คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 572

“จือเผิง อย่าพูดมากนักสิลูก”

เหอซูฟางห้ามปรามซีเหมินจือเผิง ก่อนจะยิ้มให้หวังฟางเล็กน้อยอย่างขอโทษ “น้องฟาง ลูกชายของฉันอารมณ์ไม่ดี ต้องกลับไปพักผ่อนสักหน่อยก่อนแล้วล่ะ พวกเราขอไปก่อนนะ”

“พี่ซูฟาง อย่าเลย พวกเราสั่งสอนเจ้าขยะนี่ให้ดี ๆ ก็ได้ ยังไงก็กินข้าวให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปสิ”

หวังฟางรีบเอ่ยขึ้น

เหอซูฟางส่ายหน้า แล้วดึงซีเหมินจือเผิงที่ดวงตาแทบจะลุกเป็นไฟ พร้อมเอ่ยเสียงเบา “ไป ยังขายขี้หน้าไม่พออีกหรือไง”

ซีเหมินจือเผิงมองไปยังหลี่โม่อย่างเหี้ยมเกรียมราวกับสัตว์ร้าย แล้วเดินออกจากห้องอาหารส่วนตัวไปพร้อมกับเหอซูฟาง

เมื่อเห็นเหอซูฟางและซีเหมินจือเผิงออกไปแล้ว สีหน้าของหวังฟางก็บึ้งตึงลงทันที

“หลี่โม่! ไอ้ขยะ นี่แกเก่งนักใช่ไหม?! ถึงได้กล้าตอกหน้าคนอื่นเขา! แกคงจะเตรียมตัวตอกหน้าฉันด้วยสินะ!”

หวังฟางตบโต๊ะแล้วตะคอกอย่างรุนแรง

“เปล่าครับ คุณเป็นแม่ของหยุนหลาน ในใจผมก็เห็นคุณเป็นเหมือนแม่แท้ ๆ ของผม ผมจะไปกล้าโต้แย้งคุณได้ยังไง”

หลี่โม่หัวเราะอย่างไม่รู้หนาวรู้ร้อน

“เหลวไหล! ถ้าแกเห็นฉันเป็นแม่แท้ ๆ แกก็หย่ากับหยุนหลานเสียเดี๋ยวนี้เลยสิ! เรื่องดี ๆ ในวันนี้แกก็ทำให้มันเละเทะไปหมดแล้ว น่าโมโหจริง ๆ ให้ตายสิ!”

หวังฟางโมโหฟึดฟัด กู้เจี้ยนหมินลืมตาขึ้นมองไปยังหลี่โม่แล้วเอ่ย “หวู่เต้าเหวินมีความสัมพันธ์กับแกยังไงกันแน่ อาหารทั้งโต๊ะนี้ราคาสูงลิบขนาดนี้ เขาบอกว่าจะให้นายงั้นเหรอ?”

“ผมไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับหวู่เต้าเหวินหรอก หวู่เต้าเหวินก็แค่เคารพผมขนาดนี้เพราะเห็นแก่หน้าเฉียนฝูเท่านั้น”

หลี่โม่เอ่ยอย่างเนิบนาบ