หลี่โม่เห็นกู้หยุนหลานมองเขาด้วยความสงสัย และกำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
กู้หยุนหลานเหลือบมองที่เบอร์โทรดังกล่าว คิ้วก็ขมวดเล็กน้อย และพูดว่า “ไอ้คนน่ารำคาญ”
จากนั้น เธอก็รับโทรศัพท์ และถามอย่างสุภาพว่า “อ้าว สูเทียนไฮ่ นายมีเรื่องอะไรเหรอ?”
อีกปลายสายของโทรศัพท์ สูเทียนไฮ่รู้สึกตื่นเต้นมาก และพูดว่า “หยุนหลาน คุณได้รับบัตรเชิญแล้วใช่ไหม?”
บัตรเชิญเหรอ?
กู้หยุนหลานมองไปที่บัตรเชิญสีทองของเวียนนาในมือของเธอ เธอใจแป้ว ปรากฏว่าสูเทียนไฮ่เป็นคนส่งมานี่เอง
คิดว่าเป็นหลี่โม่เสียอีก
แต่คิดแบบนี้ก็ถูกแล้วล่ะ คนอย่างหลี่โม่จะหาบัตรเชิญจากเวียนนาคอนเสิร์ตฮอลล์ ให้เธอได้อย่างไร
เพราะมันราคาแพงโข
“ได้รับแล้วล่ะ ขอบคุณนะ” กู้หยุนหลานยิ้ม แล้วจึงพูด “แต่ว่า ฉันคงไปตามบัตรเชิญนี้ไม่ได้หรอก…”
กู้หยุนหลานแค่อยากจะบอกว่า จริง ๆ แล้วเธอไม่สามารถรับบัตรเชิญเอาไว้ได้ ส่วนสูเทียนไฮ่ก็พอจะรู้ว่าเธอจะพูดอะไรทำนองนั้น เขาจึงพูดขัดจังหวะทันที “อื้ม คุณเก็บเอาไว้เถอะ ไม่ได้มากมายอะไรเลย มันก็เป็นสิ่งที่ผมให้คุณด้วยใจ หรือไม่อย่างนั้น ถ้าคุณไม่อยากเก็บมันไว้จริง ๆ ก็ทิ้งไปเลยก็ได้”
“นี่...ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก” จิตใจของกู้หยุนหลานอึดอัดมากทีเดียว อย่างที่พูด ของที่คนอื่นเอามาให้จะทิ้งขว้างคงรู้สึกผิดแย่
อีกอย่าง สูเทียนไฮ่ยังเทคแคร์เธออยู่เสมอ แต่ถ้าเธอรับของขวัญชิ้นนี้ เรื่องของเขากับเธอก็คงไม่ชัดเจนเสียที
ยิ่งไปกว่านั้น หลี่โม่ก็อยู่ตรงหน้าด้วย
“ไม่เป็นไรหรอก รับไว้เถอะ ผมวางสายก่อนนะ พอดีที่บริษัทมีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ”
เมื่อพูดจบ สูเทียนไฮ่ก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว
กู้หยุนหลานก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เธอถือบัตรเชิญสีทองไว้ในมือ แต่ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรกับมันดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...