จางจงหยางมองไปที่เฝิงจื่อไฉที่ถูกหามส่งมาในห้องพิเศษของเขาด้วยความประหลาดใจ เขามองไปที่บาดแผลของเฝิงจื่อไฉและรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
“เรื่องของแกมันเป็นยังไง แกได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?!”
เฝิงจื่อไฉมองไปที่จางจงหยางด้วยน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกเสียใจอย่างมาก
“ผมแพ้เดิมพัน และทั้งตระกูลลู่และตระกูลชูก็ช่วยไอ้สารเลวนั้น พวกเราจึงถูกบังคับให้คุกเข่าสามครั้งและหมอบกราบเก้าครั้ง แล้วยังโดนฟันสามทีหกรูอีก”
ใบหน้าของจางจงหยางเริ่มสับสน และเขาพูดอย่างงงงวย "แกแพ้ได้ยังไง? เป็นไปได้ไหมว่าแกไม่ได้ประมูลหยกที่ดีที่สุดมาน่ะ?"
"พวกเราประมูลหยกที่ดีที่สุดมาได้แล้ว และไอ้สารเลวนั้นมันก็ประมูลได้หยกที่แย่ที่สุด ทุกคนก็บอกว่าเป็นแค่หินธรรมดา แต่พอเปิดออกมากลับเต็มไปด้วยมรกตสีเขียว!"
เฝิงจื่อไฉพูดพร้อมกับกัดฟัน แต่จางจงหยางกลับแสดงสีหน้าตื่นเต้น ประหลาดใจ สงสัย ตกใจ และอารมณ์อื่น ๆ มากมายผสมปนเปกัน
"เป็นไปได้ยังไง?"
ความคิดแรกของจางจงหยางเมื่อเขากลับมามีสติ นั่นคือมีบางอย่างดูแปลกไป
เฝิงจื่อไฉเช็ดน้ำตาของเขาและพูดด้วยความโกรธ "ผมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ พี่หยาง ผมอยากแก้แค้น เราต้องล้างแค้นมัน"
จางจงหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตั้งแต่เขานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล จางจงหยางก็เอาแต่คิดว่าจะแก้แค้นอย่างไร และตอนนี้เขาก็มีแผนอยู่ในใจแล้ว
“เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ก็ถูกแทงสามทีหกครั้งด้วยเหรอ?”
"ใช่ครับ โดนพร้อมกับผม พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้เลย มันเป็นฝีมือของคนคุ้มกันของตระกูลลู่ที่เป็นคนทำ"
"หึ หึ"
จางจงหยางอุทานสองครั้ง "ต่อไปตระกูลลู่จะต้องคุกเข่าให้กับฉัน และมันจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรในจินไห่อีก เรามาวางแผนกันก่อน ให้เหอหลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ติดต่อกับครอบครัวของพวกเขา และให้ครอบครัวของพวกเขาร่วมมือกันเพื่อจัดการกับตระกูลกู้ในกรุงโซล”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...