ประธานหลี่เหลือบมองจางลี่ราวกับว่าเขามองอากาศธาตุ และไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด
เมื่อเห็นประธานจางเดินผ่านตัวเองไปโดยไม่แม้แต่จะสนใจเลยสักนิด ในใจของจางลี่ก็จมลงสู่ก้นบึ้ง
ประธานหลี่ไม่ได้มาเพื่อตัวเขาเองหรือ?
เป็นไปได้ไหมว่าประธานหลี่ถูกคนยาจกนั้นเรียกมา?
เป็นไปได้ไหมว่า...
จางลี่ไม่กล้าคิดเรื่องต่อไปจากนี้แล้ว จางลี่ที่ตื่นตระหนกก็ดิ้นรนเอื้อมมือทั้งสองออกมา แล้วคว้ากางเกงของประธานหลี่ไว้
ประธานหลี่ที่ถูกดึงกางเกงรั้งไว้ก็หยุดฝีเท้า แล้วหันไปมองจางลี่ด้วยสายตาที่มืดมิด
“ปล่อย เร็วเข้า!”
“ท่านประธานหลี่ ช่วยผมด้วยเถอะครับ จากนี้ไปผมจะร่วมมือทำงานกับท่านอย่างเต็มที่ และจะฟังท่านทุกอย่าง ขอเพียงแค่ท่านช่วยเราด้วย!”
จางลี่อ้อนวอนอย่างขมขื่น
“แกรนหาที่ตายด้วยตัวเองนี่ อย่ามากวนฉัน แกเป็นแค่รองประธานห่วย ๆ เท่านั้น หางของแกบินขึ้นไปบนฟ้าแล้ว! แกคิดว่าแกเป็นอันดับหนึ่งในกรุงโซลเหรอ แม้แต่อันดับหนึ่งในกรุงโซลก็ลงจากตำแหน่งแล้ว เป็นคนต้องรู้จักเก็บหางดี ๆ รู้เรื่องไหม"
ประธานหลี่ดูจางลี่อย่างรุนแรง ล่วงเกินใครไม่ล่วงเกิน แต่กลับไปล่วงเกินคนที่มีความสามารถไม่ธรรมดาอย่างคุณชายหลี่
“ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมไม่ได้ทำอะไรเลย พวกเขาเป็นแค่คนยาจกธรรมดา…”
จางลี่ยังไม่ทันพูดจบ ประธานหลี่ก็ได้ยกเท้าของเขาขึ้นแล้วเตะหน้าจางลี่ โดยเตะคำพูดครึ่งหลังของจางลี่กลับเข้าไปในท้องของเขา
“แกนั่นแหละที่เป็นคนยาจก คนทั้งครอบครัวของแกต่างก็เป็นยาจก แกนั่นแหละที่เป็นกบในกะลา เป็นกบที่มองฟ้าจากก้นบ่อน้ำและคิดว่าท้องฟ้าใหญ่พอ ๆ กับบ่อน้ำจริง ๆ !”
ในสมองของจางลี่เกิดเสียงวิ้ง ๆ ขึ้นมา ที่ถูกประธานหลี่เตะเข้าเมื่อกี้ก็แทบจะตายแล้ว และบ่นพึมพำว่า "ตกลงว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...