กู้หยุนหลานโค้งริมฝีปากของเธอและพูดอย่างไม่พอใจ "เพราะหนูรู้ว่าเขาจะมาทำอะไร หลี่โม่จึงออกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นไงคะ"
"หยุดทะเลาะกัน ปล่อยให้ไอ้ขยะนี่ลองคิดเปรียบเทียบตัวมันเองกับคนอื่น ถ้ามันรู้สึกละอายใจอยู่บ้าง ไอ้ขยะ แกควรออกไป อย่าอยู่ที่นี่และทำให้หยุนหลานของเราเดือดร้อน" กู้เจี้ยนหมินพูดอย่างเย็นชา
หวังฟางพยักหน้าและจ้องไปที่หลี่โม่อย่างไม่พอใจ "แกมันไร้ประโยชน์ แหกตาของแกแล้วดูดี ๆ ว่าความแตกต่างระหว่างตัวแกกับคนอื่นต่างกันขนาดไหน!"
หลี่โม่ก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ไม่สนใจคำพูดของหวังฟางทั้งนั้น
"กิน กิน กิน! มันรู้แต่เรื่องกิน! ยังไม่รีบไปเก็บกวาดให้เรียบร้อย ถ้ามีใครมาเห็นขยะอย่างแกอยู่ในบ้านเรา ไม่รู้พวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
หลี่โม่มองไปที่หวังฟาง วางจานข้าวของเขาอย่างเงียบ ๆ ลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องของตัวเอง
กู้หยุนหลานตามหลี่โม่กลับไปที่ห้อง เธอจับมือหลี่โม่และพูดว่า "อย่าโกรธเลยนะคะ คุณแม่ของฉันก็เป็นแบบนี้ คุณก็รู้ รอฉันต้อนรับพวกเขาสักพัก แล้วเราค่อยออกไปข้างนอกกันนะคะ"
หลี่โม่ยิ้มและพยักหน้า "ตามใจคุณภรรยาครับ"
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะหาเสื้อผ้าให้คุณใส่ ทำไมคุณไม่ใส่ชุดรุ่นลิมิเต็ดของ Versace ตัวนั้นล่ะคะ สามีของฉันก็ไม่หล่อแพ้นายซีเหมินอะไรนั่นเหมือนกันนะ”
กู้หยุนหลานหยิบชุดสูทรุ่นพิเศษของ Versace และขอให้หลี่โม่ใส่มัน จากนั้นก็ช่วยหลี่โม่จัดทรงผมของเขาให้เรียบร้อย และมองไปที่หลี่โม่ที่หล่อเหลาด้วยรอยยิ้ม
"พวกแกทำอะไรกันอยู่! เสร็จหรือยัง! รีบไปต้อนรับคุณป้าเหอได้แล้ว"
เสียงตะโกนของหวังฟางดังก้อง กู้หยุนหลานหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ และดึงหลี่โม่ออกจากห้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...