ไม่ว่าหวังจงเหิงจะโน้มน้าวอย่างไร หวังจงฉวนก็ยังเลือกที่จะไปรอที่หน้าห้องประธาน ไม่ใช่เพราะเชื่อใจหลี่โม่ แต่เป็นเพราะหวังจงฉวนไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว
ถ้าไม่ได้เจอกับบอสที่อยู่เบื้องหลังของหยุนจงหลาน และเริ่มการก่อสร้างโดยเร็วที่สุด หวังจงฉวนก็คงยื้อต่อไปไม่ไหวแล้ว อุปกรณ์และพนักงานที่ติดต่อเอาไว้แล้วพวกนั้นล้วนตกลงวันเวลาไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากเลยวันเวลาไปแล้วยังไม่สามารถเริ่มงานได้ ตระกูลหวังต้องจ่ายเงินค่าชดใช้ให้จำนวนมาก
หากถึงขั้นที่จ่ายเงินชดเชยให้แล้ว หวังจงฉวนก็นับว่าได้ทำพลาดไปแล้ว เขาไม่เพียงเสียความดีความชอบไปครึ่งหนึ่ง ยังต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง และอาจถึงขั้นกลายเป็นตัวตลกในวงการอีกด้วย
“ไปเถอะ ไปรอที่หน้าห้องประธานกัน”
หวังจงฉวนพาหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงกลับเข้าไปในหยุนจงหลาน ขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุดแล้วตรงไปยังห้องทำงานประธานบริษัท
ประตูของห้องประธานปิดสนิท รอบ ๆ ไร้ผู้คน ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใช้มานานมากแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
หวังจงฉวนเคาะประตูอย่างใจกล้า จากนั้นก็ตั้งใจฟังเสียงภายในห้องอย่างระมัดระวัง แต่ผลลัพธ์นั้นทำให้เขาสิ้นหวังอย่างยิ่ง เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
“ไม่มีคนเลยจริง ๆ เรารอกันอยู่ที่นี่แล้วจะมีประโยชน์อะไร? ถ้าหากเศรษฐีลึกลับคนนั้นไม่ปรากฏตัวออกมา พวกเราไม่ต้องรออยู่ที่นี่ทั้งวันเลยหรือไง?”
หวังจงเฉิงบ่นอย่างขุ่นเคือง
“เหอะ ๆ คิดมากไปทำไมกัน ประธานของหยุนจงหลานไม่อยู่ที่นี่ หลี่โม่ไอ้กระจอกนั่นยังกล้าพูดจาใหญ่โต อีกเดี๋ยวฉันจะจัดการมันให้หนัก ดูซิว่ามันจะเสแสร้งยังไงได้อีก”
หวังจงเหิงเอ่ยอย่างคันไม้คันมือ
หวังจงฉวนยืนพิงหลังกับกำแพง รู้สึกว่าชีวิตไร้ความหวัง วันนี้หากไม่ได้พบประธานของบริษัทหยุนจงหลาน ชื่อเสียงของหวังจงฉวนคงจะป่นปี้ย่อยยับแน่
“หุบปากกันให้หมด รอเงียบ ๆ ไปซะ”
หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงนิ่งเงียบทันที พวกเขาต่างมองออกว่าหวังจงฉวนกำลังอารมณ์ไม่ดีนัก
......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...