“คุณหลี่! ผมขอร้อง ปล่อยผมที ผมกลัวแล้ว!”
ภายในห้องพัก เจี่ยงอานหวาดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ
ตอนนี้ มีเพียงซุนเสี่ยวหยานั่งอยู่ที่พื้น
หลี่โม่เหลือบมองอย่างนิ่งเฉยและลุกจากไป
หลินชิงหานตามเขาไป เตรียมส่งเขา
โครม!
ซุนเสี่ยวหยารีบวิ่งเข้ามา ดึงขากางเกงของเฉินผิง และร้องขอความเมตตา “คุณหลี่คะ ฉันผิดไปแล้วเช่นกัน ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันกลัวแล้วค่ะ”
หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมอง เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ความอยุติธรรมถึงวาระถึงความพินาศ ไม่มีใครมีสิทธิ์ดูถูกแรงงานข้ามชาติที่ตั้งใจทำงานหนักหรอกนะ! หลินชิงหาน ตำแหน่งที่เธอคนนี้ ขอให้สาวน้อยที่อยู่ตรงประตูคนนั้นเข้ามาทำแทนทีนะ”
“รับทราบค่ะ คุณหลี่” หลินชิงหานตอบและปล่อยให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากคอซุนเสี่ยวหยาออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อออกจากห้องพัก หลินชิงหานเหลือบมองหลี่โม่ที่เดินไปทางล็อบบี้และพูดคุยอย่างยิ้มแย้ม แต่คราวนี้ อุบัติเหตุก็เกิดขึ้น
“หลี่โม่ แกมาที่นี่ทำไม?”
ด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยนั้น หลี่โม่หันศีรษะและมองไปที่ประตู พบว่าสูเทียนไฮ่กำลังมองมาที่เขาด้วยความสงสัย และความขยะแขยงก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาในเวลาเดียวกัน
หลี่โม่ขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันจะมาที่นี่ แล้วเกี่ยวอะไรกับนายเหรอ?”
จริง ๆ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็แทบจะเจอสูเทียนไฮ่ทุกที่
เขามาทำอะไรที่นี่กันนะ?
“เหอะ ๆ จะไม่เกี่ยวอะไรกับฉันยังไงล่ะ ขยะอย่างแก มีคุณสมบัติอะไรถึงมาเสนอหน้าที่นี่ได้?”
สูเทียนไฮ่พูดอย่างไม่พอใจ “แกรู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน เวียนนาคอนเสิร์ตฮอลล์เชียวนะ และยังเป็นสถานที่จัดแสดงคอนเสิร์ตที่ใหญ่ที่สุดในโซล! ขยะอย่างแกมาโผล่ที่นี่ได้ด้วยเหรอ ออกไปไป๊!”
สูเทียนไฮ่ไม่พอใจหลี่โม่สุด ๆ
ไอ้หมอนี่ นึกไม่ถึงว่าจะมาแย่งผู้หญิงของเขาไป!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...