คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 183

ยื่นมือออกไปเพื่อเงิน นั่นคือหวังฟางเอง

ผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย

หลี่โม่เป็นใบ้ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี และสายตามองไปที่กู้หยุนหลาน

กู้หยุนหลานเดินเข้ามาและพูดอย่างเย็นชาว่า "แม่คะ นี่แม่ทำอะไร? ถึงหลี่โม่จะรับเงินมาแล้ว แต่ก็ให้แม่ไม่ได้นะคะ นี่เป็นค่ารักษาของซีซี"

กู้หยุนหลานรู้จักนิสัยของหลี่โม่ เป็นเพราะเขาต้องรับมือกับหวังฟางจึงพูดออกมาว่าสองล้าน

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า แม่ของเธอจะขอเงินตรง ๆ แบบนี้

ทันทีที่หวังฟางได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าก็หมองลงทันที และก็ลุกขึ้นโวยวายว่า “แม่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ให้ซีซีรักษา เงินนี้แค่ฝากกับแม่ก่อน ถ้าพวกแกจะใช้เงินก็ค่อยบอกฉันก็ได้ไม่ใช่หรือไง?"

กู้หยุนหลานโกรธจัด ไม่ว่าอย่างไรเงินก้อนนี้ก็ฝากไว้กับแม่ไม่ได้

ในใจหวังฟาง ไม่มีเคยมีซีซีเลย

ถ้าหากเงินก้อนตกอยู่ในมือของเธอแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะได้เงินคืน

เมื่อเห็นกู้หยุนหลานไม่ยอม หวังฟางก็หันไปมองหลี่โม่และถามอย่างโกรธเคืองว่า “หลี่โม่ แม่ขอถามหน่อย แกจะยอมให้แม่เก็บเงินก้อนนี้ไว้ไหม?"

นี่คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นการบังคับคนเที่ยงตรงให้ทำความชั่ว

หลี่โม่เองก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน จากนั้นก็หยิบบัตรที่เขาเตรียมไว้ออกมาอย่างเงียบ ๆ

ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่ธนาคารครั้งที่แล้ว หลี่โม่ก็ได้เตรียมบัตรใบนี้ไว้ ซึ่งในบัตรมีมูลค่าสองล้าน

ฉึบ!

ปฏิกิริยาของหวังฟางนั้นช่างว่องไว เธอคว้าบัตรมาก่อนที่หยุนหลานจะทันได้ตอบสนอง เธอกลอกตาแล้วพูดว่า “แบบนี้ค่อยเชื่อฟังหน่อย”

หลังจากนั้น เธอถือบัตรอย่างมีความสุขและไม่วางลง หันหลังบิดก้นอ้วน ๆ เข้าไปในห้องนอน สักพักก็ออกมา

หลังจากออกมา หลี่โม่และกู้หยุนหลานก็ออกไปแล้ว

“ลุก ๆ ไปไหนแล้ว?” หวังฟางถามด้วยความสงสัยแต่กลับมีสีหน้าเย็นชา

กู้เจี้ยนหมินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ก็คุณทำให้พวกเขาโกรธจนเข้าห้องไปแล้ว”

หวังฟางเบะปากและพึมพำว่า “แค่เอาเงินพวกเขามาสองล้านเอง ทำไมฉันเก็บเงินนี้ไม่ได้ล่ะ? ฉันทำเพื่อประโยชน์ของพวกเขา ถ้าเงินก้อนนี้เก็บไว้ที่หลี่โม่ เขาอาจจะเอาไปใช้อะไรสุรุ่ยสุร่ายก็ได้”

หวังฟางดูถูกหลี่โม่ แน่นอนว่าไม่ยอมให้หลี่โม่เก็บเงินไว้เอง

“ไม่ได้การ คุณช่วยดูให้ฉันหน่อย บริษัทของเฉียนฝูคนนั้นอยู่ตรงไหนในเมืองฮั่น? พรุ่งนี้ฉันจะแวะไปดู นี่แค่สองล้านเอง เขารวยขนาดนั้น ก็ควรให้สักสิบล้านสิ” หวังฟางกล่าวและในใจเธอมีไอเดียบางอย่างสิ

“อยากรู้ก็ทำเองสิ ผมไม่มีเวลามาหมกมุ่นเรื่องไร้สาระกับคุณหรอก” กู้เจี้ยนหมินปวดหัว ถอดแว่นสายตาแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องนอน

“กู้เจี้ยนหมิน คุณหมายความว่ายังไง? ฉันหมกมุ่นงั้นเหรอ? ฉันทำเพื่อครอบครัวนี้! ถ้าคุณใส่ใจลูกสาวบ้าง คุณก็พากู้หยุนหลานกับหลี่โม่ไปหย่าสิ”

หวังฟางประสาทเสียแล้วและเริ่มโมโหโวยวาย

ในห้องนอน กู้หยุนหลานนั่งอยู่บนหัวเตียงอย่างโมโห สิ่งที่แม่เธอทำลงไปเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกขายหน้ามาก