หลี่โม่มองไปที่หรงปินอย่างสงบและพูดอย่างเย็นชาว่า “ประธานหรง ผมทำแบบนี้คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”
ตอนนี้หรงปินไม่กล้าพูด เขาเหลือบมองลูกชายที่โอดโอยอยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “ลูกชายผมสมควรได้รับการลงโทษแล้ว คุณหลี่ลงโทษเขา แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ผมต้องการ”
ลูกชายของเขาพิการไปแล้ว แต่พ่อกลับบอกว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องการ
ชูจงเทียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้ว่าตัวตนของคุณหลี่นั้นไม่ธรรมดา แต่เขาก็ยังประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้!
หรงปินประธานหรงคังกรุ๊ป ตาของเขาคือหรงชางเหอ!
ความสัมพันธ์และสถานะของเขาสูงกว่าตัวของเขาเอง!
คนที่มีความสูงส่วเช่นนี้ แค่เพียวคำพูดคำเดียวกผ้สามารถทำให้ชูจงเทียนตกลงจากก้อนเมฆสู่ฝุ่นมรณะได้
ไม่เห็นถานเค่อหมิงยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วยความเคารพเหรอ?
ดูหรงฉางเวยที่กำลังนอนอยู่บนพื้นในขณะนี้ กำเป้า มองพ่อด้วยความเจ็บปวดและบ่นพึมพำ “พ่อ… แก้แค้นให้ผมด้วย”
ใบหน้าของหรงปินโกรธจัดและดวงตาของเขาก็เย็นชา เขาเชื่อว่าที่หลี่โม่ไว้ชีวิตลูกชายของเขานั้นก็เป็นการผ่อนปรนมากแล้ว!
“พานายน้อยออกไป”
หรงปินพูดอย่างเย็นชา "ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วให้ส่งเขากลับไปที่เมืองหลวง ห้ามไม่ให้เขาออกจากเมืองหลวงเด็ดขาก ถ้าเขากล้าที่จะก้าวออกมาแม้แต่ก้าวเดียว ก็หักขาเขาซะ!”
ผู้ติดตามที่อยู่เบื้องหลังหรงปินก้มลงและกล่าวด้วยความเคารพว่า “ครับ ท่านประธาน”
ไม่นานหรงฉางเวยก็ถูกหามออกมา
ถานเค่อหมิงผู้ซึ่งได้เห็นทั้งหมดนี้ด้วยตาของเขาเองยังคงรู้สึกสับสนเล็กน้อยและจ้องมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาคมกริบ
ไม่ผิดแน่ เขาเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้!
เขาเคยเห็นหลี่โม่ในตอนนั้นเมื่อเขาได้รับเชิญจากนายท่านกู้ให้ไปร่วมงานเฉลิมฉลองร้อยวันสำหรับหลานสาวคนเล็กของตระกูลกู้ ในเวลานั้นหลี่โม่ไร้ตัวตนในสายตาของทุกคน
เขาไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับหลี่โม่มากนัก เขาแค่คิดว่าคงเป็นคนที่ไม่สำคัญ
ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจผิด!
หลังจากนั้นไม่นาน ถานเค่อหมิงก็ยื่นมือออกไปทักทายหลี่โม่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและกล่าวว่า “สวัสดีครับ คุณหลี่ ผมถานเค่อหมิงครับ”
นี่คือโอกาส!
ถานเค่อหมิงเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าคนที่สามารถทำให้หรงปินเคารพได้นั้นจะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพลอย่างมาก
หลี่โม่มองไปที่ถานเค่อหมิงอย่างลังเล ยื่นมือออกมาอย่างเฉยเมยและพูดว่า “หลี่โม่”
เป็นเขาจริง ๆ !
จากนั้นหรงปินก็ให้ผู้ช่วยนำสัญญามา เขาส่งมอบให้กับหลี่โม่ด้วยความเคารพ "คุณหลี่ นี่คือสัญญาที่คุณขอครับ เหลือแค่ลายเซ็นของคุณผู้หญิงกู้ครับ"
หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมองไปที่สัญญาและพูดว่า “คืนพรุ่งนี้ งานฉลองกลางปีของตระกูลกู้ คุณไปส่งมันเอง”
หรงปินเป็นคนเข้าใจง่ายและเขาก็เข้าใจความหมายของหลี่โม่ได้ในทันที
ก่อนหน้านั้นเขาได้ส่งคนไปสืบสถานการณ์ของตระกูลกู้แล้วก็พบว่า กู้หยุนหลานไม่เป็นที่พอใจกับตระกูลกู้และเหตุผลหลักก็เพราะเธอมีหลี่โม่เป็นสามี
ชื่อหลี่โม่ในตระกูลกู้ หรือแม้แต่ในเมืองฮั่น ก็เป็นที่เรียกกันว่าเกาะเมียกิน
หรงปินไม่เข้าใจว่าทำไมคุณหลี่ที่เห็นได้ชัดว่ามีอำนาจและอิทธิพลขนาดนี้ถึงทำตัวต้อยต่ำ อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าถามมากเกินไปและเพียงพยักหน้าตอบว่า “ได้ครับ คุณหลี่ไม่ต้องกังวล ผมจะเตรียมการสำหรับคืนพรุ่งนี้”
ด้วยการทำเช่นนี้ คุณหลี่เพียงต้องการให้กู้หยุนหลานได้เบ่งบานในงานเลี้ยงกลางปีในคืนพรุ่งนี้ เพื่อให้ได้รับความสนใจจากคุณปู่
นี่เป็นเรื่องง่าย
หลี่โม่ไม่ได้พูดอะไรอีกและเดินออกจากเบลล์คลับไป ตามมาด้วยหรงปินและผู้ติดตามของเขา แม้แต่ถานเค่อหมิงก็ยังเดินเคียงข้างอย่างเคารพ
หลังจากออกจากประตู หลี่โม่มองกลับไปที่เบลล์คลับและพูดกับชูจงเทียนว่า “ผมไม่ชอบสถานที่นี้ จัดการทำให้เรียบร้อยด้วย”
“ครับ!”
ชูจงเทียนตอบอย่างเคารพในทันที หลังจากการโทรศัพท์ รถตักดินและรถยกห้าคันก็ขับออกไปอย่างทรงพลัง!
โครม!
หนึ่งในอาคารที่โดดเด่นในเมืองฮั่น เบลล์คลับกลายเป็นซากปรักหักพังทันทีและถูกรื้อถอนกองกับพื้น!
ฉากนี้ยังทำให้เเมืองฮั่นต้องสั่นสะเทือนและถูกพูดถึงเป็นอย่างมากในทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...