรอครับ"

"แพรมาที่นี่ไหมครับ"

"มันไม่มาที่นี่หรอก ก็มันสบายแล้วนี่ คงไม่เห็นหัวพี่ชายกับแม่แล้วล่ะ"

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ"

"ก็มันได้ผัวรวยแล้วนี่ แทนที่มันจะช่วยค่าใช้จ่ายของบ้านบ้าง"

"เธอไม่ได้ช่วยเหรอครับ"

"อย่าพูดว่าไม่ได้ช่วยเลย ยังไม่เห็นหน้ามันโผล่มาสักที"

"แล้วค่าสินสอดล่ะ" นี่แหละที่เขาอยากจะถาม เพราะถ้าเงิน 5 ล้านอยู่กับเธอ ทำไมเธอต้องไปดิ้นรนเสิร์ฟอาหารที่คาราโอเกะด้วย แต่ถ้าอยู่กับครอบครัวแล้วทำไมพี่ชายของเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ